202 ఓ బుల్లి కధ --- మామా మియా (Mamma Mia )

మొదట ఈ మూవీ 2008 లో వచ్చినప్పుడు ఇంట్లో వాళ్ళందరూ చూడటానికి వెళ్తుంటే, ఆ సినీమా నాకు చూడటం ఇష్టం లేదు అని చెప్పి నేను వెళ్ళ లేదు. ఇది సంగీత ప్రధానమైన సినీమా. అన్నీ పాటలే. కానీ ఎందుకో కధ నాకు నచ్చలేదు. 

కడుపుతో ఉన్నదని దగ్గరవాళ్ళందరూ వెలివేస్తే, ఒక పెళ్ళి కాని అమ్మాయి గ్రీక్ దేశంలోని ఒక లంకకు వచ్చి హోటల్ పెట్టుకుని జీవిస్తూ తన కూతుర్ని పెద్దది చేస్తుంది. కూతురికి యుక్త వయస్సు వస్తే పెళ్ళి నిర్ణయించి పెళ్ళికి తన స్నేహితురాళ్ళని పిలుస్తుంది. 

పెళ్ళికూతురికి తన కిష్టమయిన వాడితో పెళ్ళి జరుగబోతోందని సంతోషంగా ఉన్నా, తనని కన్యాదానం చేసే తండ్రి ఎవరూ లేరే అని బాధగా ఉంది. తన తండ్రి ఎవరో తల్లి ఎప్పుడూ తనకి చెప్పలేదు. 

ఇక్కడ పెళ్ళిళ్ళల్లో తండ్రి అమ్మాయిని చేత్తో పట్టుకుని పెళ్ళి కొడుకు దగ్గరకు తీసుకు వస్తాడు. పెళ్ళిలో ఇది ఒక ముఖ్య ఘట్టం.ఆ తరువాత చర్చిలో పూజారి వధూవరుల చేత పెళ్ళి  ప్రమాణాలు చేయించి పెళ్ళి ముగిస్తాడు. 

పెళ్ళిలో తన తండ్రి తో నడవాలని కోరికతో, తన తల్లికి తెలియకుండా ఆవిడ డైరీ చదివి, తల్లితో  సన్నిహితంగా గడిపిన ముగ్గుర్ని గుర్తించి, వారిని తన పెళ్ళికి ఆహ్వానిస్తుంది. వాళ్ళల్లో తన తండ్రిని గుర్తు పట్టగలననే ధీమా. మిగతా సినీమా అంతా పెళ్ళికి వచ్చిన, ముగ్గురు అమ్మ స్నేహితురాళ్ళు, ముగ్గురు పెళ్లికూతురు స్నేహితురాళ్ళు , రహస్యంగా పిలవబడ్డ ముగ్గురు తండ్రులతో , వాళ్ళ ఆటపాటలతో గడుస్తుంది. ఎంత ప్రయత్నించినా పెళ్లి కూతురు తన తండ్రిని గుర్తుపట్టలేక పోతుంది.

మీకు నచ్చిందా ఈ కథ. నాకయితే నచ్చలేదు. ఇంట్లో వాళ్ళఅందరూ వెళ్ళి చూసి వచ్చి ఆహా  ఊహూ అంటూ మెచ్చుకుని దానిలో పాటలు కూడా పాడటం మొదలెట్టారు.

కొన్ని ఏళ్ళ తరువాత మా అబ్బాయి న్యూయార్క్ రావటం మేము అక్కడికి వెళ్ళటం జరిగింది. ఇంకోళ్ల  ఇంటికి వెళ్ళినప్పుడు ఎప్పుడయినా మీరు చేసే పనులు మీ స్వతంత్ర భావాలకి అనుగుణంగా ఉండవు. అందరితోపాటు వెళ్లి పోవాల్సిందే. ఆ ఫ్లో లో వెళ్ళవలసి వచ్చింది బ్రాడ్వే మ్యూజికల్  "మామా మియా " కి . ఒక గంట హల్లో స్టేజ్ నాటకం చూసిన తర్వాత నాకు బాగా నచ్చేసింది. మొదట నాకెందుకు నచ్చలేదో అర్ధం కాలేదు. బహుశ నా శంకుచ మనస్తత్వం అనుకుంటా.

ఇప్పుడు తెలిసొచ్చిందేమిటంటే మన మొదటి ఒపీనియన్ అంత సరియైనది కాదేమోనని. ఇదే దృష్టి నాకు మొదట్లో ఉంటే పెళ్ళికి అంతమందిని చూడవలసి ఉండేది కాదు. ఇప్పుడు హాయిగా  పదిమంది పిల్లలతో ఎక్కడో పాఠాలు చెప్పుకుంటూ ఉండేవాడిని. వయస్సు పెరుగుతున్న కొద్దీ భావాలు మారుతూ ఉంటాయి.

ఇంత ఉపోద్ఘాతం ఎందుకు చెప్పానంటే దానికి ఒక కారణం ఉంది. మొన్న మా అమ్మాయి, మానవరాలూ ఒక వారం రోజులు ఉండటానికి మా ఇంటికి వచ్చారు. "మామా మియా " సీక్వల్ వచ్చింది చూద్దామన్నారు. ఇంట్లో "ఎమజాన్"  లో చూశాము. నాకు నచ్చలేదు. అంతటితో ఆగిపోతే బాగుండేది. నాలుగేళ్ళ మనమరాలు "మామా మియా ", "మామా మియా " అంటూ మర్నాడు గొడవచెయ్యటం మొదలెట్టింది. పిల్లలు కూడా గుర్తుంచుకుని అనే "క్యాచీ నేమ్"  అది.

"మామా మియా " మళ్ళీ చూశాము. మనుమరాలు "మామా మియా " అనటం మానేసి సినీమా చూస్తూ  పాటలు వాళ్ళ అమ్మతో పాడటం మొదలెట్టింది. ఆ పాటలు అంత ఎడిక్టివ్ . మీరుకూడా వీలుంటే చూడండి. చూడటానికి ఇష్టం లేని సీన్ లు వస్తే  ఒక క్షణం కళ్ళు మూసుకోండి సీన్ మారిపోతుంది.

201 ఓ బుల్లికధ --- అమెరికాలో అమావాస్య

 "హమ్మయ్య! ఇంక  "ఓహైర్ " ఎయిర్పోర్ట్ జేరితే, ప్లేన్ ఎక్కి "సియాటిల్" వెళ్లిపోవచ్చు, అనుకుంటూ "లిమో" లో కూర్చున్నాము. బయట చల్లటి ఈదురు గాలి .  "సియాటిల్" అమెరికా పశ్చిమ తీరంలో ఉంది. అంటే ఉష్ణోగ్రత భరించలేని చలితో   "చికాగో" లాగా ఉండదు.  

"లిమో" అంటే టాక్సీయే కానీ కొద్దిగా డబ్బులు ఎక్కువ పెట్టాలి. మాకు  ఎయిర్పోర్ట్ దాదాపు ముఫై నలభై మైళ్ళు. ఈ  "లిమో"  వాళ్ళు రమ్మన్నప్పుడల్లా నమ్మకంగా ఇంటికి  వచ్చి  ఎయిర్పోర్ట్ కి తీసుకు వెళ్ళటమో లేక ఎయిర్పోర్ట్ నుండి ఇంటికి  తీసుకు రావటమో చేస్తూ ఉంటారు .

పొద్దుటి నుండీ ప్లేన్ రాకపోకలు చూస్తూనే ఉన్నాము. చాలా ఫ్లయిట్స్  కాన్సిల్ చేశామని వింటున్నాము కానీ మా ఫ్లయిట్ ఆన్ టైం అని చెబుతోంది. ఒకవేళ డిలే అయితే ఎయిర్పోర్ట్ లో కూర్చుందాములే అని అనుకున్నాము. 

మేము దాదాపు ప్రతీ క్రిస్మస్, న్యూ ఇయర్ కి మా అబ్బాయి దగ్గరకు వెళ్తాము. మనవళ్ళు మనమరాళ్ళతో క్రిస్మస్ ట్రీ  కి అలంకరణలు చేయటం మా ఆవిడకు చాలా ఇష్టం. న్యూ ఇయర్ అయిన  తరువాత ఇంటికి తిరిగివస్తాము. ఈ సంవత్సరం కూడా అదే పని చెయ్యాలని ప్రయత్నం.

హైవే పైన  స్నో ఉంది కానీ కార్లు బాగానే పోతున్నాయి. చికాగోలో చలికాలం మామూలే కాబట్టి జనం అంతగా పట్టించుకోరు. కానీ మనసులో కొంచెం సంకోచం గానే ఉంది. ఇంత 'ఆర్కి టిక్ ' వాతావరణంలో వెళ్ళటం అవసరమా అని. కొన్ని వేల ఫ్లయిట్లు నిన్న, ఇవాళ కూడా కేన్సిల్ చేశారు . 

చిన్నప్పుడు స్కూల్లో  చదివిన విమానాల పాఠం గుర్తుకొస్తోంది. విమానాలకు రెక్కలుంటాయి. ఆ రెక్కలకింద గట్టిగా గాలి కొట్టితే విమానం పైకి లేస్తుంది. తరువాత ఇంజిన్ లో చక్రాలు తిరగటం మూలంగా అది ముందరికిపోతుంది. స్క్రూ డ్రైవర్ తో  స్క్రూ ని ముందరికి నెట్టినట్లు. కానీ అది అటువైపు ఇటువైపు తిరగాలన్నా, స్పీడ్ తగ్గించి ఎక్కడన్నా ఆగాలన్నా రెక్కల మీద "ఎయి రోలాన్లు "  ఉంటాయి. అవి పైకి కిందకీ లేస్తూ ఆపని చేస్తాయట. ఇది అరవై ఏళ్ళ  క్రిందట హైస్కూల్ సైన్స్ లో  నేర్చుకున్న పాఠం . ఈ వాతావరణంలో అవి తెరుచుకోకపోతే మన గతి ఏమిటి. అందుకే రెక్కల మీద "డి ఐసింగ్"  చేస్తారని తెలుసు. అయినా ఈ ఆర్కెటిక్ వాతావరణంలో పనిచేస్తుందా? ఈ వాతావరణంలో కార్లు పనిచేస్తున్నాయి కదా అని కొంచెం ధైర్యం. (ఇక్కడ రేడియేటర్ లో నీళ్ళు  గడ్డ కట్టకుండా ఉండటానికి "యాంటీ ఫ్రీజ్" పోస్తారు.)

మా ఆవిడ కి కూడా కొద్దిగా అనుమానంగానే ఉంది ప్రయాణం ఎలా ఉంటుందో అని. ఫోన్లో అన్నీ చూస్తోంది. అంతా  బాగానే ఉంది. ప్రశాంతంగా ఉందని అనుకుంటుంటే "మెసేజ్" రూపంలో ఫ్లయిట్ క్యాన్సిల్ అయినట్టు వచ్చింది. నాకు సంతోషించాలో విచారించాలో తెలియలేదు. ఎయిర్ పోర్ట్ కి వెళ్ళినా ప్రయోజనం లేదు. అంతా మనమంచికే అనుకుని "లిమో" డ్రైవర్ ని వెనక్కి తిప్పి ఇంటికి తీసుకు వెళ్ళమన్నాము.

"ఎయిర్పోర్ట్ " కి వెళ్లకుండా ఉన్నాము కాబట్టి ఆ డబ్బులు ఇవ్వాలి . ఇంటికి వెళ్తున్నాము కాబట్టి దానికి వేరే డబ్బులు ఇవ్వాలి. ఈ రెండు ట్రిప్ లకి రెండు టిప్ లు ఇవ్వాలి. మనము చేత్తో ఇచ్చినా  ఇవ్వకపోయినా వాళ్ళే తీసుకుంటారు. తడిసి మోపెడంత అయింది. గుడ్డిలో మెల్ల ఇంకానయం ఎయిర్పోర్ట్  కి వెళ్ళలేదు, వెళ్తే  అందరిలాగా నేలమీద పాడుకోవాల్సి వచ్చేది.

ఎలాగయితే నేం ఇంటికి చేరాము. ఇంక చేసేదేముంది లాప్టాప్ తెరిచి యూట్యూబ్ లోకి వెళ్ళాను . నా కుకింగ్ గుర్విణి "చిత్రా మురళి" అమావాస్య రోజు వంటకాలు విడియో పెట్టింది. అప్పుడు అర్ధమయ్యింది నాకు ఇవ్వాళ తిధి ఏమిటో ! . అమావాస్య రోజు ప్రయాణం పెట్టుకుంటే ప్రయాణం  అవుతుందా ?

199 ఓ బుల్లికధ --- ఓ పరుగులెత్తే గంగమ్మ కధ

16వ అంతస్తు నుండి --- బెంగుళూరు 

గంగమ్మ వయస్సు ఎంతో గంగమ్మకి తెలియదు. జీవితంలో తన వయస్సు తెలుసుకోవాలనే అవసరం గంగమ్మకి లేదు. వయస్సు అడిగే ఉద్యోగాలు ఎప్పుడూ చెయ్యలేదు. ముగ్గురు చెల్లెళ్ళు  ముగ్గురు తమ్ముళ్ళ తో జీవితం గడిపింది. ఇంట్లో పెద్దదవటంతో పాఠశాల వైపు పోకుండా చిన్నప్పటి నుండీ ఇంటిపనులతోనూ పొలం పనులతోనూ కాలం గడిపింది.  

ఆమెకు పెళ్ళంటే తెలియని పన్నెండేళ్ళ వయసులో పెళ్ళి చేశారు. ఇంక అత్తారింట్లో కాపరం దానితో వచ్చే మంచి చెడ్డలితో కాలం గడిచిపోయింది. పిల్లలు పుట్టటం వాళ్ళ పెంపకం. భర్త ఇళ్ళ  నిర్మాణాల్లో మేస్త్రీ పని చేసేవారు. ఒక ప్రమాదంలో కాలు విరిగింది. జీవితంలో ఏవి ఎప్పుడు జరుగుతయ్యో చెప్పలేము. ధైర్యంగా ముందుకి సాగి పోవటమే. పనులు చెయ్యలేని భర్త, ఇద్దరి కొడుకులు ఒక కూతురితో తన సొంత ఊరు, తమిళనాడులో ధర్మపురి వదిలేసి దగ్గరున్న పట్టణం, కర్ణాటక లోని బెంగుళూరుకి  బస్ ఎక్కింది. 

బెంగుళూరులో అందరికీ అవసరమయ్యే ఇంటిపనిని తన వృత్తిగా మార్చుకుంది. కంప్యూటర్లతో సతమత మవుతూ ఆకాశ హర్మ్యాలలో నివసించే బెంగుళూరు వాసులకు ఒక పెన్నిధిగా మారింది. పొద్దున్నే ఏడింటికి బస్సు లో రావటం, అయిదు ఆరు ఇళ్ళల్లో పనిచేయటం, మళ్ళా సాయంత్రం ఏడింటికి బస్సు ఎక్కి ఇంటికి వెళ్ళటం మామూలు అయిపొయింది. పనిచేసే ఇంటి అవసరాల్ని బట్టి తన సమయాన్ని ఇంటింటికీ కేటాయించేది. ఒక ఇంటిలోనే అంత సమయమూ గడపకుండా ఇంటిపనులన్నీ విడివిడిగా చేసి అన్ని ఇళ్ళకీ సమయం కేటాయించేది. దానినే బిజినెస్ గురువులు కస్టమర్ సెగ్మెంటేషన్ అంటారు. సామాన్యంగా ఏదో ఇంట్లో కాఫీ ఇస్తారు ఎవరో మధ్యాన్నం భోజనం పెడతారు సాయంత్రం ఇంటికి తీసుకు వె ళ్ళటానికి ఏవేవో ఇస్తూ ఉంటారు. ప్రతి ఇంట్లోనూ తినేవి ఎప్పుడూ మిగులుతూనే ఉంటాయి కదా!.

అల్లా 20 ఏళ్ళు గడిచింది. పిల్లలు పెద్దవాళ్ళు అయ్యారు. అందరూ గవర్నమెంటు పాఠశాలల్లో హైస్కూ ల్ పూర్తి చేశారు. పిల్లలకి పెద్ద చదువులు చెప్పించే పరిస్థితి లేక వాళ్ళని చిన్న వ్యాపారులుగా మార్చింది. పిల్లలకి పెళ్ళిళ్ళు చేసింది. వాళ్ళకి పిల్లలు. ఒక చిన్న స్థలం కొనుక్కుని ఇల్లు కట్టించుకుంది. అందరూ కలిసి ఆ ఇంట్లో ఉంటారు. అత్తగారినీ, భర్తనీ ఇంట్లో పెట్టి చివరి వరకూ వారిని చూసుకుంది.

కోవిడ్ తర్వాత ఇండియాకి వచ్చిన ట్రిప్ లో బెంగుళూరు లో ఎక్కువ రోజులు గడపటం జరిగింది. ఎందుకో రోజూ మా ఇంట్లో పనిచేసే గంగమ్మ కధ  చెప్పాలని అనిపించింది. నిశ్శబ్దంగా తమపని తాము చేసుకుపోతూ జీవితం గడిపే గంగమ్మ లాంటి వాళ్ళు ఈ దేశంలో చాలామంది  ఉన్నారు. వారి మూలానే ఈ దేశం నడుస్తోందనే మాటలో ఏమాత్రం అతిశయోక్తి లేదు.

198 ఓ బుల్లి కథ -- పెళ్ళికి ముందర ప్రేమించాలా ?

మన సమాజంలో "ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకోవాలనే క్రేజ్" మొదలయినదని తెలిసిన దగ్గరనుండీ నాకు నేను జీవితంలో ఏదో  మిస్ అయిపోయాననే శంక పీకుతూ ఉంటుంది. యాఫ్ట్రాల్ జీవితంలో ఒక్కసారే కదా పెళ్ళి  చేసుకునేది ! పెళ్ళికి ముందు ఆ అనుభవం అనుభవిస్తే ఎంతో బాగుండేదని అప్పుడప్పుడూ అనిపిస్తూ ఉంటుంది.

నలభై ఏళ్ళ క్రిందట ఒక నెల శలవబెట్టి అమెరికా నుండి వచ్చి పెళ్ళి చేసుకుని వెళ్ళాను . కాకపోతే అది నే ననుకున్నట్లు  జరగక మూడుముళ్ళూ వెయ్యటానికి  రెండు నెలలు పట్టింది. అప్పుడు అమెరికా వాళ్ళు అదొక రికార్డ్ అనుకున్నారు. ఇప్పుడు రోజూ  "ప్రేమ పెళ్ళి క్రేజ్"  వింటూ ఉంటే జీవితంలో నేను ఏదన్నా మిస్ అయిపోయుంటానా అనే అనుమానం నాకు రోజూ వస్తూ ఉంటుంది. 

ఎదో అమ్మాయితో అలా ప్రేమ యాత్రలకి బీచికి వెళ్ళటం, ఆ తర్వాత ఇద్దరం ఏదో రెస్టోరెంట్ కి వెళ్ళటం, మనసు మనసూ కలిసేలా మాట్లాడు కోవటం. ఇవన్నీ నేను ఒక్కణ్ణే మిస్ అయ్యానా ? అనేది నా మనసులో ఎప్పుడూ మెదులుతూ ఉంటుంది. అందుకని నేనేనా, నాలాంటి వాళ్ళు ఇక్కడ ఉన్నారా అని ఒక చిన్న పరిశోధన చెయ్యాలనే కోరిక మొదలయింది. అందుకని నాకు తెలిసిన వాళ్ళతో ముందర ప్రారంభించాలని అనుకున్నాను.

మేము నాలుగైదు ఫ్యామిలీలు నెలకోసారి మెడిటేషన్ కి కలుస్తూ ఉంటాము. ఒక సారి ఈ ప్రశ్న వేశాను. మీ పెళ్ళి ఎల్లా జరిగింది ? అని. అంటే ఎంత వైభవంగా జరిగింది అనికాదు. ఎట్లా మీ ఇద్దరికీ ముడి పడిందని.

నేను ఆ ఫ్యామిలీల గురించి ఒక ముక్క చెబుతాను. నేను ఒక్కణ్ణే ఆ చిన్న గుంపులో రిటైర్ అయిన  వాడ్ని. మా ఆవిడ ఇంకా పనిచేస్తోంది. మిగతా వాటిల్లో రెండు ఫ్యామిలీల లో అయ్యగార్లు  పనిచేస్తారు కానీ అమ్మగార్లు పని చేయరు. మిగిలిన రెండు ఫ్యామిలీలలో అమ్మగారూ అయ్యగారూ ఇద్దరూ పనిచేస్తారు.మొన్ననే ఒకళ్ళింట్లో వాళ్ళ 25 ఏళ్ళ కాపురానికి పండగ జరుపుకున్నాము. ఆంటే ఈ శాంపిల్ పోల్ లో ఇప్పటి వరకూ 25 ఏళ్ళ నుండీ 40 ఏళ్ళ పాటు సంసారాలు చేస్తున్న వాళ్ళు ఉన్నారన్న మాట. ఇంకొకఆయనకి పెళ్ళి అయినది కొంచెం విచిత్రంగా ఉంటుంది. ఒకరోజు వాళ్ళ అత్తయ్యా వాళ్ళింటికి వెళ్ళాడు. నువ్వు యూనివర్సిటీ లో చదువుకున్నావు కదా నీ స్నేహితులు ఎవరన్నా పెళ్ళికున్నారా, చిట్టికి  పెళ్ళి సంబంధాలు చూస్తున్నాము అని అడిగిందిట. చిట్టి తన కూతురు. నేనున్నా కదా ఎందుకు చూట్టం అన్నాడుట. ఇష్టా ఇష్టాలు ఎంత చమత్కారంగా ఆవిడ అడిగిందో మేనల్లుడు అంతే చమత్కారంగా ఎల్లా సమాధానం  చెప్పాడో చూడండి. ఆయన  అత్తకూతురుతో ఆయనకి పెళ్ళయి పోయి శుభాంతంగా ముగిసి పిల్లా పాపాలతో కాపరం చేస్తున్నారు. 

వారి సమాధానాలు మీరు వింటే నమ్మరు కానీ నాది తప్ప అందరివీ పెద్దలు కుదిర్చిన సంబంధాలే. (నేనంతట నేనే నా పెళ్ళాన్ని ఎతుక్కోవాల్సి వచ్చింది.) పెళ్ళి చూపుల ముందు వాళ్ళకి  కూడా పరిచయాలు లేవు. ఒకళ్ళయితే ఆయనకి పెళ్ళి చూపులు కూడా లేవు. వాళ్ళ ఫ్యామిలీ లో అది ఆచారం కాదుట. 

పెళ్ళికి ముందర పరిచయం లేకపోయినా ఏళ్ళ తరబడి సంసారాలు సాగి పోతున్నాయి. సుఖంగా సంసారం చేసుకుంటున్న వాళ్ళని  మీ సంసారంలో ప్రాబ్లమ్స్ ఉన్నయ్యా  అని అడిగే ధైర్యం లేక అడగలేదు. వాళ్ళ జీవితంలో ఏదీ మిస్ అయినట్లు నాకేమీ కనపడటల్లేదు. పెళ్ళి ముందు ప్రేమ ఉండాలనేది చెప్పటం ఈ శాంపిల్ తో నిర్ధారించలేము. 

నేను ఇదే ప్రశ్నని నా క్లాసులో  పిల్లలకి వేశాను. నేను ఇక్కడ పది ఏళ్ళబట్టీ ఇమ్మిగ్రెంట్స్ కి  ఇంగ్లీషు మాట్లాడటం నేర్పు తున్నాను. రిటైర్ అయ్యిన తరువాత  కాలక్షేపం volunteer పని ఇది. ఈ ప్రశ్నకి సమాధానాలు వింటే మీరు ఆశ్చర్య పోతారు. పెళ్లిచేసుకోవటం ఎంత కష్టమో తెలిసిపోతుంది.

ఒక S. Korea అమ్మాయి చిన్ననాటి స్నేహితుడి తో కొంత కాలం తిరిగిందిట కానీ  యూనివర్సిటీ డిగ్రీ తెచ్చుకొన్న తరువాత ఇంకోళ్ళతో పరిచయమయ్యి రెండు సంవత్సరాలు తిరిగిన తరువాత పెళ్ళి చేసుకుందిట. అంటే ఇంకొకళ్ళు దొరికిన తరువాత మొదటివాడిని వదిలేసింది.

ఒక ఇటాలియన్ అమ్మాయి పన్నెండేళ్ళు కలిసి ఉండి పెళ్లి చేసుకోకుండా కాపురం చేస్తూ ముగ్గురు పిల్లలు పుట్టిన తరువాత పెళ్ళి  చేసుకుందిట.

ఒక పోలిష్ అమ్మాయికి అబ్బాయి పరిచయ మయిన తరువాత పెళ్ళి  చేసుకోటానికి రెండేళ్లు పట్టిందిట. ఆ రెండేళ్లూ చేసుకుంటాడో లేదో అనే సందిగ్దావస్థ.

వెనుజువెలా అమ్మాయికి అయితే మాత్రం చెట్టా పట్టా లేసుకు తిరగ కుండా వెంటనే పెళ్లి అయి పోయింది. పెళ్లి ఇద్దరికీ అవసరం. వాళ్ళాయన కంప్యూటర్ ఇంజినీర్ దేశాలు తిరుగుతూ ఉంటాడు.

అదే రష్యా అమ్మాయికి పెళ్ళికోసం దేశం విడిచి పెట్టాల్సి వచ్చింది. అమెరికాకి మూడు నెలలకని వచ్చి అవసర రీత్యా  ప్రేమలో పడి పెళ్ళి చేసుకుంది. ఇంకో సంగతి కూడా చెప్పింది. రష్యాలో పెళ్లి చేసుకోవాలనుకున్న వాళ్ళు  సామాన్యంగా అయిదు ఏళ్ళు సహజీవనం చేస్తారుట. ఆ తరువాత పెళ్ళి అయితే అవుతుంది లేక పోతే లేదు. 

ఈ పోల్ లో తేలింది,పెళ్లి చేసుకోటానికి తంటాలు పడటం తప్ప పెళ్ళికి ముందు చల్ మోహన రంగా అంటూ తిరిగిన సూచనలు లేవు.

నా unscientific పోల్ రిజల్ట్స్ inconclusive. పెళ్ళికి ముందు ప్రేమ ఉండాలా ? తెలియదు. కానీ ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకున్న వాళ్ళ కధలు పేపర్లో చూస్తూ ఉంటే, తిట్టుకోటాలు కొట్టుకోటాలు, కత్తితో పొడుచుకోటాలు సూసైడ్ లూ, ఈ  ప్రేమా గీమా లో పస ఏమీ లేదని తెలుస్తోంది. ప్రేమించి పెళ్ళి  చేసుకోక పోవటం మూలంగా  జీవితంలో నేనేమీ మిస్  అవలేదు అని ప్రస్తుతం నేను గట్టిగా చెప్పగలను. 

197 ఓ బుల్లి కథ -- సియాటిల్ లో ఒక వారం

House with ADU

 ADU లో పడుకుని ఆలోచిస్తున్నాను.  " ఇవ్వాళ ఎండగా  ఉంది  బయటికి వచ్చి కూర్చోండి" అన్న మా అబ్బాయి మాటలు వినటానికి బాగున్నా నేను మాత్రం బయటికి వెళ్ళ లేదు. నా లాంటి వాళ్ళకి ఇంకా బయట చలిగానే ఉంది. కొన్ని కొన్ని ఊళ్ళల్లో రోజూ ఎండ  రావటం ఒక వరం. సియాటిల్ ఆ ఊళ్ళల్లో ఒకటి. చికాగో నుండి ఈ ఊరు వచ్చి నాలుగు రోజులయింది. ప్లేన్లో  నాలుగు గంటల ప్రయాణం. అంటే దాదాపు 2,000 మైళ్ళు దూరం. వచ్చిన  రోజు కొంచెం ఎండ పొడ ఉన్నా తర్వాత రోజులన్నిట్లో ఎప్పుడో ఒకప్పుడు వర్షం కురుస్తూనే ఉంది. 

ప్రతీ దానికీ మంచీ చెడూ, బొమ్మా బొరుసూ ఉంటాయి. వాటిని గ్రహించి  జీవితం గడుపుతుంటే  జీవితం ఆనందంగా హాయిగా ఉంటుంది. లేకపోతే జీవితంలో తరచు ఉరుములూ మెరుపులతో వర్షాలు కురుస్తూనే ఉంటాయి. 

రోజూ వర్షం మూలంగా ఇక్కడ ఎటు చూసినా పచ్చదనం. చుట్టూతా ఎప్పుడో ఎవరో వేసిన చెట్లు నిటారుగా ఆకాశంలోకి చూస్తూ ఉంటాయి. పెరట్లోనూ ఇంటిముందూ ఎక్కడ చూసినా పూల చెట్లు. దాదాపు ఈ ఊరంతా  కొండల మీద మలిచిందే. పచ్చటి నేల మీద ఎటువైపు చూసినా రకరకాల పూల చెట్లతో , ఎత్తు పల్లాలలో సన్నగా పొడుగ్గా ఉన్న పెద్ద పెద్ద వృక్షా లతో, నేల మీద ఒక పెద్ద పెయింటింగ్ పరిచినట్లుగా ఉంటుంది. 

ఆకాశానికి తాకుతున్న చెట్లు 

కనులకు విందయిన  పచ్చదనాన్ని ఆస్వాదించటానికి ఇక్కడ ఇళ్ళు  కూడా అల్లాగే కడతారు.ఇల్లంతా కిటికీల మయం.  పడుకుని ఏ కిటికీ లో నుండి చూసినా చూడటానికి బ్రహ్మాండ మయిన పైంటింగ్స్ . ఊరంతా  కొండలని మలచి కట్టింది కాబట్టి  ఎత్తూ పల్లాల తో ఉంటుంది.  చుట్టూతా పెరట్లో చెట్లు. చెట్లు అనే కంటే వృక్షాలంటే బాగుంటుందేమో. అంత పెద్దవి ఎన్నేళ్ల క్రిందట  ఎవరు నాటారో ! చల్లటి వాతావరణం కనక  ఇక్కడ పెరట్లో పళ్ళ చెట్లు బాగా పెరుగుతాయి. పళ్ళన్నీ వాళ్ళే తినలేరు కదా, అందరికీ పంచిపెడతారు. మాకు "ప్లమ్స్ " అల్లాగే పక్కింటి వాళ్ళు ఇచ్చారు. సామాన్యంగా ప్రతి  ఇంటి ముందరా,పెరట్లో, పచ్చగడ్డి, పూల చెట్లు.

మీకు  ADU అంటే ఏమిటో చెప్పలేదు కదూ. దాని అర్ధం  Accessory ( Additional) Dwelling Unit. ఇంటి ఆవరణలో ఇంకొక చిన్న ఇల్లు ఉంటుంది. తల్లి తండ్రులో, అత్తామామలో వస్తే ఉండటానికి పనికొస్తుంది.  వాళ్ళని స్వతంత్రంగా ఉంటుందని   చెప్పి, బేస్మెంట్ లో పడేయకుండా, పక్కనే ఉంచుకోటానికి బాగుంటుంది. పైన  ఫొటోలో వన్  కార్ గ్యారేజ్ తో ఉన్న చిన్న ఇల్లు ADU. పెళ్ళైన వాళ్ళు ఏకాంతం కోరుకున్నప్పుడు దానిలోకి వెళ్ళి దాక్కోవచ్చు. ఇక్కడి మునిసిపాలిటీ వాటిని ప్రోత్సహించు తుందిట. మాకు తెలిసిన ఒకళ్ళు వాళ్ళ అమ్మకోసం పెరట్లో ఒక ADU కట్టించారు. కావలసిన పర్మిషన్స్ అన్నీ చెక  చెకా వస్తాయి. TSLA మస్క్ గారు కూడా  SpaceX ఆఫీసుకి కి అరిజోనా వెళ్ళినప్పుడు ఇటువంటి దానిలోనే ఉంటారుట. దాని ఖరీదు చిన్నది దాదాపు $80,000 ఉంటుంది.

మా ఇంటి ADU లో మేడమీద గదిలో పడుకుని చూస్తున్నాను. ఈ గదికి మూడు కిటికీలు ఉన్నాయి. రెండు చిన్నవి సన్నవి. మూడోది దాదాపు ఆ రెండూ కలిపిన దానికి సమానంగా ఉంటుంది. కిటికీల ఎత్తు దాదాపు గోడలో సగం ఉంటుంది. పెద్ద కిటికీ లోంచి చూస్తే, సర్వి చెట్లు. దాని ఆకులు పచ్చగా సూదుల్లా ఉంటాయి. పొద్దున్నే సూర్యకిరణాలు వాటిల్లోనుండి దూసుకు వస్తుంటే చూడటానికి సూర్య భగవానుడు మనని ఆశీర్వదిస్తున్నట్లు ఉంటుంది. అది తెల్లటి ఆకాశం మీద ప్రకృతి  సృష్టించిన ఓ వర్ణ చిత్రం. మిగతా రెండు కిటికీల్లో దృశ్యాలు రెండు వైవిధ్య వర్ణ చిత్రాలు. ఒక కిటికీలో దృశ్యం మెలికలు తిరిగిన చెట్ల కొమ్మలపై అల్లుకు పోయిన ఆకులు. రెండవ కిటికీలో కనపడేది, కొండ మీద పచ్చటి మైదానం దాని మీద రెండు పెద్ద పెద్ద చెట్ల బోదెలు వాటి మధ్య  పచ్చటి గడ్డి మీద విరచిన పూల మొక్కలు. అది ఒక 3D పిక్చర్. వాటిని చిత్రాలుగా వర్ణించి మీ కళ్ళలో కనిపించేటట్లు చేసే శక్తి నాకు లేదు.

గోడల మీద పెయింటింగ్స్ పెట్టవలసిన అవసరం లేదు. కిటికీలే పెయింటింగ్స్. రోజంతా కిటికీల వేపు చూస్తూ గడిపేయ వచ్చు. అలా చూస్తూ ఉంటే ఏమిటేమిటో ఆలోచినలు మనసులో మెదులుతూ ఉంటాయి. ఎదో ఒక కొత్త పని క్రియేటివ్ గా చెయ్యాలనిపిస్తుంది.

అందుకనే కొత్త కొత్త  వాటికి ఈ ఊరు పుట్టినిల్లు. "అమెజాన్" "మైక్రోసాఫ్ట్" "బోయింగ్" "స్టా ర్బ క్స్" ,"కాస్టుకో(Costco )". ఎదో చెయ్యాలనే కోరిక ఉంటే, ఎప్పుడో ఒకప్పుడు చెయ్యటానికి వీలుగా అనుకూలమయిన సమయం వస్తుంది. చెయ్యొచ్చు. ఆ చేద్దామనే కోరిక మాత్రం నిరంతరం ఉండాలి.

ఇక్కడ ఒకటే ఒక పెద్ద ప్రాబ్లమ్. ఎప్పుడో ఒకప్పుడు చలికాలంలో ఒక రోజు ఒక అంగుళం స్నో పడుతుంది. అంతే దాదాపు జీవితం స్థంభించి పోతుంది. స్నో తీసే పరికరాలు లేక రోడ్లన్నీ స్నోతో  నిండి పోయి ఉంటాయి. సందులు గొందుల్లో గార్బేజ్ తీసుకు వెళ్లే బళ్ళు కదలటానికి వీల్లేక అవి రావు. కార్లు స్నోలో నడపటం చాలామందికి చేతకాదు. అందుకని ప్రమాదాలు. రెండు మూడు రోజుల్లో ఉష్ణోగ్రత పెరిగి స్నో అంతా కరిగిపోతుంది. అప్పటిదాకా జీవితం కొంచెం మందగిస్తుంది. చికాగోలో సంవత్సరాలు గడిపిన నాలాంటి వాళ్ళకి ఇది కొంచెం విచిత్రంగా ఉంటుంది.

ఇంకో విచిత్రం ఇక్కడ మీరు ఇంట్లో కూరగాయలు తరుగు తున్నప్పుడు పారవేసే వ్యర్ధ పదార్ధాలని మునిసిపాలిటీ వాళ్ళు తీసుకుని "కంపోస్ట్" క్రింద మారుస్తారు. ప్రతి వారం గార్బేజ్, రీసైకిల్ తో పాటు మునిసిపాలిటీ వాళ్ళు దీనిని వేరే డబ్బాలో వేస్తే తీసుకుంటారు.

చికాగో తిరిగి వెళ్ళటానికి పెట్టెలు సర్దుకుంటున్నాము.  జీవితంలో మనం అనుకోని సంఘటనలు ఎప్పుడూ జరుగుతూ ఉంటాయి. ఒకరినుండి ఒకరికి సోకి ఇంటావిడ నలత పడింది. దానితో క్వారంటైన్ . ADU లో నా వంట. చిన్నప్పుడు ఇంట్లో నేర్చుకున్న మాటలు, స్కిల్స్ (అన్నం వండటం వగైరా ) బాగా ఉపయోగపడ్డాయి. "మంచి నీళ్లు పోస్తా గ్లాస్ బయట పెట్టు", "కాఫీ, టిఫిన్ తలుపు దగ్గర పెట్టాను. తీసుకో", "భోజనం గుమ్మం దగ్గర పెట్టాను. తీసుకు తిను". "ఇవ్వాళ కూర లేదు పచ్చడి  ముద్దే". "స్నానం చేసి బట్టలు ఉతికి ఆరేసుకో, వాటిని అన్నిటితో కలపవోకు ", ఈ మాటలన్నీ చిన్నప్పుడు ఇంట్లో నాన్న అంటూ ఉంటే నేర్చుకున్నవే. అన్నీ వాడుకున్నాను.

తిరుగు ప్రయాణానికి కొన్న టికెట్స్ క్యాన్సిల్ చేసుకుని , ఇంకో ప్లేన్ లో టికెట్స్ కొనుక్కొని, వారం అనుకున్నది పది రోజుల తర్వాత, ప్లేన్ లో మాస్కులు పెట్టుకుని, జాగర్తగా ఇంటికి  జేరాము.

196 ఓ బుల్లి కథ -- ఓ కన్నీటి బొట్టు

ఈ రోజు ఓ కన్నీటి బొట్టు తో, నా అశృ నయనాలతో మీకు కృతజ్ఞలతలు చెప్పుకుంటున్నాను. మీ మీ ఇళ్లకు వచ్చినప్పుడల్లా, విడిచి పెట్టకుండా దానిని గురించి అడిగే వాడిని . మీరు విసుక్కోకుండా  దానిని గురించి చెప్పేవారు. అంతేకాదు దానిని చూపించి ఎల్లా పని చేస్తుందో కూడా చెప్పేవారు. ఆ చెప్పే సమయంలో మీ మీ కన్నులలో మెరిసే స్పార్క్స్ నన్ను ఉత్తేజ పరిచేవి. 

నేనూ ఎన్నో అనుకున్నాను. దానితో ఏవేవో కొత్త కొత్తవి చేద్దామని కొత్త పుంతలు తొక్కుదామనీ. యాఫ్ఫ్ట్రాల్ ఒక కొత్త మెషిన్ కొనుక్కుంటే దానితో కొత్త పనులు చెయ్యకపోతే ఎలా ! ఇంటర్నెట్ అంతా వెదికాను కొత్త మోడల్ వచ్చిందేమో చూద్దామని. మీ వన్నీ పాత మోడల్స్ కదా (మీరేమీ అనుకోవోకండి).  కొన్ని నచ్చాయి కానీ ఖరీదు ఎక్కువ. కొన్ని చూడటానికి బాగుండలేదు. మన ఇంటి డెకోర్  కి సరిపోవాలి కదా. ఇటువంటి సందిగ్ద పరిస్థుతులలో మా ఆవిడకి  నా కొత్త ప్రాజెక్ట్ గురించి నా సందిగ్దావస్థ గురించి చెప్పాను. ఇంట్లో వంటింటి కౌంటర్ ఆధీనురాలు ఆవిడే కదా !

తను నాకు 100% సపోర్ట్ ఇస్తానని చెప్పింది. అది నాలో నూతన ఉత్సాహము కలిగించింది. కానీ మనసులో తనకి నేను చెప్పినది అర్ధం కాలేదనే శంక ఉండిపోయింది. ఏ భార్య అయినా భర్త చెప్పిన దానికి 100% సపోర్టు ఇస్తుందా!  నేను సరీగ్గా చెప్పి ఉండకపోవచ్చు అని నాకు ఓ చిన్న సందేహం ఉంది. దీనిలో తన తప్పు ఏమీలేదు. ఉత్సాహంతో ఎగ్జైట్మెంట్ తో ఉన్నప్పుడు నాకు  మాటలు సరీగ్గా రావు. 

వాటిని ఎంచుకోవటం చాలా కష్టంగా ఉందని చెప్పాను. తాను ముందర దానితో ఏమి చెయ్యాలనుందో ఆలోచించుకోమంది. ఆ తరువాత వాటికోసం వెతకటం మొదలు పెట్టమని  చెప్పింది. ఆ సెలెక్ట్ చేసిన వాటిల్లో ఇంటి డెకోర్ కి సరిపోయేది  సెలెక్ట్  చేయటం సులభం అంది. అది మంచి సలహా. అందుకనే వారిని భర్తల తలలో నాలికలంటారు.

నా ఉత్సాహం రెండింతలయింది. దీర్ఘంగా ఆలోచించటం ప్రారంభించి వాటిని  క్రోడీకరించటం మొదలు పెట్టాను. ఇక్కడ చాలా  జాగర్తగా ఉండాలి. మీ కొత్త కొత్త ఐడియాస్ అన్నీ చెప్పేస్తే, గిట్టని వాళ్ళు అవి చెత్త అని తోసిపారేస్తారు. గిట్టిన  వాళ్ళు  అవి కష్టమేమో అని ఉత్సాహం మీద నీళ్లు చల్లచ్చుఁ . అందుకని నేను చాలా ఆలోచించి, అసలు చేద్దా మనుకున్నవి రహస్యంగా పెట్టుకుని,  అందరికీ అర్ధమయ్యే చిన్న చిన్న పనులు చెయ్యటాన్ని గురించి చెప్పాను. మీ మీ కొత్త ఐడియాస్ ఎవ్వరికీ, చివరికి భార్యకు కూడా, చెప్పవలసిన అవుసరం లేదు. పెళ్లి కాంట్రాక్టులో ఇది లేదు. ఒకవేళ నా  ప్రాజెక్ట్  ఫెయిల్  అయితే రిటర్న్ చేసి డబ్బులు తెచ్చుకోవచ్చు అని చెప్పంగానే, నాకు కొనటానికి ఓకే వచ్చింది.

వెంటనే walmart లో ఆర్డర్ చేశాను . వారంరోజుల్లో అది ఇంటికి వచ్చింది. ఉత్సాహంగా అన్నీ ఊడదీసి సెటప్ చేశాను. మా స్నేహితులని మా ఇంటికి వచ్చి మా కొత్త మెషిన్ ని ప్రారంభోత్సవం చెయ్యమని అడిగాము. వారు (AVL ,శోభ దంపతులు ).  మా కోరికను మన్నించి మా ఇంటికి వచ్చి బొట్టుపెట్టి దాన్ని ప్రారంభోత్సవం చేశారు. వారికి మా కృతజ్ఞతలు. 

ఒక నెల రోజులు ప్రయత్నించాను. పాత వంటలే దానిమీద చేయలేక పోయాను, ఇంక కొత్త  వంటలు సృష్టించటం ఎక్కడ ? చెప్పద్దూ  ఫ్రెంచ్ ఫ్రైస్ బాగానే వచ్చాయి. సగ్గుబియ్యం వడియాలు కూడా బాగా వచ్చాయి. కానీ ఆ రెండూ రోజూ తినము. గంట కష్టపడి చేసిన సగ్గు బియ్యం వడియాలు అయిదు నిమిషాల్లో అయిపోయినాయి. పెట్టిన కష్టానికి సరిఅయిన ఫలితం రాలేదని బాధ. చివరికి ఓటమిని అంగీకరించక తప్పలేదు. అనుకున్న ప్రకారం  తిరిగి ఇచ్చేయవలసి వచ్చింది. 

రిటర్న్ చేద్దా మనుకున్న కున్న రోజు రానే వచ్చింది. దాన్ని  శుభ్రం చేసి జాగర్తగా ప్యాకేజ్ లో  పెట్టాము. వాతావరణం చక్కటి సూర్యరశ్మి తో ప్రకాశిస్తోంది. కానీ ఎక్కడలేని నిశ్శబ్దం. మనస్సు  ఏదో శంకిస్తూనే ఉంది. walmart రిటర్న్ కౌంటర్ దగ్గరకి వెళ్ళాము. మేము రెండో వాళ్ళము. సంతోషించాము. ఎంతసేపటికీ కౌంటర్ దగ్గరున్న మా ముందర ఉన్న అమ్మాయి పని తెమలట ల్లేదు. చివరికి రిటర్న్ లో కంప్యూటర్లు పని చెయ్యటల్లేదని చెప్పారు. ప్యాకేజీ ని ఇంటికి తీసుకు వచ్చాము. 

మర్నాడు  మళ్ళా వెళ్ళాము. నాకు రిటర్న్ చెయ్యాలనంటే బాధగా ఉంది.  నేనే కాదు ప్రకృతి కూడా ఆరోజు శోకించింది. ఆకాశం అంతా మేఘాలతో నిండివుంది. పార్కింగ్  లాట్ లోనుండి కార్ట్ లో దాన్ని రిటర్న్ చెయ్యటానికి తీసుకు వస్తుంటే హఠాత్తుగా ఆకాశం నుండి ప్యాకేజ్ మీద చినుకులు పడటం మొదలయింది. సున్నితంగా దాని మీద నా గొడుగు వేసి తడవకుండా చేసి లోపలి వచ్చాము . నాకు దానిమీద ప్రేమ ఇంకా పోలేదు. నెల రోజుల అనుబంధం కదా ! 

walmart  లో రిటర్న్ కౌంటర్ పనిచేస్తోంది. క్యూలో ఎవ్వరూ లేరు. మా ఆవిడ నా ముఖంలో బాధ కనపడుతోంది అని చెప్పింది. బాధ పడద్దని ధైర్యం చెప్పింది. రిటర్న్స్ తీసుకునే కుర్రది నా బాధని పట్టించుకోలేదు. ఒక నిమిషంలో మీ ఎకౌంటు లో డబ్బు పంపిస్తున్నాము అని చెప్పి కార్ట్ ను అక్కడ పెట్టమంది. చివరిగా నేను ప్యాకేజ్ ఉన్న కార్టుని రిటర్న్ వస్తువులు పెట్టిన స్థలంలో పెట్టి, దాన్ని మృదువుగా స్పృశించి, బాధగా వీడ్కోలు చెప్పి దిగులు ముఖంతో బయటకు వచ్చాను. పక్కనున్న మా ఆవిడ కొంచెం నాకు ధైర్యం చెప్పి ఉపశమనానికి "సబ్  వే "  వెజ్జీ మాక్స్ విత్  ఇటాలియన్ బ్రెడ్"  ని కొనిపెడతానని చెప్పింది. దానితో నాకు జీవితం మీద కొంచెం ధైర్యం వచ్చింది.

గుడ్బై మై డియర్ ఎయిర్  ఫ్రయర్ .

**** "ఎయిర్  ఫ్రయర్" వేడి గాలులతో దానిలో పెట్టిన వస్తువులని ఉడక పెడుతుంది. వేసవి  కాలంలో గుంటూరు లాగా.

195 ఓ బుల్లి కథ -- లెంపలేసుకున్న రోజులు !

ఏప్రిల్ చివర్లో మా పెరటి చెట్లు 

తెల తెల వారుతుండగా పక్షులు "చిక్ చిక్, చిక్ చిక్ " అంటూ శబ్దం చెయ్యటం మొదలుపెడతాయి. ఉదయాన్నే ఉడతలు నేల మీద పరుగెడుతూ తినటానికి ఎదో వెతుక్కుంటూ ఉంటాయి. మధ్యాహ్నం కుందేళ్లు అప్పుడే చిగురించిన లాన్ మీద గడ్డిని కొరుక్కు తింటూ ఉంటాయి. చలికాలంలో మోళ్ళు గా మారిన చెట్టు కొమ్మలు, చిన్న చిన్న మొగ్గలతో పలకరిస్తాయి. మొన్న పక్కనున్న చెరువు లోనుండి బాతులు మా లాన్  మీద వయ్యారంగా నడుచుకుంటూ పోతున్నాయి. ఇది మా పెరట్లో ప్రతి సంవత్సరం ఏప్రిల్ లో జరిగే వసంతోత్సవం. దీనికోసం చలికాలంలో వణుకుతూ ఎదురు చూస్తూ ఉంటాము. ఏప్రిల్ అయిపోగానే  "మే " లో అంతా పచ్చదనంతో నిండి పోతుంది. 

ఇవే చికాగో దగ్గర మా ఇంటి ఎదుట ప్రతి ఏటా జరిగే పరిణామాలు. నలభై ఏళ్ళబట్టీ  "ఏప్రిల్" కోసం, పక్షులు చేసే మేలుకొలుపులకోసం ఎదురు చూడటం అది వెళ్లి పొగానే అప్పుడే వెళ్లిపోయిందా అనుకోవటం మామూలే. ప్రతీ సంవత్సరం ఏప్రిల్ వస్తుంది , "వసంతం" తెస్తుంది. ఇది తాత్కాలమని తెలిసినా ఉన్నంతసేపూ ఆనందించటం అలవాటయి పోయింది. పై ఫోటో అప్పుడే చిగురించిన ఆకులతో విరాజిల్ల బోతున్న మా పెరటి చెట్లు.

అసలు రెండు నెలల బట్టీ వ్రాద్దామనుకుంటున్నది ఈ సంవత్సరం ఫిబ్రవరి లో జరిగిన సంఘటన గురించి. ఎంత వ్రాద్దామని ప్రయత్నించినా "మెంటల్  బ్లాక్" తో  వ్రాయటం కుదరలేదు. ఇంకోటి ఏమన్నా వ్రాద్దామనుకుంటే నాగురించి రాస్తేగానీ వదలను అని మొరాయించింది. దాని గురించి వ్రాద్దామనుకుంటే ఇంకో సంగతి నా గురించి వ్రాయవా అంటూ ముందుకి వచ్చింది. ఈ రెండింటికీ నాకు పడ్డ శిక్ష ఒకటే. "లెంపలేసుకోవటం".

ఇది చాలా కాలం క్రిందట జరిగింది కానీ అప్పుడప్పుడూ మనస్సులో "కిలిక్" మంటూ ఉంటుంది. అప్పుడే ఫ్లారిడా "ఓర్లాండో" నుండి చికాగో "ఓ హే ర్ " ఏర్పోర్ట్ లో దిగాము. సామాను తీసుకోటానికి మా ఇంటావిడ తిరిగే బెల్టు దగ్గరకు వెళ్ళింది. అల్లాగే మాతో పాటు ప్లేన్ లో వచ్చిన ఒక జంటలో ఆయన సామాను తెచ్చు కోటానికి వెళ్ళాడు. నేను వంటరిగా ఉన్న ఆవిడతో మాటలు కలిపి పిచ్చాపాటీ మాట్లాడు తున్నాను. అది సూట్కేసు తీస్తున్న మా ఆవిడ కంటబడింది. రమ్మని ఒక కేక తో గర్జించింది. కోపంతో వణికి పోతోందల్లేవుంది, ఆవిడ చేతులో ఉన్న ఫోన్ కిందపడి పగిలి పోయింది. మమ్మల్ని ఇంటికితీసుకు వెళ్ళటానికి వచ్చిన, "సెల్ లాట్" లో ఉన్న, "లిమో" ని పిలవాలంటే ఫోన్ కావాలి. కోపంతో ఉన్న ఆవిడతో మాట్లాడటం చాలా కష్టం. ఆవిడ పబ్లిక్  ఫోన్  కోసం వెతుకుతుంటే నేను మాట్లాడకుండా ఫాలో అయ్యాను. ఆవిడకి  ఫోన్ నంబర్లు కంఠతా వచ్చు దానితో బతికిపోయాము లేక పోతే ఏమయ్యేదో. ఆ రోజునుండీ ఇతర స్త్రీలతో మాట్లాడకూడదని (మా ఆవిడ ఎదురుకుండా ఉంటే ), లెంపలేసుకున్నాను.

"వేడి నీళ్ళన్నీ మీరే పోసేసుకున్నారా?" అనే మాట వినే  సరికి నేను కొంచెం గాభరా పడ్డాను. ఎందుకు ఇల్లా అంటోందో మొదట అర్ధం కాలా. "మీరే" అని వత్తి పలకడంలో  నేనేదో తప్పు చేసినట్లు చెబుతూ, మర్యాదగా చెబుతున్నట్లు గా చివరలో "రా " తగిలించింది. ఈ  "రా " , "ఏరా", "పోరా", "వెళ్ళి రా", "బుజ్జిరా" లాంటి వాటిల్లో "రా " కాదు. ఇది గౌరవిస్తున్నట్లు కనిపిస్తూ కఠినంగా  కోపంతో చెప్పే "రా".

ఎదో తప్పుచేసిన వాడిలా క్షమించ మని చెప్పాలా? లేక ఆవిడకు ఇష్టమయినది ఎమన్నా చెయ్యాలా? అంతు పట్టలా. మాకు నలభయ్ గాలెన్ల  వేడి నీళ్ళ ట్యాంక్ ఉంది. ఇంట్లో ఉన్నది ఇద్దరు. నేను రోజూ ఒక అరగంట స్నానం చేసినా ఎప్పుడూ ఈ ప్రశ్న రాలా.  

సరే నీ స్నానమయిందిగా వేడి నీళ్ళ సంగతి రేప్పొద్దున చూద్దాములే అని చెప్పి ఆ పూటకి ఆ సమస్య పరిష్కరించాను. 

ఆరోజు సాయంత్రమే  "సియాటిల్"  నుండి ఇంటికి వచ్చాము. అది ఫిబ్రవరి మిడ్ చికాగో వింటర్ . ఇంట్లోకి రాంగానే ఇంట్లో వేడి సరీగ్గా ఉందో  లేదో, వేడి నీళ్ళ హీటర్ సరీగ్గా పనిచేస్తుందో లేదో చూశాను . ఇంట్లో వేడి గానే ఉంది, వాటర్ హీటర్ బ్లింక్ అవుతోంది అంటే అది పనిచేస్తోందన్నమాట. కాకపోతే వెళ్ళేటప్పుడు ఉష్ణోగ్రత తగ్గించి పెడతాము, వాటిని సరిచేయమని ఆవిడకి సూచించాను. 

రాత్రంతా ఆలోచించాను. నాకు తెలుసు ఇది రేపు పెద్ద సమస్య అవుతుందని. ఫిబ్రవరి మిడ్ వింటర్ లో, బయట వాతావరణం జీరో డిగ్రీలు ఉన్నప్పుడు, పెళ్ళాం చేత చల్ల నీళ్ల స్నానం చేయించటం సరికాదు, అది తెలీకుండా చేసినా సరే. రాత్రంతా ఆలోచించి మరుసటి రోజు ఎల్లా ఉండాలో నిర్ణయించుకున్నాను. ఎక్కువ మాట్లాడ కూడదు. వీలయినంతవరకూ మౌనంగా ఉండటం మంచిది. పరిస్థితులు అనుకూలంగా లేనప్పుడు  "లే లో " అన్నారు ఇంగిలీషు వాళ్ళు. అదీ పద్ధతి.

తెల్లారింది కాఫీలు తాగాము. "వాటర్ హీటర్" సంగతి చూడాలని నిర్ణయించటం జరిగింది. అది "బ్లింక్" అవుతోంది. నాకు తెలిసినంత వరకూ "బ్లింక్" అవుతుంటే పనిచేస్తున్నట్లే. మరి ఎందుకు చల్ల నీళ్లు వచ్చాయి? నా దగ్గర సమాధానం లేదు. ఉన్నా చెప్పటం సరిగాదు అని నిర్ణయించు కున్నా. ముఖ్యులు ఇది తప్పు అని నిర్ణయిస్తే, అది ఫైనల్. ఎదురు సమాధానం చెప్పటం అంత మంచిది కాదు. 

ఇప్పుడు అన్నీ పనిచేసేవి కంప్యూటర్లతో కాబట్టి, కంప్యూటర్ "రీసెట్" లాగా "ఆఫ్" చేసి "ఆన్" చేద్దామని నిర్ణయించటం జరిగింది. నేను తల ఊపాను. వాటర్ హీటర్ ఆఫ్ చేశాము. మళ్ళా  "ఆన్" చెయ్యటానికి ఒక పద్ధతి ఉంది. ఆ పద్ధతి ప్రకారం ఎన్ని సార్లు చేసినా  అది "ఆన్" అవలేదు. పక్కింటి వాళ్ళు వచ్చి చూశారు. వాళ్ళకీ కుదరలేదు. "వేడి నీళ్లు" లేవు అని తలుచుకోటానికే భయంగా ఉంది. ఆవిడ వర్క్ కి వెళ్ళాలి. స్టవ్ మీద నీళ్లు కాచుకుని, మేడమీదికి తీసుకు వెళ్లి స్నానం చేసి నీ సంగతి నువ్వు చూసుకోమని వెళ్లి పోయింది. 

మిడ్ వింటర్ లో చల్ల నీళ్ల స్నానం. తలుచుకుంటేనే భయంగా ఉంది. ఎందుకు గంగిరెద్దు తలూపినట్లు వాటర్ హీటర్ ఆఫ్ చెయ్యటానికి వప్పుకున్నాను. "బ్లింక్" అవుతుంటే పనిచేస్తున్నట్లే కదా. మరి చల్ల నీళ్లు ఎందుకు వచ్చాయి. చలికాలంలో మొదట చల్ల నీళ్లు కాకుండా వేడి నీళ్లు వస్తాయా? చెప్పే ధైర్యంలేదు. మౌనంగా ఊరుకుంటే వచ్చే తిప్పలు ఇలాంటివే.

"బ్లింక్" చేస్తూ నేను పనిచేస్తున్నాను మొర్రో అని మొత్తుకుంటున్నా వాటర్ హీటర్ ని "ఆఫ్" చెయ్యటానికి ఎందుకు తలూపానా అని పెద్దగా లెంపలేసుకున్నాను.

రెండు రోజుల్లో కొత్త హీటర్ పెట్టటం జరిగింది. అనుకోకుండా వెయ్యి డాలర్లు ఖర్చు. పాత వాటర్ హీటర్ పోయినందుకు పెద్ద బాధ పడలేదు. పదమూడేళ్ళు పని చేసింది చాల్లే అని సంతోషించాను.