Sunday, January 14, 2024

205 ఓ బుల్లి కధ --- అమెరికాలో చలికాలం వచ్చింది


 
మా ఇంటి వెనక 

మా ఇంటి ముందు 

అమెరికాలో చలికాలం వచ్చేసింది. కాక పోతే ఈ సంవత్సరం కొంచెం ఆలాస్యంగా తన ప్రతాపం చూబెడుతోంది. ఇవాళ పొద్దున్న టెంపరేచర్ -14F (-25.5C) చూపెడుతోంది. ఫొటోలో తెల్లగా కనపడేదంతా స్నో. పొద్దున్న లేచినప్పుడు చెట్ల కొమ్మల మీద కూడా స్నో ఉంది కానీ ఈదురుగాలి మూలాన కిందకి రాలిపోయింది. పై ఫోటోలు తీసేటప్పుడు ఎండ బాగా ఉన్నది కానీ, బయటికి అడుగు పెట్టలేనంత చలి. తలుపు తీసి ఫోటో తీయటం కుదరలేదు.

దేశంలో చాలామందికి కరెంట్ పోయింది. ఈ చలిలో కూడా కరెంట్ వాళ్ళు వచ్చి బాగు చేస్తారు. అది కుదరక పోతే జనాన్ని వేడి ప్రదేశాలకి తరలిస్తారు. 

మేము చికాగో దగ్గరలో ఉంటున్నాము కాబట్టి ప్రతీ సంవత్సరమూ మాకు ఇది అలవాటే. మా ఆవిడ ఇవాళ లైబ్రరీ లో ఉద్యోగానికి కూడా వెళ్ళింది. వీలయినంత వరకూ ఇక్కడ లైబ్రరీలు తెరిచి ఉంటాయి కారణం అవి చలికి మారుగా వేడిగా ఉండే షెల్టర్లు కూడా. మా ఆవిడ పనిచేసే లైబ్రరీలో ఇవ్వాళ పుట్టలమంది జనం వచ్చారుట (అందులో కొందరు T షర్టులు చేసుకోటానికి, అయోధ్య టెంపుల్ పాంఫ్లెట్స్ ప్రింట్ చేసుకోటానికీ కూడా). ఫ్రీగా కంప్యూటర్ లు వాడుకోటానికి, పుస్తకాలూ పేపర్లూ చదవటానికి జనం వస్తూ ఉంటారు కానీ ఇవ్వాళ చలి కాచుకోటానికి కూడా జనం వచ్చి ఉండచ్చు. 

అమెరికాలో చలికాలంలో ముఖ్యంగా వచ్చే పండగలు మూడు  , థాంక్స్ గివింగ్ , క్రిస్మస్, న్యూ ఇయర్. అవి నవంబర్ డిసెంబర్ లో వస్తాయి. 

మేము క్రిస్మస్ కి "డల్లాస్" వెళ్ళాము. టెక్సాస్ రాష్ట్రానికి వెళ్ళటం ఇదే మొదటి సారి. మామూలుగా రోజూవారీ ఉష్ణోగ్రత చికాగో కన్నా ఎక్కువగా ఉంటుంది.మేమున్న దరిదాపుల్లో ఎక్కడ విన్నా తెలుగు మాటలే. ఇక్కడ కొత్తగా పిల్లలకోసం ఒక పాఠశాల తెరిచారుట. దానిలో 50% పైన తెలుగు పిల్లలే. మా దగ్గరలో ఉన్న ఒక రెస్టారెంట్ పేరు FOODISTHAN. నాకు మొదట అర్ధం కాలేదు గానీ తర్వాత  తెలిసింది దానిపేరు , ఫుడ్ ఇస్తాను, అని. అల్లాగే ఒక కారు లైసెన్స్ ప్లేట్ "andebey " (ఏంది బే ). ఇక్కడ చాలా గుళ్ళు కూడా ఉన్నాయిట. వాటిల్లో దగ్గరలో ఉన్న , "వెంకటేశ్వర స్వామి", "హనుమాన్"  గుళ్ళకి వెళ్ళాము. 

"డల్లాస్" నుండి కారులో "ఆస్టిన్ " వెళ్ళాము. మధ్యలో  "వాకో " అనే ఊరిలో ఆగాము. ఒకప్పుడు , "పాత ఇంటిని కొత్త ఇంటిగా మార్చటం", అనే TV ప్రోగ్రాం ఇక్కడ నుంచి ప్రసార మయ్యేదట. ఇక్కడ కాఫీ మాత్రం చాలా బాగుంది. 

టెక్సాస్ కేపిటల్ భవనం 

"ఆస్టిన్" టెక్సాస్ రాష్ట్ర రాజధాని. విశాలమైన ఆవరణ ఉన్న తోటలో చక్కటి రాజ  భవనం ఉంది. కొద్ది  దూరంలో  అయిదారు అంతస్థుల లైబ్రరీ ఉంది. ఇక్కడ పై అంతస్థులో మేడ మీద గార్డెన్ ఉంది. ఇక్కడ ప్రతీ లైబ్రరీ లో మేకర్ స్టూడియో అని ఉంటుంది. సూయింగ్ మెషిన్ లూ , 3D ప్రింటర్ వగైరా వగైరా , కళల కి ప్రాధాన్య మిచ్చేవి వీటిల్లో ఉంటాయి. వాటిని వాడటానికి ట్రైనింగ్ కూడా ఇస్తారు. అక్కడ మా ఆవిడ ప్రశ్నలు వేస్తుంటే వాళ్ళు నువ్విక్కడ పనిచేయ కూడదా అని అడిగారు. (రహస్యం మా ఊళ్ళో మా ఆవిడ లైబ్రరీ మేకర్ స్టూడియోలో పనిచేస్తుంది). ఇక్కడ నాకు ఆశ్చర్యమేసింది  లైబ్రరీ వరండాలో ఫోన్ లేని వాళ్ళ కోసం పెట్టిన "ఫ్రీ ఫోన్". అమెరికా లో కూడా నిరుపేదలు ఉన్నారు.  

"ఆస్టిన్" నుండి "హ్యూస్టన్" కి వెళ్లి NASA వాళ్ళ మ్యూజియం చూశాము. అక్కడ నాకు బాగా నచ్చినవి, అంతరిక్షం నుండి తిరిగివచ్చిన షటిల్ ని మోసుకు వెళ్లిన ప్లేన్ , అంతరిక్షం లోకి వెళ్లి వచ్చిన  రాకెట్, దాని విడి భాగాలూ. రాత్రికి మళ్ళా "ఆస్టిన్" కి తిరిగి వచ్చాము.

"ఆస్టిన్" నుండి మర్నాడు "సాన్ ఆంటోనియో" వెళ్ళాము. మధ్య దారిలో "ఒయాసిస్" అనే రెస్టారెంట్ కి వెళ్ళాము. అది ఎందుకు వెళ్ళామంటే "ఫిదా" మూవీ లో హీరో హీరోయిన్ అక్కడ బాల్కనీ లో "వ్యూ " చూస్తూ మాట్లాడుకుంటారుట. ఆ "వ్యూ " చూద్దామని. ఆ రోజు చలి ఈదురు గాలి దానికి తోడు రెస్టారెంట్ సర్వర్లు పెద్దగ సహకరించలేదు. నేను  బాల్కనీ లో ఈదురు చలిగాలి లో  కూర్చోలేక లోపల ముసలాళ్ళ బెంచీమీద కూర్చుని తినటానికి వెయిట్ చెయ్యాల్సి వచ్చింది.

ముసలాళ్ళ బెంచి 

"సాన్ ఆంటోనియో" అనే ఊరు అమెరికన్ సివిల్ వార్ లో ఒక ప్రముఖ పాత్ర వహించింది. ఇక్కడ యుద్ధంలో "మెక్సికో " ని ఓడించి టెక్సాస్ ను వశం చేసుకున్నారట. మేము వెళ్లేసరికి సాయంత్రం అయ్యింది, చీకటి, చలి, ఆ రోజే ఒక ముఖ్యమయిన "ఫుట్బాల్ " ఆటట  అక్కడ వీధుల నిండా పిల్లా పెద్దా జనం. పార్కింగ్ సమస్య అయ్యింది. ఒక చోటుకు పోతే $40 చెప్పాడు. నాయనా తక్కువలో ఏమన్నా ఉందా అంటే, పక్క వీధిలో అయిదు డాలర్లే అక్కడికి వెళ్ళమని చెప్పాడు. ఎప్పుడైనా తెలిసిన వాళ్ళని అడగటం మంచిది.

ఈ వూళ్ళో చూడవలసింది ఎక్కవలసింది, బోటు షికారు. ఒక గంట Q లో నుంచున్న తరువాత విహారయాత్రకు బోటు లో ఎక్కాము. ఆ ఊరిలో కాలువలో బోటు మీద అరగంట విహార యాత్ర. చుట్టూతా  ఉన్న షాప్స్ చూస్తూ తిప్పుతారు. ఎప్పుడైనా బోటు ఎక్కినప్పుడు ఆ బోటు కెప్టెన్ చెప్పిన మాట వినాలి. మా బోటు కాప్టెన్ , అమ్మాయి, మొదట చెప్పింది  "బోటు" కదిలిన తరువాత లేచి నుంచో వద్దు అని. ఒకాయన లేచి నుంచిని ఫోటోలు తీసుకుంటున్నాడు. మూడు సార్లు వార్ణింగ్ ఇచ్చింది.  మధ్యలో దించేస్తానంటే గానీ ఆయన వినలేదు. ఆయన మన దేశస్థుడే.  ఇంట్లో బయటా ఎక్కడయినా కెప్టెన్ చెబితే తప్పకుండా వినాలి.

ఈ చలికాలం "డల్లాస్" ట్రిప్ లో నాకు బాగా నచ్చినవి మూడు.

మొదటిది "ఆస్టిన్" లో మేమున్న చోట ఉన్న "Domain " షాపింగ్ సెంటర్  లో పొద్దున పూట, లేత ఎండలో సన్నని చలిలో రాళ్లు పరిచిన వీధిలో నెమ్మదిగా నడుచుకుంటూ షాపులు చూసిన  మార్నింగ్ వాక్. థాంక్స్ అపూర్వా .

క్రిస్మస్ పార్టీ 

రెండవది హరి గారి ఇంట్లో "క్రిస్మస్ పార్టీ". చక్కటి వాతావరణం. ఇక్కడ చాలా మెచ్చుకోవలసింది పిల్లలు. ఎంతో చక్కగా ప్రేమతోపలుకరించారు. చివర పెట్టిన ఫోటోలు అక్కడ తీసినవే. థాంక్స్ హరి గారూ .

మూడవది "కొండా" గారింట్లో న్యూ ఇయర్ పార్టీ. పిల్లలు పెద్దలూ ఆట పాటలూ, కొత్తసంవత్సరం  డాన్స్. నేను మా ఆవిడా కాసేపు గెంతులు వేశాం. థాంక్స్ కొండా గారూ.

న్యూ ఇయర్ పార్టీ

ఈ రెండు పార్టీలలోనూ పిల్లలు చాలా చక్కగా యాక్టీవ్ గా పాల్గొన్నారు. థాంక్స్ ఫర్ దెమ్ . అసలు చాలా ముఖ్యమయిన వాళ్ళు "ఇంటి దేవతలు" వాళ్ళు లేకపోతే ఇంత చక్కగా ఏర్పాట్లు జరిగేవి కాదు. మిలియన్ థాంక్స్  ఉమా, పద్మా , సరీతా , సురేఖా , భార్గవీ, కామేశ్వరీ.

క్రిస్మస్ పార్టీలో మేము 



Tuesday, October 31, 2023

204 ఓ బుల్లి కధ --- అమెరికాలో ఒక "లేజీ యాఫ్టర్ నూన్"

 

మా ఊళ్ళో నాలుగు రోజులబట్టీ వర్షాలు. ఎండపొడ కొద్దిగానే ఉంది. ఇవ్వాళ సూర్యభగవానుడు తళ తళా మెరుస్తూ బయటికి వచ్చాడు. పచ్చగడ్డి బాగా వచ్చింది. ఎండ  బాగుంది. ఆకురాలు కాలం వచ్చేసింది కాబట్టి ఎండలో పెద్ద చురుకులేదు. వేసవి ఎండ ఆవకాయ అనుకుంటే ఇవ్వాళ వాతావరణం కమ్మటి కందిపొడిలా ఉంది. మేము  మధ్యాహ్నం భోజనం చేసి జోగుతున్నామని అనటం సరీగ్గా సరిపోతుంది. ఇంటావిడ పెట్టిన సినీమా  "Marriage Italian Style " నెమ్మదిగా నడుస్తూ ఉంది. ఇది పాత "Sophia Lorin " ఇటాలియన్ భాషలో ఉన్న సినీమా ఇంగ్లీష్ స బ్  టై   టి ల్స్  తో. ఎందుకింత  కష్ట పడుతూ చూడటం అని మీరు అనుకోవచ్చు. కానీ మాకు ఏ సినీమా పూర్తిగా చూడాలనే కోరిక ఉండదు. విచక్షణా భావం అసలు లేదు. కాసేపు చూస్తాం నచ్చక పోతే ఇంకో సినీమా పెడతాం. మీ ఇద్దరి అభిప్రాయాలు ఒకే విధంగా ఉంటాయా అని మీరు అడగవచ్చు. అటువంటి దేమీ లేదు. మాది ఆదర్శ దాంపత్యమేమీ కాదు. జుట్టూ జుట్టూ పట్టుకున్న రోజులు ఉన్నాయి.  ప్రస్తుతం నా తలమీద  జుట్టులేదు అంటే ఎవరి పట్టు ఎటువంటిదో మీకు అర్ధమయింది అనుకుంటాను.

అమెరికాలో ఆకురాలు కలం వచ్చేసింది. త్వరలో మా గడియారాలు మార్చాలి. చెట్లూ చేమలూ ఆకుల రంగులు మార్చి, వాటిని రాల్చి వచ్చే సంవత్సరం ఏప్రిల్ దాకా నిద్రపోతాయి. మా తోటలో వేసిన చెట్లూ తీగలూ వాడిపోయి రాలి పోవటానికి సిద్ధంగా ఉన్నాయి. ఈ సంవత్సరం మా తోటలో దిగుమతి చాలా తక్కువ వచ్చింది. పెట్టిన శ్రమకు తగినట్లు రాలేదు. 

అసలు ఇక్కడ పెరటి తోట వెయ్యాల్సినది మేలో. ఈ సంవత్సరం మాకు అది కుదరక ఒక నెలరోజుల తర్వాత మొక్కలు నాటాల్సి వచ్చింది. దీనికంతా కారణం మా పెరట్లో ఉండే పెద్ద మేపుల్  చెట్టు. ఒక చెట్టు అనటం కన్న పది చెట్ల కలయిక అంటే బాగుంటుందేమో. వాటి వయసు దాదాపు యాభై ఏళ్ళ  పైనే ఉంటుంది. అందులో ఒకటి రెండు చెట్లు కాలం చేసి మోడులుగా ఉన్నాయి. కొట్టించటం  ఇష్టంలేక అల్లాగే ఉంచాము. హఠాత్తుగా ఒక రోజున వంటింటి కిటికీలో నుండి చూస్తుండగా ఎండిపోయిన చెట్టు నుండి ఒక దుంగ విరిగిపోయి శబ్దం చేస్తూ కింద పడింది. ఇంక  పిల్లలూ పెద్దలూ ఏకగ్రీవంగా చెట్టు కొట్టించాలని నిర్ణయం జరిగింది. ఇంకా ఇంటావిడ ప్రయత్నం మొదలెట్టింది. మా ఇంట్లో నలుగుర్ని పిలవటం వాళ్ళెంత తీసుకుంటారో ఎప్పుడు పని పూర్తిచేస్తారో కనుక్కోవటం ఇంటావిడ బాధ్యత. నిర్ణయం తీసుకున్న తర్వాత రెండు రోజులు పట్టింది  చెట్టు కొట్టి పడెయ్యటానికి. అమ్మయ్య అంతా అయిపోయింది అనుకుంటూంటే చెట్టును మొదలు చప్టా చేసే యంత్రం నుండి ఒక పెంకు వెళ్ళి మేడ మీద కిటికీ అద్దం పగలకొట్టింది. ఆ అద్దము విడిగా తెప్పించి  ఫిట్ చేసే సరికి జూన్ వచ్చేసింది. బతిమాలితే ఆ చెట్టు కొట్టినవాడే విత్తనాలు వెయ్యటానికి తోట దున్ని పెట్టాడు.

మాకు ఈ సంవత్సరం వచ్చిన కాపు ఒక అరడజను సొరకాయలూ, ఒక అరడజను బీరకాయలూ , ఒక ఇరవై దోసకాయలూ,  ఒక యాభై టొమాటోలు ఒక వంద పచ్చిమిరప కాయలు. అన్నీ మేము వాడుకోలేము దగ్గరున్న వాళ్లకి పంచాము. వచ్చింది తక్కువే కానీ అదొక తృప్తి. వచ్చిన ఈ కాస్తకి, రోజూ నీళ్ళు పోస్తూ, కలుపుతీస్తూ శ్రమించాలా అనిపించవచ్చు  కానీ,  మనం కోట్ల మందీ పెరటి తోటతో  పండిస్తుంటే దేశం ఎంత సుభిక్షంగా మారుతుంది ! ఎదో దేశం లో ప్రతియింటికీ  ఇంటిముందు కొంచెం ఖాళీ స్థలం ఇచ్చి సంవత్సరానికి వాళ్లకు కావాల్సినవి పండించుకుని  తినమంటారుట. అంటే జనానికి తిండి లేకపోతే అది వాళ్ళ సోమరితనమే, ప్రభుత్వం బాధ్యత కాదు అని చెప్పటం.

ఈ సంవత్సరం తోట మూలాన ఒక నగ్న సత్యం తెలుసుకున్నాను. సొర తీగ పెరిగి పోతూ ఉంటే దాన్ని ఒక ఫ్రెమ్ లో ఉంచుదామని ప్రయత్నించి విఫలం అయ్యాము. ఎన్నిసార్లు సొర తీగని ఫ్రెములో పెట్టినా అది పెరిగిపోయి పక్కనున్న చెట్టుకు అల్లుకుపోయి సొరకాయ పిందెలు వేసింది. మనం ఎవరి గమనాన్నీ ఏమీ మార్చలేము. అందుకనే ఎవరికర్మ వాళ్ళు అనుభవించాలి, ఎంత ప్రయత్నించినా మార్చలేము అంటారు.

నాలుగు రోజులబట్టీ వర్షాలు పడి  ఇవ్వాళే సూర్య భగవానుడు బయటికి వచ్చాడు. మాకు కొన్ని ఈతి బాధలు వున్నాయి వాటి సంగతి చూడాలి. ఇంట్లో వాషింగ్ మెషిన్ పాడయింది. వంటింట్లో సింక్ లో వేడి నీళ్లు రావటల్లేదు. మా రెండో కారు కి ఒక టైర్ గాలిపోతుంది. నెల రోజులకొకసారి దానికి సిగరెట్ లైటర్ ద్వారా పంప్ పెట్టి గాలి కొడతాను. ఇప్పుడు సిగరెట్ లైటర్ పని చెయ్యటం మానుకుంది. రెండవకారు దగ్గర పెట్టి దాని సిగరెట్ లైటర్ ద్వారా గాలి కొడుతున్నాను. దాని సంగతేదో చూడాలి. 

ఇవ్వాళ శనివారం. దగ్గర ఇండియా మాల్ లో పెద్ద వినాయకుని విగ్రహం పెట్టి చవితి చేసి, ఇవ్వాళ నిమజ్జనం. అక్కడికి వెళ్ళాలి. బయట నిశ్శబ్దంగా ఉన్నది. ఈ నిశ్శబ్దాన్ని భరించలేక ఇంటావిడ సినీమా పెట్టింది "Marriage Italian Style ". అదొక పాత ఇటాలియన్ సినిమా, ఇంగ్లీష్ subtitles . ఒకావిడ డబ్బున్న ఒకాయనతో చాలా సంవత్సరాలు సహా జీవనం  చేస్తూ  ఉంటుంది. ఆయనకి ఈవిడతో మొహం మొత్తి ఇంకోఅమ్మాయితో తిరుగుతూ పెళ్లి చేసుకోవాలని నిర్ణయించుకుంటాడు. ఈ సంగతి తెలిసి మొదటావిడ చాలా అస్వస్థకు గురి అయిపోయి తన యింటికి చేరుతుంది. ఇంట్లో వాళ్ళు ,  డాక్టర్ చెప్పాడు  అమ్మాయి చనిపోతుందని చివరి చూపుకు రమ్మని ఆయనకి కబురు చేస్తే, వస్తాడు. చివరి కోరికగా ఆ అమ్మాయి పెళ్లి చేసుకుని చచ్చిపోతానంటే అప్పటికప్పుడు ప్రీస్ట్ ని పిలిచి పెళ్లి చేస్తారు.  పెళ్లి అవ్వగానే ఆవిడ తన దొంగ అస్వస్థకు స్వస్తి చెప్పి  భార్యగా తన ఆధిపత్యం చూపుతుంది. ఆయన ఇది భరించలేక , ఒక దొంగ మిషతో పెళ్లి చేసుకుందని కోర్టులో విడాకులు తెచ్చుకుంటాడు. పోతూ పోతూ కాన్వెంట్లలో పెరుగుతున్న తన ముగ్గురు పిల్లల్ని ఇంటికి రమ్మంటుంది. వచ్చిన పిల్లల్ని చూపెట్టి అందులో ఒకరు నీ పిల్లాడు అని చెబుతుంది. ఇంటాయన తటపటా ఇస్తాడు. పితృప్రేమతో, వాళ్ళల్లో తన పిల్లాడెవరో తెలుసుకోలేక చివరికి మళ్ళా మొదటి ఆవిడనే తిరిగి పెళ్ళి చేసుకుని, ఆ ముగ్గురు పిల్లల్ని తాను adopt  చేసుకుంటాడు. అదీ సినిమా. 

దగ్గరలో శర్మగారు వాళ్ళమ్మాయి పెళ్ళికి రమ్మని పిలవటానికి వచ్చారు. మా ఇల్లు విడిదిగా పెట్టుకోమని చెప్పాము. సాయంత్రం శోభా వాళ్ళు వస్తున్నారు. వాళ్ళతో ఇండియా మాల్ కి వెళ్లి వినాయకుడిని చూడాలి. 

ఇంకా కంప్యూటర్ ముందు కూర్చుని ఎదో వింటూ కొత్తవి నేర్చుకుంటూ ఉంటాను. ఈ వయసులో “నువ్వు చదవడం వల్ల లోకానికొచ్చే ఉపయోగం ఏమీలేదు, చదవకపోవడం వల్ల వచ్చే ఉపద్రవం కూడా ఏమీ లేదు” అని మా ఆవిడ అంటూనే ఉంటుంది కానీ నా పైథాన్ , నా జూపిటర్ నోట్బుక్ నేను వదలలేను. ఆవిడని శాంత పరచటానికి అప్పుడప్పుడూ యూటుబ్లో నేర్చుకున్న వంటలు చేసి పెడుతూ ఉంటాను. ఈ మధ్య పాతకాలపు పచ్చళ్ళు చేసిపెడదామని రోలు రోకలి కూడా తెప్పించాను. ఇంట్లోవాళ్ళని మంచిచేసుకోవటం ఎప్పుడూ మంచిదేగా !

ఈ పోస్ట్ వ్రాయటం సెప్టెంబర్ లో మొదలెట్టాను . అక్టోబరులో  అయినా పూర్తి చేద్దామని ప్రయత్నం. ఇవ్వాళ అక్టోబర్ చివరి రోజు. ఈ సంవత్సరంలో మొదటి గా ఇవ్వాళే స్నో పడింది. ఆ తరువాత ఎండకూడా వచ్చింది. మా తోట  రంగులు మారి, వడలి పోతున్న ఆకులతో స్నోలో ఎలా

మెరిసిపోతోందో చూడండి.

  . 

ఇవ్వాళ "హాలోవీన్". పిల్లలు గుమ్మడికాయలమీద బొమ్మలు చెక్కుతారు.  పిల్లలు  "ట్రిక్ ఆర్ ట్రీట్ " అనుకుంటూ  ఇంటింటికీ  తలో సంచీ పుచ్చుకుని వస్తారు. ఇంటి పెద్దలు వాళ్లకి "కాండీ" సంచీలోవేస్తారు. పిల్లలికి ఈ రోజు చాలా ఇష్టం. సంవత్సరానికి తినేటంత "కాండీ" వస్తుంది. మా ఇంటికి సాయంత్రం నాలుగు గంటల నుండీ పిల్లలు "కాండీ" కోసం వస్తున్నారు. ఇప్పుడే మా మానమలూ మానవరాళ్ళూ చేసిన గుమ్మడి కాయల ఫోటోలు వచ్చాయి. అందులో రెండు కింద పెడుతున్నాను.


Tuesday, May 30, 2023

203 ఓ బుల్లి కధ --- జీవిత సత్యం

అమెరికాలో చలికాలం అయిపోయి వేసవి కాలం వచ్చింది. పొద్దునపూట అయిదు గంటల కల్లా కిచ కిచలతో పక్షులు నిద్రలేపటం మొదలయ్యింది.  ప్రతిరోజూ వాతావరణం లో వేడి పెరుగుతూ వస్తోంది. సమయం పొద్దునపూట ఎనిమిది  గంటలు. కాఫీ తాగుతూ పోర్టికోలో కూర్చున్నాను.

పక్కింటి పరమేశం హడావిడిగా పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చాడు. ఆయనగారి మొహం జీవితంలో ఎదో గెలిచినవాడి మొఖంలా వికసించిపోతూ ఉంది. ముఖద్వారం కొద్దిగా ముందుకి తోసి "ఒక కాఫీ" అని అరిచాను. "దేదీప్య మనంగా వెలిగిపోతున్నావు -- ఏమిటి సంగతి" అని అడగాలని పించింది కానీ నేను అడగలేదు. ఎవరి ముఖమైనా దివ్యంగా వెలిగిపోతూ ఉంటే వాళ్ళని మనం ఏమీ ఎందుకూ అని అడగాల్సిన పని లేదు. వాళ్ళే చెప్పేస్తారు.

ఇంటావిడ కాఫీ తీసుకువచ్చింది. పరమేశానికి ఆవిడ చేతికాఫీ అంటే చాలా ఇష్టం. కాఫీ తాగుతూ మొదలెట్టాడు.

"జీవితంలో కొన్ని మనమనుకున్నట్లు జరుగుతాయి కొన్ని జరుగవు".  ఎందుకు ఇల్లా  మొదలెట్టాడో  అర్ధం కాలేదు. ఇవన్నీ అందరికీ మామూలే. ఎవరి జీవితంలో నయినా  "పర్ఫెక్ట్"  గ అన్నీ మనమనుకున్నట్లు జరగవు. అసలు సంగతి ఏమిటని అడిగాను. అదే చెప్పబోతున్నా నన్నాడు.

"నిన్న నామనసులో ఒక మెరుపుమెరిసింది" అన్నాడు. "నా జీవితంలో ఫైల్యూర్స్  ఎందుకు వచ్చాయో తెలిసిపోయింది. జీవితంలో గెలవాలంటే ఏమి చెయ్యాలో కూడా తెలిసి పోయింది." అన్నాడు. ఆ మెరుపు సంగతి మాకు కూడా వినిపించు అన్నాను.

"మనం చేసే పనుల్లో మనం మూడు సూత్రాలు ఖచ్చితంగా పాటిస్తే గెలుపెప్పుడూ మనదే" అన్నాడు.

పరమేశం చెప్పినవి క్లుప్తంగా మూడు అవి  : What to Do .  How to Do .  When to Do .

లోతుగా చూస్తే అవి: 

1.  మనము ఏమి చేద్దామనుకుంటున్నాము. (What we are going to do ). మొదట దీనిని నిర్ధారించు కోవాలి.

2. దానిని ఎలా చేద్దామనుకుంటున్నాము . (How we are going to do it ). దీనిని  గురించి బాగా ఆలోచించాలి.

3. ఎప్పుడు చేద్దా మనుకుంటున్నాము. (When we are going to do it ). Timing . ఇది చాలా ముఖ్యం.

ఓ పని మొదలెట్టే ముందు ఈ మూడు సూత్రాలూ సరీగ్గా అధ్యయనం చేస్తే మనకి తిరుగంటూ ఉండదు. నా జీవితంలో "ఫైల్యూర్ " అయినవన్నీ నా తప్పిదాలే. ఈ మూడు సూత్రాలూ సరీగ్గా చెయ్యలేక పోవటం మూలానే అలా జరిగాయి. అని చెప్పాడు.

నాకు చాలా ఉత్సాహము ఎక్కువయ్యింది. మనం జీవితంలో ఓటమి ఎదురయినప్పుడల్లా దానికి కారణం వెంటనే ఇంకొకళ్ళ మీదికి నెట్టేస్తాము. మన అందరికీ జయాలకన్నా అపజయాలు ఎక్కువగా బాధిస్తూఉంటాయి. అవి ఒక పట్టాన మనసులోంచి పోవు. ఈ పని చేయకపోతే ఎంత బాగుండేదో కదా. ఇలా కాకుండా ఆలా చేస్తే బాగుండేదే. ఈ ప్రశ్నలూ సమాధానాలూ మన దైనందిన జీవితాల్లో ఒక భాగం. కానీ పరమేశం థియరీ ప్రకారం అలా జరగటం అంతా మన ప్రతాపమే.

జీవితంలో చాలా మందికి ఎప్పుడు ఏమి చెయ్యాలో తెలియక తప్పటడుగులు వేస్తూ ఉంటారు. వెంటనే ఆలోచించాను ఒక పుస్తకం వ్రాసేస్తే చాలా మందిని ఆ బాధల నుండి విముక్తి చేయొచ్చు కదా అని. వెంటనే పరమేశంతో మనమో పుస్తకం వ్రాసేద్దామని చెప్పేశాను. ఎప్పుడయినా బంగారం లాంటి ఆలోచనలు వస్తే వాటిని వెంటనే ఆచరణ చెయ్యటానికి ప్రయత్నించాలి. 

పరమేశం నీ జీవితంలో జరిగిన సంఘటనలను పై మూడు సూత్రాలతో అన్వయించి చెప్పావంటే , వాటిని ఉంటంకిస్తూ ఒక పుస్తకం వ్రాసేద్దాము. దానికి నోబెల్ పీస్ ప్రైజ్ రావచ్చు అని చెప్పాను. పరమేశం వెంటనే నాతో పుస్తకం వ్రాయటానికి అంగీకరించాడు. అనుకున్న వెంటనే ఆ పని చేస్తే మీన మేషాలు లెక్క చెయ్యక్కర లేదుట. ముహూర్తాలు పెట్టవలసిన అవుసరం లేదుట. 

వెంటనే గుమ్మం వేపు తిరిగి , "ఏమేవ్  ఒక  పెన్నూ పేపరూ త్వరగా పట్టుకురా " అంటూ అరిచాను. మా ఆవిడ నేను అడిగినప్పుడల్లా  ఎదురు ప్రశ్నించకుండా చెప్పిన పనులు చేస్తుంది. నాకు నోబెల్ వస్తే ఆవిడ పేరు నా నోబెల్ లెక్చర్ లో తప్పకుండా చెప్పాలని తీర్మానించు కున్నాను. 

రిటైర్మెంట్  లో ఇంత ఎగ్జైట్మెంట్  ఎప్పుడూ రాలేదు. ఎంత మంది జీవితాల్లోనో ఆనందం నింప  బోతున్నానో. పుస్తకం పబ్లిష్ చేసిన వెంటనే "నెమలికన్ను" మురళి గారి చేత రివ్యూ వ్రాయించాలని కూడా అనుకున్నాను.

పెన్నూ పేపర్ కోసం ఎదురుచూస్తున్నాను. ఇంతలోకి పరమేశం మొబైల్ మోగింది.  పరమేశానికి కొంచెం శ్రవణ గ్రహణం. సరీగ్గా వినపడటం కోసం శబ్దాన్ని ఎక్కువగా పెట్టుకుంటాడు. దానిలోనుంచి "కూరలు తరగాలి తొందరగా రా" అనే సందేశం పెద్దగా వినపడింది.

పరమేశం నేనింటికి వెళ్ళాలి అంటూ వెళ్ళిపోయాడు. నా నోబెల్ ప్రైజ్ కలలు నిమిషంలో కరిగి పోయాయి.

మళ్ళా పరమేశం వచ్చినప్పుడు ఆ పుస్తకం సంగతేదో చూడాలి. నాకు ఆ పుస్తకం పూర్తి చేస్తే, నా  నోబెల్  ప్రైజ్  కన్నా ఎందరి జీవితాల్లో నో ఆనందం నింపిన సంతృప్తి ఉంటుంది. మీరు పుస్తకం కోసం ఎదురుచూడకుండా, ఇప్పటినుండే ఆ మూడు సూత్రాలూ పాటిస్తూ ఉంటే, జీవితం మూడు పువ్వులూ ఆరు కాయలుగా ఉంటుందనటంలో అతిశయోక్తి లేదు. జై పరమేశం.

Sunday, February 12, 2023

202 ఓ బుల్లి కధ --- మామా మియా (Mamma Mia )

మొదట ఈ మూవీ 2008 లో వచ్చినప్పుడు ఇంట్లో వాళ్ళందరూ చూడటానికి వెళ్తుంటే, ఆ సినీమా నాకు చూడటం ఇష్టం లేదు అని చెప్పి నేను వెళ్ళ లేదు. ఇది సంగీత ప్రధానమైన సినీమా. అన్నీ పాటలే. కానీ ఎందుకో కధ నాకు నచ్చలేదు. 

కడుపుతో ఉన్నదని దగ్గరవాళ్ళందరూ వెలివేస్తే, ఒక పెళ్ళి కాని అమ్మాయి గ్రీక్ దేశంలోని ఒక లంకకు వచ్చి హోటల్ పెట్టుకుని జీవిస్తూ తన కూతుర్ని పెద్దది చేస్తుంది. కూతురికి యుక్త వయస్సు వస్తే పెళ్ళి నిర్ణయించి పెళ్ళికి తన స్నేహితురాళ్ళని పిలుస్తుంది. 

పెళ్ళికూతురికి తన కిష్టమయిన వాడితో పెళ్ళి జరుగబోతోందని సంతోషంగా ఉన్నా, తనని కన్యాదానం చేసే తండ్రి ఎవరూ లేరే అని బాధగా ఉంది. తన తండ్రి ఎవరో తల్లి ఎప్పుడూ తనకి చెప్పలేదు. 

ఇక్కడ పెళ్ళిళ్ళల్లో తండ్రి అమ్మాయిని చేత్తో పట్టుకుని పెళ్ళి కొడుకు దగ్గరకు తీసుకు వస్తాడు. పెళ్ళిలో ఇది ఒక ముఖ్య ఘట్టం.ఆ తరువాత చర్చిలో పూజారి వధూవరుల చేత పెళ్ళి  ప్రమాణాలు చేయించి పెళ్ళి ముగిస్తాడు. 

పెళ్ళిలో తన తండ్రి తో నడవాలని కోరికతో, తన తల్లికి తెలియకుండా ఆవిడ డైరీ చదివి, తల్లితో  సన్నిహితంగా గడిపిన ముగ్గుర్ని గుర్తించి, వారిని తన పెళ్ళికి ఆహ్వానిస్తుంది. వాళ్ళల్లో తన తండ్రిని గుర్తు పట్టగలననే ధీమా. మిగతా సినీమా అంతా పెళ్ళికి వచ్చిన, ముగ్గురు అమ్మ స్నేహితురాళ్ళు, ముగ్గురు పెళ్లికూతురు స్నేహితురాళ్ళు , రహస్యంగా పిలవబడ్డ ముగ్గురు తండ్రులతో , వాళ్ళ ఆటపాటలతో గడుస్తుంది. ఎంత ప్రయత్నించినా పెళ్లి కూతురు తన తండ్రిని గుర్తుపట్టలేక పోతుంది.

మీకు నచ్చిందా ఈ కథ. నాకయితే నచ్చలేదు. ఇంట్లో వాళ్ళఅందరూ వెళ్ళి చూసి వచ్చి ఆహా  ఊహూ అంటూ మెచ్చుకుని దానిలో పాటలు కూడా పాడటం మొదలెట్టారు.

కొన్ని ఏళ్ళ తరువాత మా అబ్బాయి న్యూయార్క్ రావటం మేము అక్కడికి వెళ్ళటం జరిగింది. ఇంకోళ్ల  ఇంటికి వెళ్ళినప్పుడు ఎప్పుడయినా మీరు చేసే పనులు మీ స్వతంత్ర భావాలకి అనుగుణంగా ఉండవు. అందరితోపాటు వెళ్లి పోవాల్సిందే. ఆ ఫ్లో లో వెళ్ళవలసి వచ్చింది బ్రాడ్వే మ్యూజికల్  "మామా మియా " కి . ఒక గంట హల్లో స్టేజ్ నాటకం చూసిన తర్వాత నాకు బాగా నచ్చేసింది. మొదట నాకెందుకు నచ్చలేదో అర్ధం కాలేదు. బహుశ నా శంకుచ మనస్తత్వం అనుకుంటా.

ఇప్పుడు తెలిసొచ్చిందేమిటంటే మన మొదటి ఒపీనియన్ అంత సరియైనది కాదేమోనని. ఇదే దృష్టి నాకు మొదట్లో ఉంటే పెళ్ళికి అంతమందిని చూడవలసి ఉండేది కాదు. ఇప్పుడు హాయిగా  పదిమంది పిల్లలతో ఎక్కడో పాఠాలు చెప్పుకుంటూ ఉండేవాడిని. వయస్సు పెరుగుతున్న కొద్దీ భావాలు మారుతూ ఉంటాయి.

ఇంత ఉపోద్ఘాతం ఎందుకు చెప్పానంటే దానికి ఒక కారణం ఉంది. మొన్న మా అమ్మాయి, మానవరాలూ ఒక వారం రోజులు ఉండటానికి మా ఇంటికి వచ్చారు. "మామా మియా " సీక్వల్ వచ్చింది చూద్దామన్నారు. ఇంట్లో "ఎమజాన్"  లో చూశాము. నాకు నచ్చలేదు. అంతటితో ఆగిపోతే బాగుండేది. నాలుగేళ్ళ మనమరాలు "మామా మియా ", "మామా మియా " అంటూ మర్నాడు గొడవచెయ్యటం మొదలెట్టింది. పిల్లలు కూడా గుర్తుంచుకుని అనే "క్యాచీ నేమ్"  అది.

"మామా మియా " మళ్ళీ చూశాము. మనుమరాలు "మామా మియా " అనటం మానేసి సినీమా చూస్తూ  పాటలు వాళ్ళ అమ్మతో పాడటం మొదలెట్టింది. ఆ పాటలు అంత ఎడిక్టివ్ . మీరుకూడా వీలుంటే చూడండి. చూడటానికి ఇష్టం లేని సీన్ లు వస్తే  ఒక క్షణం కళ్ళు మూసుకోండి సీన్ మారిపోతుంది.

Saturday, February 4, 2023

201 ఓ బుల్లికధ --- అమెరికాలో అమావాస్య

 "హమ్మయ్య! ఇంక  "ఓహైర్ " ఎయిర్పోర్ట్ జేరితే, ప్లేన్ ఎక్కి "సియాటిల్" వెళ్లిపోవచ్చు, అనుకుంటూ "లిమో" లో కూర్చున్నాము. బయట చల్లటి ఈదురు గాలి .  "సియాటిల్" అమెరికా పశ్చిమ తీరంలో ఉంది. అంటే ఉష్ణోగ్రత భరించలేని చలితో   "చికాగో" లాగా ఉండదు.  

"లిమో" అంటే టాక్సీయే కానీ కొద్దిగా డబ్బులు ఎక్కువ పెట్టాలి. మాకు  ఎయిర్పోర్ట్ దాదాపు ముఫై నలభై మైళ్ళు. ఈ  "లిమో"  వాళ్ళు రమ్మన్నప్పుడల్లా నమ్మకంగా ఇంటికి  వచ్చి  ఎయిర్పోర్ట్ కి తీసుకు వెళ్ళటమో లేక ఎయిర్పోర్ట్ నుండి ఇంటికి  తీసుకు రావటమో చేస్తూ ఉంటారు .

పొద్దుటి నుండీ ప్లేన్ రాకపోకలు చూస్తూనే ఉన్నాము. చాలా ఫ్లయిట్స్  కాన్సిల్ చేశామని వింటున్నాము కానీ మా ఫ్లయిట్ ఆన్ టైం అని చెబుతోంది. ఒకవేళ డిలే అయితే ఎయిర్పోర్ట్ లో కూర్చుందాములే అని అనుకున్నాము. 

మేము దాదాపు ప్రతీ క్రిస్మస్, న్యూ ఇయర్ కి మా అబ్బాయి దగ్గరకు వెళ్తాము. మనవళ్ళు మనమరాళ్ళతో క్రిస్మస్ ట్రీ  కి అలంకరణలు చేయటం మా ఆవిడకు చాలా ఇష్టం. న్యూ ఇయర్ అయిన  తరువాత ఇంటికి తిరిగివస్తాము. ఈ సంవత్సరం కూడా అదే పని చెయ్యాలని ప్రయత్నం.

హైవే పైన  స్నో ఉంది కానీ కార్లు బాగానే పోతున్నాయి. చికాగోలో చలికాలం మామూలే కాబట్టి జనం అంతగా పట్టించుకోరు. కానీ మనసులో కొంచెం సంకోచం గానే ఉంది. ఇంత 'ఆర్కి టిక్ ' వాతావరణంలో వెళ్ళటం అవసరమా అని. కొన్ని వేల ఫ్లయిట్లు నిన్న, ఇవాళ కూడా కేన్సిల్ చేశారు . 

చిన్నప్పుడు స్కూల్లో  చదివిన విమానాల పాఠం గుర్తుకొస్తోంది. విమానాలకు రెక్కలుంటాయి. ఆ రెక్కలకింద గట్టిగా గాలి కొట్టితే విమానం పైకి లేస్తుంది. తరువాత ఇంజిన్ లో చక్రాలు తిరగటం మూలంగా అది ముందరికిపోతుంది. స్క్రూ డ్రైవర్ తో  స్క్రూ ని ముందరికి నెట్టినట్లు. కానీ అది అటువైపు ఇటువైపు తిరగాలన్నా, స్పీడ్ తగ్గించి ఎక్కడన్నా ఆగాలన్నా రెక్కల మీద "ఎయి రోలాన్లు "  ఉంటాయి. అవి పైకి కిందకీ లేస్తూ ఆపని చేస్తాయట. ఇది అరవై ఏళ్ళ  క్రిందట హైస్కూల్ సైన్స్ లో  నేర్చుకున్న పాఠం . ఈ వాతావరణంలో అవి తెరుచుకోకపోతే మన గతి ఏమిటి. అందుకే రెక్కల మీద "డి ఐసింగ్"  చేస్తారని తెలుసు. అయినా ఈ ఆర్కెటిక్ వాతావరణంలో పనిచేస్తుందా? ఈ వాతావరణంలో కార్లు పనిచేస్తున్నాయి కదా అని కొంచెం ధైర్యం. (ఇక్కడ రేడియేటర్ లో నీళ్ళు  గడ్డ కట్టకుండా ఉండటానికి "యాంటీ ఫ్రీజ్" పోస్తారు.)

మా ఆవిడ కి కూడా కొద్దిగా అనుమానంగానే ఉంది ప్రయాణం ఎలా ఉంటుందో అని. ఫోన్లో అన్నీ చూస్తోంది. అంతా  బాగానే ఉంది. ప్రశాంతంగా ఉందని అనుకుంటుంటే "మెసేజ్" రూపంలో ఫ్లయిట్ క్యాన్సిల్ అయినట్టు వచ్చింది. నాకు సంతోషించాలో విచారించాలో తెలియలేదు. ఎయిర్ పోర్ట్ కి వెళ్ళినా ప్రయోజనం లేదు. అంతా మనమంచికే అనుకుని "లిమో" డ్రైవర్ ని వెనక్కి తిప్పి ఇంటికి తీసుకు వెళ్ళమన్నాము.

"ఎయిర్పోర్ట్ " కి వెళ్లకుండా ఉన్నాము కాబట్టి ఆ డబ్బులు ఇవ్వాలి . ఇంటికి వెళ్తున్నాము కాబట్టి దానికి వేరే డబ్బులు ఇవ్వాలి. ఈ రెండు ట్రిప్ లకి రెండు టిప్ లు ఇవ్వాలి. మనము చేత్తో ఇచ్చినా  ఇవ్వకపోయినా వాళ్ళే తీసుకుంటారు. తడిసి మోపెడంత అయింది. గుడ్డిలో మెల్ల ఇంకానయం ఎయిర్పోర్ట్  కి వెళ్ళలేదు, వెళ్తే  అందరిలాగా నేలమీద పాడుకోవాల్సి వచ్చేది.

ఎలాగయితే నేం ఇంటికి చేరాము. ఇంక చేసేదేముంది లాప్టాప్ తెరిచి యూట్యూబ్ లోకి వెళ్ళాను . నా కుకింగ్ గుర్విణి "చిత్రా మురళి" అమావాస్య రోజు వంటకాలు విడియో పెట్టింది. అప్పుడు అర్ధమయ్యింది నాకు ఇవ్వాళ తిధి ఏమిటో ! . అమావాస్య రోజు ప్రయాణం పెట్టుకుంటే ప్రయాణం  అవుతుందా ?

Tuesday, November 8, 2022

199 ఓ బుల్లికధ --- ఓ పరుగులెత్తే గంగమ్మ కధ

16వ అంతస్తు నుండి --- బెంగుళూరు 

గంగమ్మ వయస్సు ఎంతో గంగమ్మకి తెలియదు. జీవితంలో తన వయస్సు తెలుసుకోవాలనే అవసరం గంగమ్మకి లేదు. వయస్సు అడిగే ఉద్యోగాలు ఎప్పుడూ చెయ్యలేదు. ముగ్గురు చెల్లెళ్ళు  ముగ్గురు తమ్ముళ్ళ తో జీవితం గడిపింది. ఇంట్లో పెద్దదవటంతో పాఠశాల వైపు పోకుండా చిన్నప్పటి నుండీ ఇంటిపనులతోనూ పొలం పనులతోనూ కాలం గడిపింది.  

ఆమెకు పెళ్ళంటే తెలియని పన్నెండేళ్ళ వయసులో పెళ్ళి చేశారు. ఇంక అత్తారింట్లో కాపరం దానితో వచ్చే మంచి చెడ్డలితో కాలం గడిచిపోయింది. పిల్లలు పుట్టటం వాళ్ళ పెంపకం. భర్త ఇళ్ళ  నిర్మాణాల్లో మేస్త్రీ పని చేసేవారు. ఒక ప్రమాదంలో కాలు విరిగింది. జీవితంలో ఏవి ఎప్పుడు జరుగుతయ్యో చెప్పలేము. ధైర్యంగా ముందుకి సాగి పోవటమే. పనులు చెయ్యలేని భర్త, ఇద్దరి కొడుకులు ఒక కూతురితో తన సొంత ఊరు, తమిళనాడులో ధర్మపురి వదిలేసి దగ్గరున్న పట్టణం, కర్ణాటక లోని బెంగుళూరుకి  బస్ ఎక్కింది. 

బెంగుళూరులో అందరికీ అవసరమయ్యే ఇంటిపనిని తన వృత్తిగా మార్చుకుంది. కంప్యూటర్లతో సతమత మవుతూ ఆకాశ హర్మ్యాలలో నివసించే బెంగుళూరు వాసులకు ఒక పెన్నిధిగా మారింది. పొద్దున్నే ఏడింటికి బస్సు లో రావటం, అయిదు ఆరు ఇళ్ళల్లో పనిచేయటం, మళ్ళా సాయంత్రం ఏడింటికి బస్సు ఎక్కి ఇంటికి వెళ్ళటం మామూలు అయిపొయింది. పనిచేసే ఇంటి అవసరాల్ని బట్టి తన సమయాన్ని ఇంటింటికీ కేటాయించేది. ఒక ఇంటిలోనే అంత సమయమూ గడపకుండా ఇంటిపనులన్నీ విడివిడిగా చేసి అన్ని ఇళ్ళకీ సమయం కేటాయించేది. దానినే బిజినెస్ గురువులు కస్టమర్ సెగ్మెంటేషన్ అంటారు. సామాన్యంగా ఏదో ఇంట్లో కాఫీ ఇస్తారు ఎవరో మధ్యాన్నం భోజనం పెడతారు సాయంత్రం ఇంటికి తీసుకు వె ళ్ళటానికి ఏవేవో ఇస్తూ ఉంటారు. ప్రతి ఇంట్లోనూ తినేవి ఎప్పుడూ మిగులుతూనే ఉంటాయి కదా!.

అల్లా 20 ఏళ్ళు గడిచింది. పిల్లలు పెద్దవాళ్ళు అయ్యారు. అందరూ గవర్నమెంటు పాఠశాలల్లో హైస్కూ ల్ పూర్తి చేశారు. పిల్లలకి పెద్ద చదువులు చెప్పించే పరిస్థితి లేక వాళ్ళని చిన్న వ్యాపారులుగా మార్చింది. పిల్లలకి పెళ్ళిళ్ళు చేసింది. వాళ్ళకి పిల్లలు. ఒక చిన్న స్థలం కొనుక్కుని ఇల్లు కట్టించుకుంది. అందరూ కలిసి ఆ ఇంట్లో ఉంటారు. అత్తగారినీ, భర్తనీ ఇంట్లో పెట్టి చివరి వరకూ వారిని చూసుకుంది.

కోవిడ్ తర్వాత ఇండియాకి వచ్చిన ట్రిప్ లో బెంగుళూరు లో ఎక్కువ రోజులు గడపటం జరిగింది. ఎందుకో రోజూ మా ఇంట్లో పనిచేసే గంగమ్మ కధ  చెప్పాలని అనిపించింది. నిశ్శబ్దంగా తమపని తాము చేసుకుపోతూ జీవితం గడిపే గంగమ్మ లాంటి వాళ్ళు ఈ దేశంలో చాలామంది  ఉన్నారు. వారి మూలానే ఈ దేశం నడుస్తోందనే మాటలో ఏమాత్రం అతిశయోక్తి లేదు.

Wednesday, September 28, 2022

198 ఓ బుల్లి కథ -- పెళ్ళికి ముందర ప్రేమించాలా ?

మన సమాజంలో "ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకోవాలనే క్రేజ్" మొదలయినదని తెలిసిన దగ్గరనుండీ నాకు నేను జీవితంలో ఏదో  మిస్ అయిపోయాననే శంక పీకుతూ ఉంటుంది. యాఫ్ట్రాల్ జీవితంలో ఒక్కసారే కదా పెళ్ళి  చేసుకునేది ! పెళ్ళికి ముందు ఆ అనుభవం అనుభవిస్తే ఎంతో బాగుండేదని అప్పుడప్పుడూ అనిపిస్తూ ఉంటుంది.

నలభై ఏళ్ళ క్రిందట ఒక నెల శలవబెట్టి అమెరికా నుండి వచ్చి పెళ్ళి చేసుకుని వెళ్ళాను . కాకపోతే అది నే ననుకున్నట్లు  జరగక మూడుముళ్ళూ వెయ్యటానికి  రెండు నెలలు పట్టింది. అప్పుడు అమెరికా వాళ్ళు అదొక రికార్డ్ అనుకున్నారు. ఇప్పుడు రోజూ  "ప్రేమ పెళ్ళి క్రేజ్"  వింటూ ఉంటే జీవితంలో నేను ఏదన్నా మిస్ అయిపోయుంటానా అనే అనుమానం నాకు రోజూ వస్తూ ఉంటుంది. 

ఎదో అమ్మాయితో అలా ప్రేమ యాత్రలకి బీచికి వెళ్ళటం, ఆ తర్వాత ఇద్దరం ఏదో రెస్టోరెంట్ కి వెళ్ళటం, మనసు మనసూ కలిసేలా మాట్లాడు కోవటం. ఇవన్నీ నేను ఒక్కణ్ణే మిస్ అయ్యానా ? అనేది నా మనసులో ఎప్పుడూ మెదులుతూ ఉంటుంది. అందుకని నేనేనా, నాలాంటి వాళ్ళు ఇక్కడ ఉన్నారా అని ఒక చిన్న పరిశోధన చెయ్యాలనే కోరిక మొదలయింది. అందుకని నాకు తెలిసిన వాళ్ళతో ముందర ప్రారంభించాలని అనుకున్నాను.

మేము నాలుగైదు ఫ్యామిలీలు నెలకోసారి మెడిటేషన్ కి కలుస్తూ ఉంటాము. ఒక సారి ఈ ప్రశ్న వేశాను. మీ పెళ్ళి ఎల్లా జరిగింది ? అని. అంటే ఎంత వైభవంగా జరిగింది అనికాదు. ఎట్లా మీ ఇద్దరికీ ముడి పడిందని.

నేను ఆ ఫ్యామిలీల గురించి ఒక ముక్క చెబుతాను. నేను ఒక్కణ్ణే ఆ చిన్న గుంపులో రిటైర్ అయిన  వాడ్ని. మా ఆవిడ ఇంకా పనిచేస్తోంది. మిగతా వాటిల్లో రెండు ఫ్యామిలీల లో అయ్యగార్లు  పనిచేస్తారు కానీ అమ్మగార్లు పని చేయరు. మిగిలిన రెండు ఫ్యామిలీలలో అమ్మగారూ అయ్యగారూ ఇద్దరూ పనిచేస్తారు.మొన్ననే ఒకళ్ళింట్లో వాళ్ళ 25 ఏళ్ళ కాపురానికి పండగ జరుపుకున్నాము. ఆంటే ఈ శాంపిల్ పోల్ లో ఇప్పటి వరకూ 25 ఏళ్ళ నుండీ 40 ఏళ్ళ పాటు సంసారాలు చేస్తున్న వాళ్ళు ఉన్నారన్న మాట. ఇంకొకఆయనకి పెళ్ళి అయినది కొంచెం విచిత్రంగా ఉంటుంది. ఒకరోజు వాళ్ళ అత్తయ్యా వాళ్ళింటికి వెళ్ళాడు. నువ్వు యూనివర్సిటీ లో చదువుకున్నావు కదా నీ స్నేహితులు ఎవరన్నా పెళ్ళికున్నారా, చిట్టికి  పెళ్ళి సంబంధాలు చూస్తున్నాము అని అడిగిందిట. చిట్టి తన కూతురు. నేనున్నా కదా ఎందుకు చూట్టం అన్నాడుట. ఇష్టా ఇష్టాలు ఎంత చమత్కారంగా ఆవిడ అడిగిందో మేనల్లుడు అంతే చమత్కారంగా ఎల్లా సమాధానం  చెప్పాడో చూడండి. ఆయన  అత్తకూతురుతో ఆయనకి పెళ్ళయి పోయి శుభాంతంగా ముగిసి పిల్లా పాపాలతో కాపరం చేస్తున్నారు. 

వారి సమాధానాలు మీరు వింటే నమ్మరు కానీ నాది తప్ప అందరివీ పెద్దలు కుదిర్చిన సంబంధాలే. (నేనంతట నేనే నా పెళ్ళాన్ని ఎతుక్కోవాల్సి వచ్చింది.) పెళ్ళి చూపుల ముందు వాళ్ళకి  కూడా పరిచయాలు లేవు. ఒకళ్ళయితే ఆయనకి పెళ్ళి చూపులు కూడా లేవు. వాళ్ళ ఫ్యామిలీ లో అది ఆచారం కాదుట. 

పెళ్ళికి ముందర పరిచయం లేకపోయినా ఏళ్ళ తరబడి సంసారాలు సాగి పోతున్నాయి. సుఖంగా సంసారం చేసుకుంటున్న వాళ్ళని  మీ సంసారంలో ప్రాబ్లమ్స్ ఉన్నయ్యా  అని అడిగే ధైర్యం లేక అడగలేదు. వాళ్ళ జీవితంలో ఏదీ మిస్ అయినట్లు నాకేమీ కనపడటల్లేదు. పెళ్ళి ముందు ప్రేమ ఉండాలనేది చెప్పటం ఈ శాంపిల్ తో నిర్ధారించలేము. 

నేను ఇదే ప్రశ్నని నా క్లాసులో  పిల్లలకి వేశాను. నేను ఇక్కడ పది ఏళ్ళబట్టీ ఇమ్మిగ్రెంట్స్ కి  ఇంగ్లీషు మాట్లాడటం నేర్పు తున్నాను. రిటైర్ అయ్యిన తరువాత  కాలక్షేపం volunteer పని ఇది. ఈ ప్రశ్నకి సమాధానాలు వింటే మీరు ఆశ్చర్య పోతారు. పెళ్లిచేసుకోవటం ఎంత కష్టమో తెలిసిపోతుంది.

ఒక S. Korea అమ్మాయి చిన్ననాటి స్నేహితుడి తో కొంత కాలం తిరిగిందిట కానీ  యూనివర్సిటీ డిగ్రీ తెచ్చుకొన్న తరువాత ఇంకోళ్ళతో పరిచయమయ్యి రెండు సంవత్సరాలు తిరిగిన తరువాత పెళ్ళి చేసుకుందిట. అంటే ఇంకొకళ్ళు దొరికిన తరువాత మొదటివాడిని వదిలేసింది.

ఒక ఇటాలియన్ అమ్మాయి పన్నెండేళ్ళు కలిసి ఉండి పెళ్లి చేసుకోకుండా కాపురం చేస్తూ ముగ్గురు పిల్లలు పుట్టిన తరువాత పెళ్ళి  చేసుకుందిట.

ఒక పోలిష్ అమ్మాయికి అబ్బాయి పరిచయ మయిన తరువాత పెళ్ళి  చేసుకోటానికి రెండేళ్లు పట్టిందిట. ఆ రెండేళ్లూ చేసుకుంటాడో లేదో అనే సందిగ్దావస్థ.

వెనుజువెలా అమ్మాయికి అయితే మాత్రం చెట్టా పట్టా లేసుకు తిరగ కుండా వెంటనే పెళ్లి అయి పోయింది. పెళ్లి ఇద్దరికీ అవసరం. వాళ్ళాయన కంప్యూటర్ ఇంజినీర్ దేశాలు తిరుగుతూ ఉంటాడు.

అదే రష్యా అమ్మాయికి పెళ్ళికోసం దేశం విడిచి పెట్టాల్సి వచ్చింది. అమెరికాకి మూడు నెలలకని వచ్చి అవసర రీత్యా  ప్రేమలో పడి పెళ్ళి చేసుకుంది. ఇంకో సంగతి కూడా చెప్పింది. రష్యాలో పెళ్లి చేసుకోవాలనుకున్న వాళ్ళు  సామాన్యంగా అయిదు ఏళ్ళు సహజీవనం చేస్తారుట. ఆ తరువాత పెళ్ళి అయితే అవుతుంది లేక పోతే లేదు. 

ఈ పోల్ లో తేలింది,పెళ్లి చేసుకోటానికి తంటాలు పడటం తప్ప పెళ్ళికి ముందు చల్ మోహన రంగా అంటూ తిరిగిన సూచనలు లేవు.

నా unscientific పోల్ రిజల్ట్స్ inconclusive. పెళ్ళికి ముందు ప్రేమ ఉండాలా ? తెలియదు. కానీ ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకున్న వాళ్ళ కధలు పేపర్లో చూస్తూ ఉంటే, తిట్టుకోటాలు కొట్టుకోటాలు, కత్తితో పొడుచుకోటాలు సూసైడ్ లూ, ఈ  ప్రేమా గీమా లో పస ఏమీ లేదని తెలుస్తోంది. ప్రేమించి పెళ్ళి  చేసుకోక పోవటం మూలంగా  జీవితంలో నేనేమీ మిస్  అవలేదు అని ప్రస్తుతం నేను గట్టిగా చెప్పగలను.