Monday, February 13, 2012

81 ఓ బుల్లి కథ 69 --- మానస లీల

                          మానస లీల

రచన: లక్కరాజు శివ రామకృష్ణారావు 

మురహరి రావు గారి అమ్మాయి లీల అంటే నా కెందుకో చాలా ఇష్టం. కోల ముఖం. చక్కని కనుతీరు. ఎర్రగా బుర్రగా ఉంటుంది. నేను ఎప్పుడూ లీలతో మాట్లాడినట్లు గుర్తు లేదు కానీ ఆ అమ్మాయంటే అదొక ఇది. సావిత్రీ గౌరీ దేవి నోములకి మా అమ్మతో నేను వెళ్తే తనూ వాళ్ళమ్మతో వచ్చేది. రోజుకో వంట చేసేవారు - అప్పాలనీ, కలగాయ పులుసనీ. పూర్వకాలంలో వ్రతాలు చేయించి వంటలు నేర్పించే  వాళ్ళనుకుంటాను. నేను అందుకనే వ్రతాలు చేసుకున్న వాళ్ళనే పెళ్ళి చేసుకోవాలని తీర్మానించుకున్నాను. ఎంచక్కా అప్పాలు, బూరెలు, గారెలు, పరమాణ్ణం తింటూ ఉండచ్చు. ఏమో లీల నాకెందుకో చాలా నచ్చింది. పట్టు పరికిణీ కట్టుకుని పసుపు కాళ్ళతో పేరంటానికి వచ్చేది. ఆ కాలంలో పిల్లలందరం పేరంటానికి అమ్మలతో వెళ్ళేవాళ్ళం. ఒక వారం రోజులు "ఏమన్నా" తినటానికి చలిమిడి, శనగ గుగ్గిళ్ళు, కొబ్బరి ఉండేవి. ఇన్ని పప్పులు తిన్నా మేమెవ్వరం లావు ఎక్కలేదు! బహుశ ఎక్కువ తిరిగే వాళ్ళమేమో అప్పుడు.ఏదో రూపేణా సినిమాలకనో, వేచ్చాలకనో రోజూ తెనాలి నడిచి వెళ్ళి వస్తూ ఉండే వాళ్ళం.

ఏమిటో ఆరోజులు తలుచుకుంటే గమ్మత్తుగా ఉంటుంది. ఆ రోజు లీలా వాళ్ళతో వన భోజనానికి వెళ్దామని పదిగంటలకే గ్లాసు పుచ్చుకుని బయట నుంచున్నాను. "అప్పుడే బయల్దేరా వేరా! ఇప్పుడే గాడి పొయ్యి తీస్తున్నారు" అని బాబాయి అంటే సిగ్గుపడి లోపలికి వెళ్ళాను. నిమిషానికి ఒకసారి ఇంటిలోంచి తొంగి చూస్తూ లీలా వాళ్ళు వెళ్తున్నప్పుడు వాళ్ళతో వెళ్ళి లీల ఎదురుకుండా కూర్చున్నాను. ఆ జాకెట్టుతో ఆపరికిణీతో ఎంతో హుందాగా ఉంది! సుతి మెత్తని వేళ్ళతో ముద్దలు కలుపుకుని అలా నోట్లో పెట్టుకుంటూ ఉంటే, అబ్బా నాక్కూడా ఆ చేతులతో ముద్దలు  పెట్టించుకోవాలని అనిపించింది. గాడి పొయ్యి మీద చేసిన గుమ్మడికాయ పులుసూ, వంకాయ కూరా ఎంత బాగున్నాయో! సాయంత్రం పూట స్నానం చేసి చాకలాడు తెచ్చిన బట్టలు వేసుకుని జామ చెట్టెక్కి కూర్చునే వాడిని. కింద లీల ఆడ పిల్లకాయలతో తొక్కుడుబిళ్ళ ఆడుతూ ఉండేది. నన్ను జామకాయ కోసి ఇమ్మని అడుగుతుందని అనుకునేవాణ్ణి.  ఎప్పుడూ అడగలేదు. 

మనుషులమీద మమకారం పుట్టటానికి వాళ్ళతో మాట్లాడవలసిన అవసరం ఉండక్కరలేదేమో! ఒకసారి మా ఇంట్లో వాళ్ళందరం "స్వర్గసీమ" సినిమా చూడటానికి తెనాలి వెళ్ళాము. ఎల్లాగూ అందరం ఇక్కడికి వచ్చాము కదా అని చెప్పి దగ్గరలో ఫోటో స్టూడియో ఉంటే దానిలోకి వెళ్ళాము. ఫోటో తీసే వాడు నల్ల ముసుగులోంచి మమ్మల్ని చూస్తూ మమ్మల్ని సరీగ్గా కూర్చోపెట్టాడు. నాకు బాగా గుర్తు. నేను సైడు ఫోజులో బాగుంటానని చెప్పి, నన్ను చివర నుంచోపెట్టి సైడు ఫోజు ఇప్పించాడు. ఎంతో బాగున్నాను ఆ ఫోటోలో. అందుకని లీల చూస్తుందని లీల వాళ్ళింటి ముందర ఏదో పని కలిపించుకుని సైడు ఫోజులో నడిచే వాణ్ణి. ఇంత చేసినా లీల నాతో ఎప్పుడూ మాట్లాడలేదు. 

దసరా అప్పుడు పంతుళ్ళతో పప్పు బెల్లాలకి లీలా వాళ్ళింటికి వెళ్ళినప్పుడు "పంతులికి ఇవ్వాలి ఐదు వరహాలు పిల్లలకి పెట్టాలి పప్పు బెల్లాలు" అని గట్టిగా రాగ యుక్తంగా కూడా పాడాను. చివరికి వేసంకాలం శలవలకి మా తాతయ్యగారి వూరు వెళ్ళబోయే ముందర లీలా వాళ్ళింటికి పేరంటానికి వెళ్ళాము. లీలని కూర్చోపెట్టి పేరంటం చేసి చిమ్మిరి ఉండలు పెట్టారు. భలే బాగున్నాయి చిమ్మిరి ఉండలు.

ప్రతీ వేసంగి శలవలకీ మా తాతయ్యగారి ఊరు నెప్పల్లి వెళ్తాము. చెరుకు బళ్ళని ఉయ్యూరు పంచదార ఫాక్టరీకి తీసుకుపోతూ, కరణంగారూ చెరుకు, ఫాక్టరీకి తీసుకు వెళ్తున్నామని నాలుగు గడలు ఇంటిముందు పడేసేవాళ్ళు. వేసవిలో తాటి ముంజలు ఎన్ని తినే వాళ్ళమో. మా తాతయ్యతో వెళ్లి ఎంతమందికో అక్షరాభ్యాసం చేశాము. వెళ్ళినప్పుడల్లా పలకా బలపము వచ్చేది. మా తాతయ్యతో మొదట అక్షరాలు దిద్దిన వాళ్ళు ఇప్పుడు ఏమి చేస్తున్నారో !

శలవలయిన తరువాత కఠారం వచ్చాము. మళ్ళా మామూలు పనులు మొదలు. మా పెద్దనాన్నగారు స్కూల్ హెడ్మాస్టారు. మేము పొద్దున్నేలేచి చద్దన్నం తిని స్కూల్ తెరిచి ఫస్టు బెల్ కొట్టేవాళ్ళం. సాయంత్రం చివరి పిరియడ్లో స్కూల్ వెనుక అందరిచేతా ఎక్కాలు వంత పాడించే వాళ్ళం. అందుకనే ఎక్కాలు ఇంకా గుర్తున్నాయి. శలవల్లో బాగమ్మ నాకోసం తేగలు దాచిపెట్టింది - శీనయ్య కొడుకుని కదా నేను. మా నాన్న బాగమ్మ కొడుకూ మంచి స్నేహితులట. పాపం బాగమ్మ కొడుకు మునసబు చచ్చిపోయాడు ! నేనంటే బాగామ్మకు చాలా ఇష్టం. పాతిపెట్టిన తాటి టెంకలు తీసి పగలకొట్టి పెట్టేది. ముంతలో అన్నం తీసి వెల్లుల్లి కారం నెయ్యి కలిపి తినమని ఇచ్చేది. ఎంతబాగుందేదో వెన్నపూస వేసుకు తింటూంటే. మీగడపెరుగు. అబ్బా! ఎందుకో ఎవ్వరికీ చెప్పవద్దనేది. ఈ హడావుడిలో లీల కనపడటల్లేదు అనే సంగతి పట్టించుకోలేదు. ఏదో శలవలకి ఎక్కడికన్నా వెళ్ళినదేమో అని ఊరుకున్నాను. తరువాత చాలా రోజులకి కనపడకపోతే మా అమ్మ నడిగాను. వాళ్ళు తెనాలి వెళ్ళిపోయారుట.

మళ్ళా లీలని చూడలేదు. మాకు ఉద్యోగరీత్యా ఊళ్లుమారటం, దేశాలు తిరగటం తోటి రోజులూ సంవత్సరాలూ గడిచిపోయాయి. రిటైరు అయ్యే రోజులు దగ్గర పడుతున్నాయి. కొన్ని రోజులు అమ్మతో ఉందామని ఇంటికి వెళ్లాను. పొద్దున్నే లేచి పాల పేకెట్లు తీసుకురావటం ఆ తరవాత మార్కెట్ కెళ్ళి కూరగాయలు తీసుకురావటం. పేపరు చదివి స్నానం చేసి భోజనం చేయటం. మళ్ళా పేపరు రెండోసారి చదవటం, నిద్రపోయి నాలుగు గంటలకు లేవటం. కాఫీ తాగి షికారు కెళ్ళి సాయంత్రం ఇంటికి చేరటం. పిచ్చా పాటీ తరువాత నిద్ర. ఇదీ వరస రోజూ. 

ఆ రోజు బజారునుండి వచ్చి వరండాలో ఈజీ చైర్ లో కూర్చున్నాను. హాలు లోనుండి మాటలు వినపడుతున్నాయి. నేను వచ్చిన శబ్దం విని అమ్మ "మురహరిరావు గారి అమ్మాయి లీల నన్ను చూడటానికి వచ్చిందిరా" అన్నది. లేచి కిటికీలోనుంచి చూశాను. పెద్ద ఎక్కువగా మారలేదు. అదే కోల ముఖం. అదే వర్చస్సు. 30 ఏళ్ళ సంసారిక బడలికలు మోహంలో కొద్దిగా కనపడుతున్నాయి. తలమీద తెల్ల వెంట్రుకలు నల్ల వెంట్రుకలతో దోబూచులాడు తున్నాయి. పిల్లలు పెద్దవాళ్ళయి ఎవళ్ళ సంసారాలు వాళ్ళు చేసుకుంటున్నారల్లె ఉంది, ఎక్కడలేని తెరిపి మొహంలో కనపడుతోంది. ఒక్కసారి మా కళ్ళు ఏవో మాట్లాడుకున్నాయి. తృప్తిగా లేచి కుర్చీలో కూర్చున్నాను. 

నాకు లీలతో ఏదో మాట్లాడాలని ఉంది. కానీ ఏమి మాట్లాడాలి ? ఎంతో కావాలనుకున్నది హఠాత్తుగా ఎదురు పడితే మాట్లాడటానికి మాటలు రావు. కాఫీ టిఫ్ఫెన్లు అయిన తరువాత ఇంకా మాట్లాడుతూనే ఉన్నారు. కఠారం నుండి వెళ్ళిన తరువాత ఏమి జరిగిందో అంతా విన్నాను. తన పిల్లలు ఏం చేస్తున్నారో విన్నాను. రోజూ తనేం చేస్తోంది చెప్పింది. నా గురించి కూడా అడిగింది. ఇంక మాటలు అయిపోయినట్లున్నాయల్లె ఉంది " వెళ్ళొస్తా నండీ మామ్మ గారూ" అనే మాటలు వినపడ్డాయి.. 

నాకు చెమటలు పోస్తున్నాయి. ఇంకొక్క క్షణంలో లీల నాముందు నుంచి వెళ్తుంది. క్రికెట్ కోర్టులా ఓవల్ షేప్ లో ఉన్న నా బట్టతల, దాద్దామన్నా వీలు లేకుండా బయటకు వస్తున్న బొజ్జ. నెరసిన మీసాలతో దాగని వయసు. నేను ఎదుట పడలేను. లీల గుమ్మం దాటి బయటకు వస్తోంది. హఠాత్తుగా నాకు చిన్నప్పుడు ఫోటోగ్రాఫర్ అన్న మాటలు గుర్తుకు వచ్చాయి.  వెంటనే సైడ్ ఫోజు పెట్టేశాను, లీల కనుమరుగయ్యేదాకా. మళ్ళా ఎప్పుడు చూస్తానో లీలని.

                                          ---------

ఈ నా చిన్న కథ మార్చ్ 1992 లో తెలుగు వెలుగు (చికాగో తెలుగు అసోసియేషన్ ) లో ప్రచురించారు (చేతి వ్రాతతో). నా కెందుకో ఈ వేలెంటైన్ డే కి తెలుగులో టైపు చేసి దీన్ని పోస్ట్ చెయ్యాలనిపించింది. 

Monday, February 6, 2012

80 ఓ బుల్లి కథ 68 --- నా కంప్యూటర్ బాగయ్యిందోచ్

రచన: లక్కరాజు శివ రామకృష్ణా రావు.

జీవితంలో సుఖానికి అలవాటుపడ్డ ప్రాణానికి అమాంతంగా కష్టాలు వస్తే జీవితం తారుమారు అవుతుంది. రెండువారాల క్రిందట నా డస్క్ టాప్ కంప్యుటర్ పని చెయ్యటం మానేసింది. కొంచెముసేపు పనిచేసి దానంతట అదే ఆగిపోతుంది, ఎందువల్ల పోతున్నానో చెప్పకుండా పోతోంది. రిపైర్ వాడి దగ్గరకు తీసుకు వెళ్ళుదామంటే,  ఇక్కడ అమెరికాలో రిపైర్ వాడు తీసుకునే డబ్బులతో రెండు కొత్త కంప్యూటర్లు కొనుక్కోవచ్చు.

రిటైరు అయ్యి ఒక పద్ధతికి అలవాటయిన జీవికి పద్ధతులు మార్చుకోవటం చాలా కష్టం. ఏమి చెయ్యాలో తోచక కాలుగాలిన పిల్లిలా పైకీ క్రిందకీ తిరుగుతున్నాను. రోజూ కంప్యూటరే లోకంగా చేసుకుని భోజనానికీ కాఫీకీ పిలుపు వస్తే కానీ క్రిందకు వెళ్ళే వాడిని కాను. ఇప్పుడు ఏమి చెయ్యాలో తోచటల్లేదు.

నేను ఊర్కేనే కూర్చున్నానని ఇంట్లో తెలిస్తే నా పని బేజారు అవుతుంది. ఊర్కేనే ఉన్నారుగా నేను పూజ చేసుకుంటున్నాను కొచెం రైసు కుక్కర్ లో అన్నం పడెయ్య కూడదూ. ఫోనులు వస్తే తీసుకోండి. కూర మాడుతోంది కొంచెం స్టవ్ తగ్గించండి. పోనీ హెల్ప్ చేద్దామని చేస్తే, ఎక్కడలేని కోరికలూ పుట్టుకు వస్తాయి. మళ్ళా ఆ కోరికలు కూడా తీర్చాల్సి వస్తుంది. సాయంత్రం ఉల్లిపాయతో వంకాయ కూర చేస్తే బాగుంటుంది (మీరు). రేపు పోద్దునకి సేమ్యా ఉప్మా బాగుంటుంది. మీరు ఆ ఉప్మా చాలా బాగా చేస్తారు. ఇలా హేల్పెర్ గ మొదలుపెట్టినది చివరికి నా పని కేరాఫ్ వంటిల్లు లాగా తయారవుతుంది.

మొన్న ఎదో పాపం కష్ట పడుతోంది కదా అని ఒక వారం కూరలు తరగటానికి వప్పుకున్నాను. ఉల్లిపాయలు చిట్ట  చివ్వరకి తరగండి లేకపోతే ఇల్లంతా వాసన వస్తుంది. కాలీఫ్లవరు సన్నగా తరగవోకండి, చేత్తో మొగ్గలుగా విరవండి. కాబేజీ ఇదుగో ఈ విధంగా సన్నగా తరగాలి.  బ్రోకలి మరీ పెద్ద ముక్కలు చేశారు, పెసరపప్పు వేసి చేస్తాను సరీగ్గా కలవదు. బ్రస్సెల్ స్ప్రౌట్స్ కాబేజీ లాగా తరగండి. కంది పప్పు కలిపి కూర చేస్తాను. కుకుంబర్ చెక్కు తీయండి లేకపోతే పులుసులోకి బాగుండదు (ఆవిడకి). దొండకాయలు నిలువుగా తరగండి చక్రాలుగా కాదు. ఆ బానిస బ్రతుకు తలుచుకుంటే వళ్ళు గగుర్పాటు చెందుతుంది. "చెవిలో ఫోను పెట్టుకుని వంట చెయ్య వోకు. ఉప్పూ కారాలు సరీగ్గా పడవు." అని అరవాలనిపిస్తుంది. కానీ నోరు పెగలదు. ఇంక నేను దీనిని గురించి తలుచుకోలేను. గది తలుపులు వేసుకు కూర్చున్నాను. కానీ ఎంతసేపని కూర్చుంటాను? ఎప్పుడో అప్పుడు తెలిసిపోతుంది. 

నాకు కావలసింది వంటగదా, కొత్త కంప్యుటరా అనే సమస్య మీద చాలా ఆలోచించాను. వంటగదికి వెళ్ళటం ఇష్టం లేదు. కొత్త కంప్యుటర్ అయితే గవర్నమెంటు వాళ్ళు నెల నెలా ఇచ్చే భత్యంలో కొంత భాగం ఎగిరిపోతుంది. అన్ని యప్రువల్స్ తీసుకుని బడ్జటులో పెట్టి కంప్యుటర్ కొనుక్కునే సరికి మళ్ళా క్రిస్మస్ వస్తుంది. అసలుకే మోసం రావచ్చు, అసలు అంత అవసరమా అని  రిక్వస్టు డినై  చెయ్యవచ్చు కూడా. ( అదేమీ తిండి పెట్టదు, రోజంతా దాని ఎదురుకుండా కూర్చుంటారు, అనారోగ్యం, కాళ్ళ నొప్పులు, కీళ్ళ నొప్పులు, కరెంటు వేస్టు, డబ్బుల వేస్టు.) ఏదో మార్గం ఆలోచించాలి.

నేను దీన్ని బాగు చెయ్యలేనా ? అని నా అంతరాత్మ ని ఒక ప్రశ్న వేశాను. సమాధానం వచ్చింది. వరల్డ్ వార్-2 లో మిగిలిపోయిన మాగ్నెట్ తో స్పెక్త్రోమేటర్  తయారు చేసి డాక్టరేట్లు తయ్యారు చేసిన పరిశోధన శాల నుండి వచ్చావు నువ్వు. ఈ ముసలి కంప్యుటర్ ని వదలలేక సంవత్సరాల బట్టీ దానితో ఏదో విధంగా సాగిస్తూనే ఉన్నావు. ఇప్పటికే రెండు మూడు సార్లు హార్డ్ డిస్క్ ని ఫార్మాట్ చేశావు. దాని మెమరీ(RAM) ని కూడా పెంచావు. ధైర్యే సాహసే లక్ష్మి. ఆలోచించు. వెలుగు చూస్తావు. అని అంతర్వాణి  చెప్పింది. 

నాకు ఇంకా ఎక్కడలేని ధైర్యం వచ్చింది. ఆరోజు జరిగిన సంగతులన్నీ పరిశీలించటం మొదలు పెట్టాను. పొద్దున్నే కాఫీ తాగి పైకొచ్చి ఖుషీగా కంప్యుటర్లో ఈనాడు వార్తలు చూస్తున్నాను. మధ్యలో దానంతట అదే ఆగి పోయింది. ఏమిటా ఇది అని మళ్ళా స్టార్ట్ చేశాను. ఒక నిమిషం తర్వాత మళ్ళా అల్లాగే అయ్యింది. రెండు మూడు సార్లు అల్లాగే చేశాను. రాను రాను విండోస్ వస్తుంటేనే ఆగి పోవటం మొదలయ్యింది. ఆలోచిస్తున్నాను. నేను శాపాలు తాపాలూ నమ్ముతాను. "For every action there is an equal and opposite reaction" అన్న దాన్ని నేను గట్టిగా నమ్ముతాను. (పెళ్ళి చేసుకున్న తరువాత చాలా సూత్రాలు తెలుస్తాయి, నమ్మకాలు పెరుగుతాయి.)

దిష్టి తగలటం, శాపనార్ధాలు పెట్టటం రియాక్షనుల క్రిందకు వస్తాయి కాబట్టి ఇవ్వాళ ఎప్పుడో ఎక్కడో ఎవరికో నేను వాళ్ళ దృష్టిలో తప్పుగా గ్రహించబడిన యాక్షను చేసి  ఉండాలి. ఏమి చేశానబ్బా ఇవ్వాళ. ఎవర్ని నొప్పించాను? అనే దృష్టి తో ఆలోచించటం మొదలెట్టాను.

ఏమితప్పు చేశాను? ఎవరు నన్ను పొద్దున్నే శపించారు? ఇంట్లో ఉన్నది ఇద్దరమే కాబట్టి దాన్ని కనిపెట్టటం చాలా తేలిక. ఆలోచిస్తే పొద్దున మా ఆవిడ కూరలు తరిగి పెట్టమని అరుస్తూ ఉన్నా, వినపడనట్లు నటిస్తూ కాఫీ తాగి పైకి వచ్చేశాను. అదే అయ్యుంటుంది.  ఆడవాళ్ళ శాపాలు చాలా గట్టివి. వెంటనే నవ్వు ముఖంతో కిందకి వెళ్లి కూరలు తరగనా అన్నాను. మౌనంగా పోపులో వేగుతున్న వంకాయకూర వేపు చూపటం జరిగింది. ఆ చూపులోనే తేలిపోయింది సమాధానం. శాప విముక్తికి ఏమి చెయ్యాలో అర్ధం కావటల్లేదు. కొంతన్నా ఫలితం వస్తుందని  కూర కలపటానికి ప్రయత్నించాను. భీకరమైన మొహం చూసి భయపడ్డాను. ఐ యాం డూమ్డ్. 

ఏం చెయ్యాలి?  కంప్యూటర్ బాగు చెయ్యటం మీద నేను ఇదివరకు వ్రాసిన పోస్ట్ లు గుర్తుకి వచ్చాయి. అన్ని చిట్కాలు   ట్రై చేసాను. ఒక్కటి కూడా ఉపయోగపడలేదు. విండోస్ వస్తుంటే safe mode లోకి వెళ్ళ లేక పోయాను. ఆపరేటింగ్ సిస్టం లేకపోతే  Restore Point కి వెళ్ళటం కుదరదు. విండోస్ కరప్ట్ అయ్యినదనుకుని బేకప్ డిస్క్ తో ప్రయత్నించాను. అసలు ఆపరేటింగ్ సిస్టమే ( విండోస్ xp ) లోడ్ అవటల్లేదు. నా దగ్గర DOS ఫ్లాపీ ఉంటె దానితో ప్రయత్నించాను Format C: చేద్దామని. లోడ్ అవలేదు. అసలు మాటా పలుకు లేకుండా జారుకుంటోంది.

పెళ్ళాల శాపాలు ఇంత గట్టిగా ఉంటాయని తెలిస్తే పొద్దున్నేకూర తరిగి ఇచ్చేసే వాడిని. తప్పొప్పుకుంటే శాపాలు పోతయ్యని ఎక్కడో చదివినట్టు గుర్తు. ఏదో విధంగా ఈ సమస్య నుండి బయటపడితే ఇకనుండీ పొద్దున్నే పెళ్ళాం చెప్పిన పనులు తప్పకుండా చేస్తానని తలుపు గడియపెట్టి లెంపలేసుకున్నాను. నాకు గిల్టీ కాన్క్షన్సు పోయింది. నా మనస్సు కుదుట పడింది. గమ్మత్తుగా కారు మేఘాలన్నీ తొలగి పోయాయి. జయం మనదే అనే ఫీలింగ్ వచ్చింది. ఇంక ధైర్యంతో ఆలోచించటం మొదలు పెట్టాను.

అసలు విండోస్ రాకుండానే  కంప్యూటర్ ఆఫ్ అవుతోంది. అదికూడా ఒక  వేరు వేరు సమయములలో పోతోంది.  ఒకసారి వెంటనే పోతుంది. ఒకసారి కొంచెం సేపు తరువాత. ఆన్  చెయ్యగానే కంప్యుటర్ చేసే మొట్ట మొదటి పని ఏమిటి? జాగర్తగా ఆలోచిస్తున్నాను.

కంప్యుటర్ కి ఆపరేటింగ్ సిస్టం ( విండోస్ ) చాలా ముఖ్యం. కంప్యుటర్ లో ఉన్న అన్ని భాగాల్తోటీ కలిసికట్టుగా పని చేయించేది ఇదే. అది మొట్టమొదట హార్డ్ డిస్క్ లోనుండి కంప్యుటర్ RAM లోకి లోడ్ అవుతుంది. RAM లో ఉంటే పనులు వేగంగా జరుగుతాయి కనుక. ఇప్పుడు ఆపని జరగటల్లేదు. అందుకని ప్రాబ్లం ఈ మూడింటిలోనే ఉండి ఉండాలి. హార్డ్ డిస్క్, విండోస్, RAM .

బాకప్ డిస్క్ లో నుండి కొత్త ఆపరేటింగ్ సిస్టం పెడదామంటే తీసుకోవటల్లేదు. బహుశా  RAM రిజెక్ట్ చేస్తోందేమో. కంప్యుటర్ లోకి వెళ్ళేవి అన్నీ RAM ద్వారా నే వెళ్తాయి. RAM సరి లేక పోతే కంప్యుటర్లో ఏ పనీ జరగదు. అందుకని RAM పాడయి ఉంటుందని  తేల్చుకున్నాను. ఇది కాకపోతే సెకండ్ గెస్, లాంగ్ షాట్, హార్డ్ డిస్క్ పాడవ్వచ్చు. నాలుగేళ్ల క్రిందట RAM expand చేసిన సంగతి గుర్తుకు వచ్చింది. అది పాడయ్యిందేమో!! 

ఎటాక్ ప్లాన్ తయ్యారయ్యింది. కంప్యుటర్ ఓపెన్ చెయ్యటం. కొత్తగా పెట్టిన RAM ని బయటికి తీసి, కంప్యుటర్ తో వచ్చిన RAM తో కంప్యుటర్ ని స్టార్ట్ చెయ్యటం. కంప్యుటర్ పనిచేస్తే RAM ప్రాబ్లం లేక పోతే హార్డ్ డిస్క్ ప్రాబ్లం.

స్క్రూ డ్రయివర్లు తెచ్చుకుని కూర్చున్నాను. స్క్రూలు ఎక్కడా కనపడలేదు. నేను కంప్యుటర్ ఓపెన్ చేసిన కాలంలో స్క్రూ డ్రయివర్ తో ఓపెన్ చేసేవాణ్ణి. ఎన్ని తెలివితేటలు ఉన్నా మెకానికల్ బుర్ర లేకపోతే వృధా. సింకులో  నీళ్ళు పోకపోవటం దగ్గరనుండీ అరమరాల కిట్లు కొని బిగించటం వరకూ మా ఆవిడే చూసుకుంటుంది. ప్రస్తుతం మాటలు లేవు. అడగటానికి కొంచెం సిగ్గూ భయమూ రెండూ అడ్డుకున్నాయి. దానికితోడు ఆవిడకి  కంప్యూటర్ బాగుకి నాకు దోహదం చెయ్యాల్సిన అవుసరం లేదు. ఆవిడ లాప్ టాప్ ఆవిడకుంది. దాన్ని నేను ముట్టుకోనని ఆవిడకి బాగా తెలుసు. వేలుతో కంప్యుటర్ ఆడించటం నాకు చేతకాదు. 

ఆపద్భాన్ధవా  ఏమి చెయ్యాలి? మనము మంచిపనులు చేస్తూ ఉంటె దేముడు ఏదో రూపేణా తప్పకుండా ప్రత్యక్ష మవుతాడు. హటాత్తుగా ఫోన్ మోగింది. మా అబ్బాయి న్యూయార్క్ నుండి వీకెండ్ కి వస్తున్నాడు. RAM expand చేసింది కూడా వాడే. వాడు సర్ప్రైజ్ కాకుండా వచ్చిన తర్వాత ఏమి చేసి పెట్టాలో వెంటనే చెప్పేశాను. నాలుగు రోజులు కంప్యూటర్ లేక పోతే ఫరవా లేదు ఏదోవిధంగా బిజీగా ఉన్నట్లు నటించగలను. వంగిపోతూ ఎగస్పార్టీకి సాక్షాత్ నమస్కారం చెయ్యవలసిన అవసరం లేదు.

మర్నాడు వీకెండ్ కి,  రెడ్ ఐ ఫ్లయిట్ లో న్యుయోర్క్ నుండి మా వాడు దిగాడు. మొదట పరిష్కరించాల్సిన సమస్య నాదే.  అయిదు నిమిషాల్లో మా అబ్బాయి కంప్యూటర్ ఓపెన్ చేసి RAM బయటికి తీసాడు. డాక్టరేట్ చేసిన వాళ్ళు పనులు చేస్తుంటే చూడటానికి ముచ్చటగా ఉంటుంది. డస్క్ టాప్ కంప్యుటర్ చాస్సిస్ మీద ఒక లీవర్ ఉంటుంది. అది నొక్కితే పై ప్లేటు వచ్చేస్తుంది. విషయం తెలిస్తే ఎంత సులువు. మీరు కంప్యుటర్ ఓపెన్ చేస్తే వాక్యుం క్లీనర్ పక్కన పెట్టుకోండి. బోలెడంత బూజు, దుమ్మూ ధూళి ఉంటుంది తీసెయ్యండి.  

యురేకా! కంప్యుటర్, కంప్యుటర్ తో వచ్చిన ఒరిజినల్  RAM తో పని చేస్తోంది. బయట గట్టిగా స్నో పడుతోంది. ఆరోజు బయటకు వెళ్ళటానికి కుదరదు. ఇది చికాగో వింటర్. మర్నాడు CompUSA కంప్యుటర్ స్టోర్ కి వెళ్లి ఒక గిగ్ RAM కొనుక్కొచ్చి పెట్టాడు (ఈ కంప్యుటర్ అంతకన్నా తీసుకోదు.). ఖర్చు ముప్పైరెండు  డాలర్లు. రెండువారాలనుండీ టెస్ట్ చేస్తున్నాను. కంప్యుటర్ బాగానే పని చేస్తోంది.

కాకపోతే ఒక చిన్న ప్రాబ్లం తయారు అయ్యింది. వ్యాక్యుం చేస్తుంటే కంప్యుటర్ లో నుండి రెండు క్లిప్పులు  ఊడి పడ్దాయి. అవి లేకుండానే కంప్యుటర్ నడుస్తోంది కాబట్టి అవి ముఖ్యమయినవి కాక పోవచ్చు అనుకున్నాము. ఇంటర్నెట్ లో వెతికితే అవి హీట్ సింక్ ని అణచి పెట్టి ఉంచే క్లిప్పులని తేలింది. కంప్యుటర్ నిలబెడితే హీట్ సింక్ క్రిందపడుతున్దేమోనని కంప్యుటర్ ని పడుకో బెట్టి పని గడుపు కుంటున్నాను.  

నుంచుని చేస్తే నాకేటి. పడుకుని చేస్తే నాకేటి. పనిచేస్తుంటే నా కిష్టం. 

                                              ---------

కంప్యుటర్ మీద నా ఇతర పోస్టులు:

21. ఓ బుల్లి కథ 9 -- కంప్యూటర్ లో ఏముంటాయి
http://mytelugurachana.blogspot.com/2010/05/21-9.html

కంప్యూటర్ స్విచ్ ఆన్ చేస్తే
22. ఓ బుల్లి కథ 10 -- కంప్యూటర్ స్విచ్ ఆన్ చేస్తే
http://mytelugurachana.blogspot.com/2010/05/22-10.html

కంప్యూటర్ మొరాయిస్తే
23. ఓ బుల్లి కథ 11 -- కంప్యూటర్ మొరాయిస్తే --

40 ఓ బుల్లి కథ 28 -- కంప్యూటర్ కు గ్రహణం పట్టిన రోజు --
http://mytelugurachana.blogspot.com/2010/12/40-28.html