204 ఓ బుల్లి కధ --- అమెరికాలో ఒక "లేజీ యాఫ్టర్ నూన్"

 

మా ఊళ్ళో నాలుగు రోజులబట్టీ వర్షాలు. ఎండపొడ కొద్దిగానే ఉంది. ఇవ్వాళ సూర్యభగవానుడు తళ తళా మెరుస్తూ బయటికి వచ్చాడు. పచ్చగడ్డి బాగా వచ్చింది. ఎండ  బాగుంది. ఆకురాలు కాలం వచ్చేసింది కాబట్టి ఎండలో పెద్ద చురుకులేదు. వేసవి ఎండ ఆవకాయ అనుకుంటే ఇవ్వాళ వాతావరణం కమ్మటి కందిపొడిలా ఉంది. మేము  మధ్యాహ్నం భోజనం చేసి జోగుతున్నామని అనటం సరీగ్గా సరిపోతుంది. ఇంటావిడ పెట్టిన సినీమా  "Marriage Italian Style " నెమ్మదిగా నడుస్తూ ఉంది. ఇది పాత "Sophia Lorin " ఇటాలియన్ భాషలో ఉన్న సినీమా ఇంగ్లీష్ స బ్  టై   టి ల్స్  తో. ఎందుకింత  కష్ట పడుతూ చూడటం అని మీరు అనుకోవచ్చు. కానీ మాకు ఏ సినీమా పూర్తిగా చూడాలనే కోరిక ఉండదు. విచక్షణా భావం అసలు లేదు. కాసేపు చూస్తాం నచ్చక పోతే ఇంకో సినీమా పెడతాం. మీ ఇద్దరి అభిప్రాయాలు ఒకే విధంగా ఉంటాయా అని మీరు అడగవచ్చు. అటువంటి దేమీ లేదు. మాది ఆదర్శ దాంపత్యమేమీ కాదు. జుట్టూ జుట్టూ పట్టుకున్న రోజులు ఉన్నాయి.  ప్రస్తుతం నా తలమీద  జుట్టులేదు అంటే ఎవరి పట్టు ఎటువంటిదో మీకు అర్ధమయింది అనుకుంటాను.

అమెరికాలో ఆకురాలు కలం వచ్చేసింది. త్వరలో మా గడియారాలు మార్చాలి. చెట్లూ చేమలూ ఆకుల రంగులు మార్చి, వాటిని రాల్చి వచ్చే సంవత్సరం ఏప్రిల్ దాకా నిద్రపోతాయి. మా తోటలో వేసిన చెట్లూ తీగలూ వాడిపోయి రాలి పోవటానికి సిద్ధంగా ఉన్నాయి. ఈ సంవత్సరం మా తోటలో దిగుమతి చాలా తక్కువ వచ్చింది. పెట్టిన శ్రమకు తగినట్లు రాలేదు. 

అసలు ఇక్కడ పెరటి తోట వెయ్యాల్సినది మేలో. ఈ సంవత్సరం మాకు అది కుదరక ఒక నెలరోజుల తర్వాత మొక్కలు నాటాల్సి వచ్చింది. దీనికంతా కారణం మా పెరట్లో ఉండే పెద్ద మేపుల్  చెట్టు. ఒక చెట్టు అనటం కన్న పది చెట్ల కలయిక అంటే బాగుంటుందేమో. వాటి వయసు దాదాపు యాభై ఏళ్ళ  పైనే ఉంటుంది. అందులో ఒకటి రెండు చెట్లు కాలం చేసి మోడులుగా ఉన్నాయి. కొట్టించటం  ఇష్టంలేక అల్లాగే ఉంచాము. హఠాత్తుగా ఒక రోజున వంటింటి కిటికీలో నుండి చూస్తుండగా ఎండిపోయిన చెట్టు నుండి ఒక దుంగ విరిగిపోయి శబ్దం చేస్తూ కింద పడింది. ఇంక  పిల్లలూ పెద్దలూ ఏకగ్రీవంగా చెట్టు కొట్టించాలని నిర్ణయం జరిగింది. ఇంకా ఇంటావిడ ప్రయత్నం మొదలెట్టింది. మా ఇంట్లో నలుగుర్ని పిలవటం వాళ్ళెంత తీసుకుంటారో ఎప్పుడు పని పూర్తిచేస్తారో కనుక్కోవటం ఇంటావిడ బాధ్యత. నిర్ణయం తీసుకున్న తర్వాత రెండు రోజులు పట్టింది  చెట్టు కొట్టి పడెయ్యటానికి. అమ్మయ్య అంతా అయిపోయింది అనుకుంటూంటే చెట్టును మొదలు చప్టా చేసే యంత్రం నుండి ఒక పెంకు వెళ్ళి మేడ మీద కిటికీ అద్దం పగలకొట్టింది. ఆ అద్దము విడిగా తెప్పించి  ఫిట్ చేసే సరికి జూన్ వచ్చేసింది. బతిమాలితే ఆ చెట్టు కొట్టినవాడే విత్తనాలు వెయ్యటానికి తోట దున్ని పెట్టాడు.

మాకు ఈ సంవత్సరం వచ్చిన కాపు ఒక అరడజను సొరకాయలూ, ఒక అరడజను బీరకాయలూ , ఒక ఇరవై దోసకాయలూ,  ఒక యాభై టొమాటోలు ఒక వంద పచ్చిమిరప కాయలు. అన్నీ మేము వాడుకోలేము దగ్గరున్న వాళ్లకి పంచాము. వచ్చింది తక్కువే కానీ అదొక తృప్తి. వచ్చిన ఈ కాస్తకి, రోజూ నీళ్ళు పోస్తూ, కలుపుతీస్తూ శ్రమించాలా అనిపించవచ్చు  కానీ,  మనం కోట్ల మందీ పెరటి తోటతో  పండిస్తుంటే దేశం ఎంత సుభిక్షంగా మారుతుంది ! ఎదో దేశం లో ప్రతియింటికీ  ఇంటిముందు కొంచెం ఖాళీ స్థలం ఇచ్చి సంవత్సరానికి వాళ్లకు కావాల్సినవి పండించుకుని  తినమంటారుట. అంటే జనానికి తిండి లేకపోతే అది వాళ్ళ సోమరితనమే, ప్రభుత్వం బాధ్యత కాదు అని చెప్పటం.

ఈ సంవత్సరం తోట మూలాన ఒక నగ్న సత్యం తెలుసుకున్నాను. సొర తీగ పెరిగి పోతూ ఉంటే దాన్ని ఒక ఫ్రెమ్ లో ఉంచుదామని ప్రయత్నించి విఫలం అయ్యాము. ఎన్నిసార్లు సొర తీగని ఫ్రెములో పెట్టినా అది పెరిగిపోయి పక్కనున్న చెట్టుకు అల్లుకుపోయి సొరకాయ పిందెలు వేసింది. మనం ఎవరి గమనాన్నీ ఏమీ మార్చలేము. అందుకనే ఎవరికర్మ వాళ్ళు అనుభవించాలి, ఎంత ప్రయత్నించినా మార్చలేము అంటారు.

నాలుగు రోజులబట్టీ వర్షాలు పడి  ఇవ్వాళే సూర్య భగవానుడు బయటికి వచ్చాడు. మాకు కొన్ని ఈతి బాధలు వున్నాయి వాటి సంగతి చూడాలి. ఇంట్లో వాషింగ్ మెషిన్ పాడయింది. వంటింట్లో సింక్ లో వేడి నీళ్లు రావటల్లేదు. మా రెండో కారు కి ఒక టైర్ గాలిపోతుంది. నెల రోజులకొకసారి దానికి సిగరెట్ లైటర్ ద్వారా పంప్ పెట్టి గాలి కొడతాను. ఇప్పుడు సిగరెట్ లైటర్ పని చెయ్యటం మానుకుంది. రెండవకారు దగ్గర పెట్టి దాని సిగరెట్ లైటర్ ద్వారా గాలి కొడుతున్నాను. దాని సంగతేదో చూడాలి. 

ఇవ్వాళ శనివారం. దగ్గర ఇండియా మాల్ లో పెద్ద వినాయకుని విగ్రహం పెట్టి చవితి చేసి, ఇవ్వాళ నిమజ్జనం. అక్కడికి వెళ్ళాలి. బయట నిశ్శబ్దంగా ఉన్నది. ఈ నిశ్శబ్దాన్ని భరించలేక ఇంటావిడ సినీమా పెట్టింది "Marriage Italian Style ". అదొక పాత ఇటాలియన్ సినిమా, ఇంగ్లీష్ subtitles . ఒకావిడ డబ్బున్న ఒకాయనతో చాలా సంవత్సరాలు సహా జీవనం  చేస్తూ  ఉంటుంది. ఆయనకి ఈవిడతో మొహం మొత్తి ఇంకోఅమ్మాయితో తిరుగుతూ పెళ్లి చేసుకోవాలని నిర్ణయించుకుంటాడు. ఈ సంగతి తెలిసి మొదటావిడ చాలా అస్వస్థకు గురి అయిపోయి తన యింటికి చేరుతుంది. ఇంట్లో వాళ్ళు ,  డాక్టర్ చెప్పాడు  అమ్మాయి చనిపోతుందని చివరి చూపుకు రమ్మని ఆయనకి కబురు చేస్తే, వస్తాడు. చివరి కోరికగా ఆ అమ్మాయి పెళ్లి చేసుకుని చచ్చిపోతానంటే అప్పటికప్పుడు ప్రీస్ట్ ని పిలిచి పెళ్లి చేస్తారు.  పెళ్లి అవ్వగానే ఆవిడ తన దొంగ అస్వస్థకు స్వస్తి చెప్పి  భార్యగా తన ఆధిపత్యం చూపుతుంది. ఆయన ఇది భరించలేక , ఒక దొంగ మిషతో పెళ్లి చేసుకుందని కోర్టులో విడాకులు తెచ్చుకుంటాడు. పోతూ పోతూ కాన్వెంట్లలో పెరుగుతున్న తన ముగ్గురు పిల్లల్ని ఇంటికి రమ్మంటుంది. వచ్చిన పిల్లల్ని చూపెట్టి అందులో ఒకరు నీ పిల్లాడు అని చెబుతుంది. ఇంటాయన తటపటా ఇస్తాడు. పితృప్రేమతో, వాళ్ళల్లో తన పిల్లాడెవరో తెలుసుకోలేక చివరికి మళ్ళా మొదటి ఆవిడనే తిరిగి పెళ్ళి చేసుకుని, ఆ ముగ్గురు పిల్లల్ని తాను adopt  చేసుకుంటాడు. అదీ సినిమా. 

దగ్గరలో శర్మగారు వాళ్ళమ్మాయి పెళ్ళికి రమ్మని పిలవటానికి వచ్చారు. మా ఇల్లు విడిదిగా పెట్టుకోమని చెప్పాము. సాయంత్రం శోభా వాళ్ళు వస్తున్నారు. వాళ్ళతో ఇండియా మాల్ కి వెళ్లి వినాయకుడిని చూడాలి. 

ఇంకా కంప్యూటర్ ముందు కూర్చుని ఎదో వింటూ కొత్తవి నేర్చుకుంటూ ఉంటాను. ఈ వయసులో “నువ్వు చదవడం వల్ల లోకానికొచ్చే ఉపయోగం ఏమీలేదు, చదవకపోవడం వల్ల వచ్చే ఉపద్రవం కూడా ఏమీ లేదు” అని మా ఆవిడ అంటూనే ఉంటుంది కానీ నా పైథాన్ , నా జూపిటర్ నోట్బుక్ నేను వదలలేను. ఆవిడని శాంత పరచటానికి అప్పుడప్పుడూ యూటుబ్లో నేర్చుకున్న వంటలు చేసి పెడుతూ ఉంటాను. ఈ మధ్య పాతకాలపు పచ్చళ్ళు చేసిపెడదామని రోలు రోకలి కూడా తెప్పించాను. ఇంట్లోవాళ్ళని మంచిచేసుకోవటం ఎప్పుడూ మంచిదేగా !

ఈ పోస్ట్ వ్రాయటం సెప్టెంబర్ లో మొదలెట్టాను . అక్టోబరులో  అయినా పూర్తి చేద్దామని ప్రయత్నం. ఇవ్వాళ అక్టోబర్ చివరి రోజు. ఈ సంవత్సరంలో మొదటి గా ఇవ్వాళే స్నో పడింది. ఆ తరువాత ఎండకూడా వచ్చింది. మా తోట  రంగులు మారి, వడలి పోతున్న ఆకులతో స్నోలో ఎలా

మెరిసిపోతోందో చూడండి.

  . 

ఇవ్వాళ "హాలోవీన్". పిల్లలు గుమ్మడికాయలమీద బొమ్మలు చెక్కుతారు.  పిల్లలు  "ట్రిక్ ఆర్ ట్రీట్ " అనుకుంటూ  ఇంటింటికీ  తలో సంచీ పుచ్చుకుని వస్తారు. ఇంటి పెద్దలు వాళ్లకి "కాండీ" సంచీలోవేస్తారు. పిల్లలికి ఈ రోజు చాలా ఇష్టం. సంవత్సరానికి తినేటంత "కాండీ" వస్తుంది. మా ఇంటికి సాయంత్రం నాలుగు గంటల నుండీ పిల్లలు "కాండీ" కోసం వస్తున్నారు. ఇప్పుడే మా మానమలూ మానవరాళ్ళూ చేసిన గుమ్మడి కాయల ఫోటోలు వచ్చాయి. అందులో రెండు కింద పెడుతున్నాను.

203 ఓ బుల్లి కధ --- జీవిత సత్యం

అమెరికాలో చలికాలం అయిపోయి వేసవి కాలం వచ్చింది. పొద్దునపూట అయిదు గంటల కల్లా కిచ కిచలతో పక్షులు నిద్రలేపటం మొదలయ్యింది.  ప్రతిరోజూ వాతావరణం లో వేడి పెరుగుతూ వస్తోంది. సమయం పొద్దునపూట ఎనిమిది  గంటలు. కాఫీ తాగుతూ పోర్టికోలో కూర్చున్నాను.

పక్కింటి పరమేశం హడావిడిగా పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చాడు. ఆయనగారి మొహం జీవితంలో ఎదో గెలిచినవాడి మొఖంలా వికసించిపోతూ ఉంది. ముఖద్వారం కొద్దిగా ముందుకి తోసి "ఒక కాఫీ" అని అరిచాను. "దేదీప్య మనంగా వెలిగిపోతున్నావు -- ఏమిటి సంగతి" అని అడగాలని పించింది కానీ నేను అడగలేదు. ఎవరి ముఖమైనా దివ్యంగా వెలిగిపోతూ ఉంటే వాళ్ళని మనం ఏమీ ఎందుకూ అని అడగాల్సిన పని లేదు. వాళ్ళే చెప్పేస్తారు.

ఇంటావిడ కాఫీ తీసుకువచ్చింది. పరమేశానికి ఆవిడ చేతికాఫీ అంటే చాలా ఇష్టం. కాఫీ తాగుతూ మొదలెట్టాడు.

"జీవితంలో కొన్ని మనమనుకున్నట్లు జరుగుతాయి కొన్ని జరుగవు".  ఎందుకు ఇల్లా  మొదలెట్టాడో  అర్ధం కాలేదు. ఇవన్నీ అందరికీ మామూలే. ఎవరి జీవితంలో నయినా  "పర్ఫెక్ట్"  గ అన్నీ మనమనుకున్నట్లు జరగవు. అసలు సంగతి ఏమిటని అడిగాను. అదే చెప్పబోతున్నా నన్నాడు.

"నిన్న నామనసులో ఒక మెరుపుమెరిసింది" అన్నాడు. "నా జీవితంలో ఫైల్యూర్స్  ఎందుకు వచ్చాయో తెలిసిపోయింది. జీవితంలో గెలవాలంటే ఏమి చెయ్యాలో కూడా తెలిసి పోయింది." అన్నాడు. ఆ మెరుపు సంగతి మాకు కూడా వినిపించు అన్నాను.

"మనం చేసే పనుల్లో మనం మూడు సూత్రాలు ఖచ్చితంగా పాటిస్తే గెలుపెప్పుడూ మనదే" అన్నాడు.

పరమేశం చెప్పినవి క్లుప్తంగా మూడు అవి  : What to Do .  How to Do .  When to Do .

లోతుగా చూస్తే అవి: 

1.  మనము ఏమి చేద్దామనుకుంటున్నాము. (What we are going to do ). మొదట దీనిని నిర్ధారించు కోవాలి.

2. దానిని ఎలా చేద్దామనుకుంటున్నాము . (How we are going to do it ). దీనిని  గురించి బాగా ఆలోచించాలి.

3. ఎప్పుడు చేద్దా మనుకుంటున్నాము. (When we are going to do it ). Timing . ఇది చాలా ముఖ్యం.

ఓ పని మొదలెట్టే ముందు ఈ మూడు సూత్రాలూ సరీగ్గా అధ్యయనం చేస్తే మనకి తిరుగంటూ ఉండదు. నా జీవితంలో "ఫైల్యూర్ " అయినవన్నీ నా తప్పిదాలే. ఈ మూడు సూత్రాలూ సరీగ్గా చెయ్యలేక పోవటం మూలానే అలా జరిగాయి. అని చెప్పాడు.

నాకు చాలా ఉత్సాహము ఎక్కువయ్యింది. మనం జీవితంలో ఓటమి ఎదురయినప్పుడల్లా దానికి కారణం వెంటనే ఇంకొకళ్ళ మీదికి నెట్టేస్తాము. మన అందరికీ జయాలకన్నా అపజయాలు ఎక్కువగా బాధిస్తూఉంటాయి. అవి ఒక పట్టాన మనసులోంచి పోవు. ఈ పని చేయకపోతే ఎంత బాగుండేదో కదా. ఇలా కాకుండా ఆలా చేస్తే బాగుండేదే. ఈ ప్రశ్నలూ సమాధానాలూ మన దైనందిన జీవితాల్లో ఒక భాగం. కానీ పరమేశం థియరీ ప్రకారం అలా జరగటం అంతా మన ప్రతాపమే.

జీవితంలో చాలా మందికి ఎప్పుడు ఏమి చెయ్యాలో తెలియక తప్పటడుగులు వేస్తూ ఉంటారు. వెంటనే ఆలోచించాను ఒక పుస్తకం వ్రాసేస్తే చాలా మందిని ఆ బాధల నుండి విముక్తి చేయొచ్చు కదా అని. వెంటనే పరమేశంతో మనమో పుస్తకం వ్రాసేద్దామని చెప్పేశాను. ఎప్పుడయినా బంగారం లాంటి ఆలోచనలు వస్తే వాటిని వెంటనే ఆచరణ చెయ్యటానికి ప్రయత్నించాలి. 

పరమేశం నీ జీవితంలో జరిగిన సంఘటనలను పై మూడు సూత్రాలతో అన్వయించి చెప్పావంటే , వాటిని ఉంటంకిస్తూ ఒక పుస్తకం వ్రాసేద్దాము. దానికి నోబెల్ పీస్ ప్రైజ్ రావచ్చు అని చెప్పాను. పరమేశం వెంటనే నాతో పుస్తకం వ్రాయటానికి అంగీకరించాడు. అనుకున్న వెంటనే ఆ పని చేస్తే మీన మేషాలు లెక్క చెయ్యక్కర లేదుట. ముహూర్తాలు పెట్టవలసిన అవుసరం లేదుట. 

వెంటనే గుమ్మం వేపు తిరిగి , "ఏమేవ్  ఒక  పెన్నూ పేపరూ త్వరగా పట్టుకురా " అంటూ అరిచాను. మా ఆవిడ నేను అడిగినప్పుడల్లా  ఎదురు ప్రశ్నించకుండా చెప్పిన పనులు చేస్తుంది. నాకు నోబెల్ వస్తే ఆవిడ పేరు నా నోబెల్ లెక్చర్ లో తప్పకుండా చెప్పాలని తీర్మానించు కున్నాను. 

రిటైర్మెంట్  లో ఇంత ఎగ్జైట్మెంట్  ఎప్పుడూ రాలేదు. ఎంత మంది జీవితాల్లోనో ఆనందం నింప  బోతున్నానో. పుస్తకం పబ్లిష్ చేసిన వెంటనే "నెమలికన్ను" మురళి గారి చేత రివ్యూ వ్రాయించాలని కూడా అనుకున్నాను.

పెన్నూ పేపర్ కోసం ఎదురుచూస్తున్నాను. ఇంతలోకి పరమేశం మొబైల్ మోగింది.  పరమేశానికి కొంచెం శ్రవణ గ్రహణం. సరీగ్గా వినపడటం కోసం శబ్దాన్ని ఎక్కువగా పెట్టుకుంటాడు. దానిలోనుంచి "కూరలు తరగాలి తొందరగా రా" అనే సందేశం పెద్దగా వినపడింది.

పరమేశం నేనింటికి వెళ్ళాలి అంటూ వెళ్ళిపోయాడు. నా నోబెల్ ప్రైజ్ కలలు నిమిషంలో కరిగి పోయాయి.

మళ్ళా పరమేశం వచ్చినప్పుడు ఆ పుస్తకం సంగతేదో చూడాలి. నాకు ఆ పుస్తకం పూర్తి చేస్తే, నా  నోబెల్  ప్రైజ్  కన్నా ఎందరి జీవితాల్లో నో ఆనందం నింపిన సంతృప్తి ఉంటుంది. మీరు పుస్తకం కోసం ఎదురుచూడకుండా, ఇప్పటినుండే ఆ మూడు సూత్రాలూ పాటిస్తూ ఉంటే, జీవితం మూడు పువ్వులూ ఆరు కాయలుగా ఉంటుందనటంలో అతిశయోక్తి లేదు. జై పరమేశం.

202 ఓ బుల్లి కధ --- మామా మియా (Mamma Mia )

మొదట ఈ మూవీ 2008 లో వచ్చినప్పుడు ఇంట్లో వాళ్ళందరూ చూడటానికి వెళ్తుంటే, ఆ సినీమా నాకు చూడటం ఇష్టం లేదు అని చెప్పి నేను వెళ్ళ లేదు. ఇది సంగీత ప్రధానమైన సినీమా. అన్నీ పాటలే. కానీ ఎందుకో కధ నాకు నచ్చలేదు. 

కడుపుతో ఉన్నదని దగ్గరవాళ్ళందరూ వెలివేస్తే, ఒక పెళ్ళి కాని అమ్మాయి గ్రీక్ దేశంలోని ఒక లంకకు వచ్చి హోటల్ పెట్టుకుని జీవిస్తూ తన కూతుర్ని పెద్దది చేస్తుంది. కూతురికి యుక్త వయస్సు వస్తే పెళ్ళి నిర్ణయించి పెళ్ళికి తన స్నేహితురాళ్ళని పిలుస్తుంది. 

పెళ్ళికూతురికి తన కిష్టమయిన వాడితో పెళ్ళి జరుగబోతోందని సంతోషంగా ఉన్నా, తనని కన్యాదానం చేసే తండ్రి ఎవరూ లేరే అని బాధగా ఉంది. తన తండ్రి ఎవరో తల్లి ఎప్పుడూ తనకి చెప్పలేదు. 

ఇక్కడ పెళ్ళిళ్ళల్లో తండ్రి అమ్మాయిని చేత్తో పట్టుకుని పెళ్ళి కొడుకు దగ్గరకు తీసుకు వస్తాడు. పెళ్ళిలో ఇది ఒక ముఖ్య ఘట్టం.ఆ తరువాత చర్చిలో పూజారి వధూవరుల చేత పెళ్ళి  ప్రమాణాలు చేయించి పెళ్ళి ముగిస్తాడు. 

పెళ్ళిలో తన తండ్రి తో నడవాలని కోరికతో, తన తల్లికి తెలియకుండా ఆవిడ డైరీ చదివి, తల్లితో  సన్నిహితంగా గడిపిన ముగ్గుర్ని గుర్తించి, వారిని తన పెళ్ళికి ఆహ్వానిస్తుంది. వాళ్ళల్లో తన తండ్రిని గుర్తు పట్టగలననే ధీమా. మిగతా సినీమా అంతా పెళ్ళికి వచ్చిన, ముగ్గురు అమ్మ స్నేహితురాళ్ళు, ముగ్గురు పెళ్లికూతురు స్నేహితురాళ్ళు , రహస్యంగా పిలవబడ్డ ముగ్గురు తండ్రులతో , వాళ్ళ ఆటపాటలతో గడుస్తుంది. ఎంత ప్రయత్నించినా పెళ్లి కూతురు తన తండ్రిని గుర్తుపట్టలేక పోతుంది.

మీకు నచ్చిందా ఈ కథ. నాకయితే నచ్చలేదు. ఇంట్లో వాళ్ళఅందరూ వెళ్ళి చూసి వచ్చి ఆహా  ఊహూ అంటూ మెచ్చుకుని దానిలో పాటలు కూడా పాడటం మొదలెట్టారు.

కొన్ని ఏళ్ళ తరువాత మా అబ్బాయి న్యూయార్క్ రావటం మేము అక్కడికి వెళ్ళటం జరిగింది. ఇంకోళ్ల  ఇంటికి వెళ్ళినప్పుడు ఎప్పుడయినా మీరు చేసే పనులు మీ స్వతంత్ర భావాలకి అనుగుణంగా ఉండవు. అందరితోపాటు వెళ్లి పోవాల్సిందే. ఆ ఫ్లో లో వెళ్ళవలసి వచ్చింది బ్రాడ్వే మ్యూజికల్  "మామా మియా " కి . ఒక గంట హల్లో స్టేజ్ నాటకం చూసిన తర్వాత నాకు బాగా నచ్చేసింది. మొదట నాకెందుకు నచ్చలేదో అర్ధం కాలేదు. బహుశ నా శంకుచ మనస్తత్వం అనుకుంటా.

ఇప్పుడు తెలిసొచ్చిందేమిటంటే మన మొదటి ఒపీనియన్ అంత సరియైనది కాదేమోనని. ఇదే దృష్టి నాకు మొదట్లో ఉంటే పెళ్ళికి అంతమందిని చూడవలసి ఉండేది కాదు. ఇప్పుడు హాయిగా  పదిమంది పిల్లలతో ఎక్కడో పాఠాలు చెప్పుకుంటూ ఉండేవాడిని. వయస్సు పెరుగుతున్న కొద్దీ భావాలు మారుతూ ఉంటాయి.

ఇంత ఉపోద్ఘాతం ఎందుకు చెప్పానంటే దానికి ఒక కారణం ఉంది. మొన్న మా అమ్మాయి, మానవరాలూ ఒక వారం రోజులు ఉండటానికి మా ఇంటికి వచ్చారు. "మామా మియా " సీక్వల్ వచ్చింది చూద్దామన్నారు. ఇంట్లో "ఎమజాన్"  లో చూశాము. నాకు నచ్చలేదు. అంతటితో ఆగిపోతే బాగుండేది. నాలుగేళ్ళ మనమరాలు "మామా మియా ", "మామా మియా " అంటూ మర్నాడు గొడవచెయ్యటం మొదలెట్టింది. పిల్లలు కూడా గుర్తుంచుకుని అనే "క్యాచీ నేమ్"  అది.

"మామా మియా " మళ్ళీ చూశాము. మనుమరాలు "మామా మియా " అనటం మానేసి సినీమా చూస్తూ  పాటలు వాళ్ళ అమ్మతో పాడటం మొదలెట్టింది. ఆ పాటలు అంత ఎడిక్టివ్ . మీరుకూడా వీలుంటే చూడండి. చూడటానికి ఇష్టం లేని సీన్ లు వస్తే  ఒక క్షణం కళ్ళు మూసుకోండి సీన్ మారిపోతుంది.

201 ఓ బుల్లికధ --- అమెరికాలో అమావాస్య

 "హమ్మయ్య! ఇంక  "ఓహైర్ " ఎయిర్పోర్ట్ జేరితే, ప్లేన్ ఎక్కి "సియాటిల్" వెళ్లిపోవచ్చు, అనుకుంటూ "లిమో" లో కూర్చున్నాము. బయట చల్లటి ఈదురు గాలి .  "సియాటిల్" అమెరికా పశ్చిమ తీరంలో ఉంది. అంటే ఉష్ణోగ్రత భరించలేని చలితో   "చికాగో" లాగా ఉండదు.  

"లిమో" అంటే టాక్సీయే కానీ కొద్దిగా డబ్బులు ఎక్కువ పెట్టాలి. మాకు  ఎయిర్పోర్ట్ దాదాపు ముఫై నలభై మైళ్ళు. ఈ  "లిమో"  వాళ్ళు రమ్మన్నప్పుడల్లా నమ్మకంగా ఇంటికి  వచ్చి  ఎయిర్పోర్ట్ కి తీసుకు వెళ్ళటమో లేక ఎయిర్పోర్ట్ నుండి ఇంటికి  తీసుకు రావటమో చేస్తూ ఉంటారు .

పొద్దుటి నుండీ ప్లేన్ రాకపోకలు చూస్తూనే ఉన్నాము. చాలా ఫ్లయిట్స్  కాన్సిల్ చేశామని వింటున్నాము కానీ మా ఫ్లయిట్ ఆన్ టైం అని చెబుతోంది. ఒకవేళ డిలే అయితే ఎయిర్పోర్ట్ లో కూర్చుందాములే అని అనుకున్నాము. 

మేము దాదాపు ప్రతీ క్రిస్మస్, న్యూ ఇయర్ కి మా అబ్బాయి దగ్గరకు వెళ్తాము. మనవళ్ళు మనమరాళ్ళతో క్రిస్మస్ ట్రీ  కి అలంకరణలు చేయటం మా ఆవిడకు చాలా ఇష్టం. న్యూ ఇయర్ అయిన  తరువాత ఇంటికి తిరిగివస్తాము. ఈ సంవత్సరం కూడా అదే పని చెయ్యాలని ప్రయత్నం.

హైవే పైన  స్నో ఉంది కానీ కార్లు బాగానే పోతున్నాయి. చికాగోలో చలికాలం మామూలే కాబట్టి జనం అంతగా పట్టించుకోరు. కానీ మనసులో కొంచెం సంకోచం గానే ఉంది. ఇంత 'ఆర్కి టిక్ ' వాతావరణంలో వెళ్ళటం అవసరమా అని. కొన్ని వేల ఫ్లయిట్లు నిన్న, ఇవాళ కూడా కేన్సిల్ చేశారు . 

చిన్నప్పుడు స్కూల్లో  చదివిన విమానాల పాఠం గుర్తుకొస్తోంది. విమానాలకు రెక్కలుంటాయి. ఆ రెక్కలకింద గట్టిగా గాలి కొట్టితే విమానం పైకి లేస్తుంది. తరువాత ఇంజిన్ లో చక్రాలు తిరగటం మూలంగా అది ముందరికిపోతుంది. స్క్రూ డ్రైవర్ తో  స్క్రూ ని ముందరికి నెట్టినట్లు. కానీ అది అటువైపు ఇటువైపు తిరగాలన్నా, స్పీడ్ తగ్గించి ఎక్కడన్నా ఆగాలన్నా రెక్కల మీద "ఎయి రోలాన్లు "  ఉంటాయి. అవి పైకి కిందకీ లేస్తూ ఆపని చేస్తాయట. ఇది అరవై ఏళ్ళ  క్రిందట హైస్కూల్ సైన్స్ లో  నేర్చుకున్న పాఠం . ఈ వాతావరణంలో అవి తెరుచుకోకపోతే మన గతి ఏమిటి. అందుకే రెక్కల మీద "డి ఐసింగ్"  చేస్తారని తెలుసు. అయినా ఈ ఆర్కెటిక్ వాతావరణంలో పనిచేస్తుందా? ఈ వాతావరణంలో కార్లు పనిచేస్తున్నాయి కదా అని కొంచెం ధైర్యం. (ఇక్కడ రేడియేటర్ లో నీళ్ళు  గడ్డ కట్టకుండా ఉండటానికి "యాంటీ ఫ్రీజ్" పోస్తారు.)

మా ఆవిడ కి కూడా కొద్దిగా అనుమానంగానే ఉంది ప్రయాణం ఎలా ఉంటుందో అని. ఫోన్లో అన్నీ చూస్తోంది. అంతా  బాగానే ఉంది. ప్రశాంతంగా ఉందని అనుకుంటుంటే "మెసేజ్" రూపంలో ఫ్లయిట్ క్యాన్సిల్ అయినట్టు వచ్చింది. నాకు సంతోషించాలో విచారించాలో తెలియలేదు. ఎయిర్ పోర్ట్ కి వెళ్ళినా ప్రయోజనం లేదు. అంతా మనమంచికే అనుకుని "లిమో" డ్రైవర్ ని వెనక్కి తిప్పి ఇంటికి తీసుకు వెళ్ళమన్నాము.

"ఎయిర్పోర్ట్ " కి వెళ్లకుండా ఉన్నాము కాబట్టి ఆ డబ్బులు ఇవ్వాలి . ఇంటికి వెళ్తున్నాము కాబట్టి దానికి వేరే డబ్బులు ఇవ్వాలి. ఈ రెండు ట్రిప్ లకి రెండు టిప్ లు ఇవ్వాలి. మనము చేత్తో ఇచ్చినా  ఇవ్వకపోయినా వాళ్ళే తీసుకుంటారు. తడిసి మోపెడంత అయింది. గుడ్డిలో మెల్ల ఇంకానయం ఎయిర్పోర్ట్  కి వెళ్ళలేదు, వెళ్తే  అందరిలాగా నేలమీద పాడుకోవాల్సి వచ్చేది.

ఎలాగయితే నేం ఇంటికి చేరాము. ఇంక చేసేదేముంది లాప్టాప్ తెరిచి యూట్యూబ్ లోకి వెళ్ళాను . నా కుకింగ్ గుర్విణి "చిత్రా మురళి" అమావాస్య రోజు వంటకాలు విడియో పెట్టింది. అప్పుడు అర్ధమయ్యింది నాకు ఇవ్వాళ తిధి ఏమిటో ! . అమావాస్య రోజు ప్రయాణం పెట్టుకుంటే ప్రయాణం  అవుతుందా ?