Sunday, April 19, 2020

159 ఓ బుల్లి కథ -- రెండు పిచ్చుకల కధ

నేను పొద్దునపూట సామాన్యంగా ఏమీ తినను. కాఫీ పెట్టుకుని తాగేసి కూర్చుంటాను. కంప్యూటర్ లో వార్తలు అవ్వీ చూసుకుని  రోజూ లాగే పైకెళ్ళి స్నానం చేసి క్రిందకు వచ్చి దేవుడికి దణ్ణం పెట్టుకున్నాను. మా ఆవిడ నన్ను చూసి నీరసంగా ఉన్నానని గుర్తించింది. పైనుండి క్రిందకి గుడ్డల మూట మోసుకొచ్చాను బహుశా నా నీరసానికి అది కారణం అయిఉండచ్చు ( ఇంట్లో ఎవరి బట్టలు వాళ్ళే ఉతుక్కుంటాము).నేను ఎవరన్నా సింపథీ చూపిస్తుంటే మాట్లాడకుండా దీనంగా మొహం పెడతాను. తప్పకుండా ఎదో  బోనస్ వస్తుంది. నేను గుమ్ముగా చొక్కాలూ లాగూలు వాషింగ్ మెషిన్లో వేస్తున్నాను. "ఆమ్లెట్ వేస్తున్నాను వెళ్ళి ఆ కంప్యూటర్ ముందు కూర్చోకండి" అన్న మాట వినిపించింది.

అమెరికాలో ఇది వసంత కాలం. చలికాలం వస్తోందని ఉష్ణ  ప్రదేశాలకి  వెళ్ళిన పక్షులు వాటి వాటి గూళ్ళకి తిరిగి వస్తున్నాయి. మా పెరట్లొ పిచ్చుకలూ గోరింకలూ కుందేళ్ళు అప్పుడప్పుడూ బాతులు కూడా వస్తూ ఉంటాయి. ఉడతలు సరే సరి అన్ని కాలాలలోనూ  చెట్లమీద గంతులేస్తూ ఉంటాయి.

ఆమ్లెట్ శాండ్విచ్ తింటూ కిటికీ లోంచి చూస్తున్నాను. ఎదురుకుండా ఫెన్స్ మీద రెండు పిచ్చుకలు ఎదురెదురు గా కూర్చుని నోటితో (ముక్కుతో ) ఏదో అందించుకుంటున్నాయి. రెండూ ఒకే సైజు లో ఉన్నాయి. ఎదురుకుండా కూర్చుని తింటున్నాయి.  ఆహా ఎంత ప్రేమో అనిపించింది. గాఢ ప్రేమికులో అన్యోన్య దంపతులో అయి ఉండాలి అని అనుకున్నాను.

క్షణాలు గడిచాయి. తినటం అయిపొయింది. ఒక క్షణం ఎదురుగుండా నుంచుని ఒకళ్ళ మొహాల్లోకి ఒకళ్ళు చూసుకున్నాయి. ఇద్దరూ రెండడుగులు అభిముఖంగా వేసి దూరంగా జరిగి తిరిగి ఒకళ్ళ నొకళ్ళు చూసుకున్నాయి. ఒక పిచ్చుక ఎందుకో ఒక అడుగు వెనక్కి తిరిగి వచ్చింది. విడిపోటం కష్టంగా ఉందల్లే ఉంది. రెండొవ పిచ్చుక కూడా తిరిగి వస్తుందనుకున్నాను. రాలేదు సరికదా ఎగిరి పోయింది. రెండవ పిచ్చుక ఎగిరి పోతున్న పిచ్చుకని ఒక క్షణం చూసి తానూ ఎగిరి పోయింది.

నా శాండ్విచ్ తినటం అయిపొయింది కానీ కుర్చీ లోనుండి లేవ లేక పోయాను. ఏమైంది ఆ పిచ్చుకలకి. ఏమిటో తెలియని బాధ నన్నావరించింది. రెండూ పోట్లాడుకుని విడిపోయాయా ? లేక ప్రేమగా విడిపోయాయా? ఏదీ తెగక ఆలోచిస్తున్నాను.

రెండడుగులు వేసి  ఒకళ్ళ నొకళ్ళు చూసుకున్నారు.  ప్రేమతో  బై చెప్పటానికి చూసుకున్నారంటే ఒకళ్లే రెండడుగులు వెనక్కి తిరిగి ఎందుకు వచ్చారు ? విరహ బాధతో వచ్చింది అనుకుంటే ప్రేమలేని ఆ మొదటి పిచ్చుక తన ఎదురుకుండా తుర్ మని ఎగిరిపోతే ఎంత బాధ పడిందో!! పోనీ పోట్లాడుకుని విడిపోయారనుకుంటే, తప్పెవరిదైనా కానీ అనుకుని రెండవ పిచ్చుక కాంప్రమైజ్ అవుదామని తిరిగి వస్తే  అంతమాత్రం జ్ఞానం లేదా ప్రియురాలు చూస్తుండంగా  అలా తుర్ మని ఎగిరి పోవటమేనా ? పాపం ఆ పిచ్చుక ఎంత ఏడ్చిందో  !!

ఏమిటో మన మనుషుల మనస్తత్వాలతో పిచ్చుకల గురించి ఆలోచిస్తున్నాను. పిచ్చుకలు ప్రేమ అల్లాగే చూపిస్తాయేమో అనుకుంటూ భారంగా కుర్చీ లోంచి లేచి నేను ఆవేళ చెయ్యాల్సిన పనులకి ఉపక్రమించాను.

P.S: పై ఫోటో తీసింది మా ఆవిడ. డైనింగ్ టేబుల్ మీద ఉన్నది నా లాప్టాప్, నా సరంజామా. ఫోటో తీయమంటే నసుగుతూ ఐపాడ్ తీసుకొస్తే డైనింగ్ టేబుల్ సరి చెయ్యటానికి కుదర లేదు. మా డైనింగ్ టేబుల్ ఎప్పుడూ ఇలాగే ఉంటుందని అనుకోవద్దు.

4 comments:

  1. కథ, ఆ పిచ్చుకల గురించి మీ ఆలోచనాక్రమం బాగున్నాయండి. అటువంటి దృశ్యాలను watch చేస్తూ కూర్చుంటే చాలా absorbing గా వుంటుంది కదా?

    కాస్త లేచి పెరట్లోకి వెళ్ళి ఆ పిచ్చుకలను ఓ ఫొటో తీసి ఇక్కడ పోస్ట్ చేస్తే బాగుండేది కదా? అసలే అపార్ట్-మెంట్ల కాంక్రీట్ జంగిల్ వలన, చెట్లు కొట్టెయ్యడం వలన మా దేశంలో నగరాల్లో పిచ్చుకలు కనబడడం చాలా చాలా అపురూపమైపోయింది.

    ReplyDelete
  2. ధన్యవాదములు నరసింహారావు గారూ. రంగు రంగులతో కిచ కిచ మంటూ వాలే గోరింకలు ఇంకా బాగుంటాయి. ఫోటో తీద్దామని ప్రయత్నించాను గాని అవి భయపడి పారిపోయేవి.

    ReplyDelete
  3. >>>మా డైనింగ్ టేబుల్ ఎప్పుడూ ఇలాగే ఉంటుందని అనుకోవద్దు.>>>
    మా డైనింగ్ టేబుల్ కూడా ఇలాగే ఆక్రమించబడినది.

    ReplyDelete
  4. నీహారిక గారూ మీ తోడు బాగుంది. థాంక్స్.

    ReplyDelete