161 ఓ బుల్లి కథ -- సెప్టెంబర్ వెళ్తోంది -- చలికాలం వస్తోంది

తిరగమోత లోకి కరేపాకు తీసుకురండి అంటే పోర్చీ లోకి వెళ్ళి  చెట్టునుండి రెండు కరేపాకు రెమ్మలు తుంచుకు వచ్చాను. జీవితంలో అదొక ఆనందం. పెరట్లోకి వెళ్ళి చారులోకి కొత్తిమీర తీసుకురావటం అరిటాకు కోసుకు వచ్చి భోజనానికి కూర్చోవటం ఇవన్నీ కొందరికి రోజూ వారీ జరిగే గొప్పసంగతు లేమీ కాదు. అదే చికాగోలో వాటిల్లో ఏవొక్కటి జరిగినా పెద్ద సంతోషమే. ఇరవై ఏళ్ళ తర్వాత చికాగో నుండి డల్లాస్ వెళ్ళిపోతూ మా శివుడన్నయ్య కూతురు ఉమ  అప్పచెప్పిన తన కరేపాకు చెట్టు మా పోర్చీలో పెరుగుతోంది. డల్లాస్ లో వాళ్ళింటి లో కనీసం పెరట్లో కొత్తిమీర మడి , కరేపాకు చెట్టు, అరిటి చెట్టూ వేయించాలి. అక్కడికి వెళ్ళినప్పుడు కోరికలు తీర్చుకోవాలి.

దాదాపు ఇరవై ఏళ్ళబట్టీ వేసవికాలంలో పొద్దునపూట నేను గడిపేది మా ఇంటి పోర్చి లోనే. కప్పు కాఫీ తో ప్రారంభమయి న్యూస్పేపర్ చదవటంతో పూర్తవుతుంది. మాది cul-de-sac అవటం మూలాన జన సంచారం చాలా తక్కువ. ఒకళ్ళు ఇద్దరు కుక్కలతో వాకింగ్ చేస్తూ అప్పుడప్పుడూ కనపడుతూ ఉంటారు. అంతే. సెప్టెంబర్ లో రాను రాను చలి ఎక్కువవు తోంది. పోర్చిలో నా పక్కన ఉన్న కరేపాకు చెట్టు ఎదురుకుండా ఉన్న మల్లె కుండీ, తులసి మొక్కా  " చలికి వణుకుతున్నాము ఎప్పుడు ఇంట్లోకి తీసుకు వెళ్తావు" అని జాలిగా అడుగుతున్నాయి. చెట్ల ఆకులు రంగులు మారి కిందకు రాలిపోతున్నాయి. సరే వేసవి దాదాపు అయిపొయింది ఈ వేసవిలో ఏమి వెలగబెట్టానని చేసిన పనులు నెమరు వేసుకుంటున్నాను.

పోర్చీలో కూర్చుని ఎదురుకుండా చూస్తూ కూర్చోటం నాకు చాలా ఇష్టం. పిచ్చుకలు ఎగురుతూ ఉంటాయి. ఉడతలు, కుందేళ్లు  పచ్చికలో ఏదో వెతుకుతూ తిరుగుతుంటాయి. లాన్ లో తిరగటం విసుగు వచ్చినప్పుడు ఉడతలు చెట్లెక్కి గంతులేస్తూ ఉంటాయి. చెప్పొద్దూ వాతావరణం ప్రశాంతంగా ఉంటుంది.దాదాపు తొమ్మిది గంటలకి సూర్యుడు పోర్చి లోనుండి వెళ్లి పోయిన తరువాత లేచి స్నానం గట్రా  చేసి డైనింగ్ టేబుల్ మీద లాప్టాప్ పెట్టుకుని ప్రపంచ సంగతులు తెలుసుకుంటూ ఉంటాను. పక్క కిటికీ లోనుంచి మా పెరటిలో చెట్లు మా చిన్ని తోట కనపడుతూ ఉంటాయి. మా ఆవిడ ఎదురుకుండా వంట చేస్తూ ఉంటుంది.

ఒకరోజు ఆలా కిటికీ లోంచి చూస్తూ ఉంటే చెట్టు కొమ్మ మీద కూర్చొని రెండు కాళ్ళూ ఎత్తి పెట్టి  ఆపిల్ ఒళ్ళో పెట్టుకుని తీరిగ్గా తింటున్న ఒక ఉడత కనపడింది. చూడ ముచ్చటగా ఉంది కానీ మా పెరట్లో కూర్చుని అది ఎవరి యాపిల్లో తినటం నాకు నచ్చలేదు. జలసీ యో ఏమన్నా నో అనుకోండి. నాకు నచ్చలేదు అంతే. సాయంత్రం ఉడత మా పెరట్లో మా యాపిల్ ఏ తినాలని ఒక యాపిల్ ని చెట్టుకిందకి విసిరి వేశాను.

మర్నాడు పొద్దున్నే కిటికీ లోనుండి చూశాను . యాపిల్ ఎక్కడ వేసింది అక్కడే ఉంది. గడ్డిలో ఉన్న యాపిల్ కనపడలేదోమో అని గడ్డిలోనుండి తీసి కనపడేటట్టు పెట్టాను. మర్నాడు చూస్తే యాపిల్ అల్లాగే ఉంది. ఆపిల్ ముట్టుకున్న ఛాయలు లేవు. ఆపిల్స్ లో చాలా వెరైటీ లు ఉన్నాయి. కొన్నే తింటుందేమో అని అనుమానం వచ్చింది.  'పింక్ లేడీ' 'హనీ క్రిస్ప్ ', రెడ్ డెలీషియస్', 'ఫ్యూజీ', 'గాలా '. ఉడతలు కోరికలేమిలో ఎల్లా తెలుస్తాయి !  నా ఆపిల్ తినలేదని నాకు చాలా బాధగా ఉంది. సరే ఇంకో రోజు ఆగి చూద్దామని అనుకున్నాను. అది తినక పోతే నేను చేసేదేమీ లేదనుకోండీ.

మర్నాడు హడావుడిగా కొంచెం పెందలాడే లేచాను. నేను ఉదయమే లేచి చేయవలసిన పనులు అన్నీ చేశాను, డిష్వాషర్ లో వస్తువులు తీసి ఖాళీ చేయటం, కాఫీ డికాషన్ పెట్టటం వగైరా. కాఫీ కోసం ఎదురు చూస్తున్నాను. ఇంటావిడ లేవటం కూడా ఇవాళ ఆలస్యమయింది. ఆవిడ లేచి వచ్చి నాకు కాఫీ కలిపి ఇస్తుంది. అదేమిటో ఆవిడ కలిపి ఇచ్చిన కాఫీ తాగితేగానీ తృప్తి ఉండదు. 

కిటికీ లోనుండి తొంగి చూసాను. నా నోము పండింది. నా యాపిల్ కాయ మాయమయింది. సంతోషం పట్టలేక పోయాను. మళ్ళా ఎదో అనుమానం వచ్చింది. నిజంగా యాపిల్ కాయ ఉడతే తిన్నదా ? అవశేషాలు ఎక్కడా కనపడటల్లేదే. అనుమానం పెనుభూతం. పెరట్లో అంతా వెతికాను.గుర్తులేవీ కనపడలేదు. ఆరోజంతా గందరగోళంగా ఉంది. రాత్రంతా నిద్దరపట్టలేదు.

మర్నాడు ఉదయం నేను చేయవలసిన పనులు చేసి కాఫీ కప్పుతో పోర్చ్ లో కూర్చున్నాను. ఎదురుకుండా సర్వి (క్రిస్మస్ చెట్టు) చెట్టుకొమ్మ మీద సగం కొరుక్కు తిన్న యాపిల్ ఉంది. నాకు పట్టరాని ఆశ్చర్యంతో కూడిన ఆనందం కలిగింది. నేను వేసిన ఆపిల్ ఉడత తిన్నది ! వేసవి అంతా అల్లా నేను ఆపిల్స్ వెయ్యటం అది కొరుక్కు తినటం జరిగిపోయాయి.

దాదాపు అన్నివేసవిలు ఇలాగే గడిచి పోతూ ఉంటాయి. అంటే నేను ఇలా చెట్లూ ఉడతలూ మాత్రమే చూస్తూ కూర్చుంటానని అనుకోవోకండి. మొదట ఇంటిపని చేస్తేగానీ ఠికానా ఉండదు. ఆ తర్వాత చాలా చేస్తాను.

నేను పచ్చళ్ళు పెడతాను.  నిమ్మకాయ పెట్టాను, దానిని ఇండియా పంపిద్దామనుకున్నా కానీ కుదరలేదు. నాలాగా అవకాడో ముక్కలపచ్చడి ఎవరూ పెట్టలేరు. కావాలంటే ఫొటోలో చూడండి ఎంత బాగుందో. అది చూడటానికేగాదు రుచికి కూడా బాగుంటుంది.

 

ఇంకా మా పెరట్లో తోటలో కూడా పనిచేశాను. నేను చాలా వరకు మోరల్ సపోర్టే అనుకోండి. నేను అప్పుడప్పుడూ నీళ్ళు పోస్తాను కూడా. తోట ఫోటో పెట్టాను దాదాపు అది ఎండిపోయింది.ఈ తడవ గోంగూర బాగా పండింది. ఒక అరడజను కాకరకాయలు, ఒక ఇరవై దోసకాయలు, ఒక సంచీ చిక్కుళ్ళూ వచ్చాయి. గోంగూర మొక్క లిచ్చిన  AVL కి ముందర థాంక్స్ చెప్పాలి. ఈ సంవత్సరం ముఖ్యంగా  గోంగూర స్టార్. దానితో గోంగూర పులుసు,పప్పు, పచ్చడి. గోంగూర పచ్చడి చేసినప్పుడల్లా  ఇంటావిడ కందిపచ్చడి కూడా చేస్తుంది. గోంగూర పచ్చడి కంది పచ్చడి కాంబినేషన్ ఆవిడ కలిపి ముద్దపెడితే "హెవెన్". దోసకాయలతో కూర, పులుసు,పప్పు, పచ్చడి. ఇవి మా ఆవిడకి చాలా ఇష్టం. 

అనుకోకుండా ఈ వేసవిలో కోవిడ్ - 19 తోటి రోజూ వారీ పనులన్నీ కొత్తరకంగా జాగర్తగా చెయ్యాల్సి వచ్చింది. ఎవరన్నా చూడటానికి ఇంటికి వచ్చినా మాస్క్ పెట్టుకుని పోర్చ్ లో కూర్చోపెట్టి పంపించేయటమే. పై వూరు నుండి వచ్చిన మనుమలు మనుమలాండ్రు కూడా మొదట్లో పోర్చిలో ఆడుకుని వెళ్ళేవాళ్ళు. నేను ఇమ్మిగ్రెంట్స్ కి ఆర్గనైజ్ చేసే Conversation Group కూడా ఈ వేసవిలో కలవలేదు. Zoom తో చెయ్యాలని చూస్తున్నాము. ఇంతెందుకు ఇవ్వాళ "డ్రైవ్ ఇన్" లో ఫ్లూ షాట్ తీసుకున్నాను. చేసే పనులన్నీ కొత్త రకంగా చెయ్యాల్సి వస్తున్నాయి.

ఈ వేసవిలో స్వామీ సర్వప్రియానంద గారి మాండుక్యోపనిషత్ లెక్చర్లు యూట్యూబ్ లో విన్నాను. ఏందుకో బాగా నచ్చాయి. దాని సారాంశం టూకీగా చెబుతాను.

సినిమాహాల్లో వెండి తెర మీద సినీమాలని వేస్తూ ఉంటారు. ఒక్కొక్కప్పుడు సినీమాతో మమేకమై పోతూ కన్నీళ్లు పెట్టుకుంటూ ఉంటాము సంతోషంతో చప్పట్లు కొట్టుతూ ఉంటాము. సినీమా చూస్తున్నంత సేపూ వెండితెర మీద వేస్తున్న సినిమాయే కనపడుతుంది కానీ మనకి వెనకనున్న వెండితెర కనపడదు. అది ప్రత్యక్షం గా ఉన్నా లేనట్లే అనిపిస్తుంది. అల్లాగే ఆ తెర  కూడా తన మీద ఏ సినీమా వేస్తున్నారో పట్టించుకోదు.

సినిమా హాలులో తెరలాగే మన జీవితంలో ఎన్నోచిత్ర విచిత్ర సినిమాలు మన మనస్సు లోని  తెర మీద ఆడుతూ ఉంటాయి. ఆ చిత్రాలలోని నటులూ, కనపడే ద్రుశ్యాలూ  చిరపరిచితులే. ఆ సినిమా చూస్తూ సంతోషపడుతూ ఉంటాము జుట్టు పీక్కుంటూ ఉంటాము. 

మన మనస్సు లోని ఆ తెరే ఆత్మ (Conscience). మనము దానిమీద పడుతున్న సినిమా పాత్రలతో పాటు చలిస్తూ ఉంటే బాధలూ భయాలూ తప్పవు. సినిమాహాల్లోని తెరలాగా తన మీద నడుస్తున్న సినిమాలకి ప్రతిస్పందిచకుండా ఉంటే మనకి మనం చిత్రించుకునే సుఖ దుఃఖాలు ఉండవు. మనం మనంగా ఉంటాము.

జీవితంలో మనం అనుభవించే బాధలన్నిటికీ కారణం అచంచలమైన మన ఆత్మతో చంచలమైన ప్రపంచాన్ని కలిపి చూడటమే అంటారు ఆత్మ జ్ఞానులు. క్లుప్తంగా ఇదే నాకు అర్ధమయిన మాండుక్యోపనిషత్ సారాంశం. 

 స్వామీ సర్వప్రియానంద 

నేనొక పుస్తకం కూడా చదివాను. "Eat to Beat Disease" by Dr. William W.Li  MD. The New Science of How Your Body Can Heal Itself. ఈ పుస్తకంలో మన శరీరంలో Angiogenesis అనే ప్రక్రియ  సక్రమంగా జరగటానికి  ఆహారం ద్వారా మనము తిన వలసిన పదార్థముల గురించి చర్చించటం జరిగింది.

మన శరీరం ఇబ్బందులు లేకుండా వీలయినంతవరకూ సుఖంగా గడపాలని అనుకుంటుంది. అందుకు శరీర భాగాలలో క్రమము తప్పినవాటిని సరిచేసి ఆరోగ్యంగా ఉండేలా చూసే రక్షణ కవచంలో ఒక భాగం Angiogenesis. 

మన శరీరంలో రక్తనాళాలు నలుమూలలా వ్యాపించి ఉంటాయి. జీవత్వానికి రక్తనాళాలు నుండి ప్రవహించే రక్తంలోని పోషకపదార్ధాలు చాలా ముఖ్యం. శరీరంలో అవసరమైన ప్రదేశాలకి రక్తం అందిస్తూ చెడు ప్రదేశాలకు రక్తం అందకుండాచేయటం దీని ప్రత్యేకత. ఈ విధంగా రక్తనాళాలని సక్రమంగా నిర్వహించేదే  Angiogenesis. 

ఎప్పటినుండో విశ్వనాధ సత్యనారాయణ గారి వేయిపడగలు నవల చదవాలని ఉండేది. ఎప్పుడూ కుదరలేదు. ఈ వేసవిలో కిరణ్ ప్రభగారి టాక్ షో ద్వారా ఒక విధంగా ఆ కోరిక తీరింది. ఈ వేసవిలో యు ట్యూబ్ లో నేర్చుకుంటూ సగంలో వదిలేసిన పనులు కూడా రెండు ఉన్నాయి. సంగీతం , సంస్కృతం. ఆ రెండూ నాలుగు లెసన్స్ తోటి ఆగిపోయాయి.  

వేయిపడగలు

ఈ వేసవిలో పిల్లలు మనుమలు మానమరాళ్ళతో వచ్చారు. న్యూయార్క్ నుంచి వచ్చిన పిల్లలు ఓపికగా పన్నెండు గంటలు కారు లో ప్రయాణం చేసి వచ్చారు . కాలిఫోర్నియా నుండి వచ్చిన వాళ్ళు మాస్క్ పెట్టుకుని నాలుగు గంటలు ప్లేన్ లో కూర్చుని వచ్చారు.

అమెరికాలో మేముండేచోట (చికాగో దగ్గర) దాదాపు వేసవికాలం అయిపోయినట్లే. చలి మొదలెట్టింది. ఇంకా కొన్ని నెలలలో స్నో వస్తుంది. ఈ వేసవి  అంతా హడావుడిగా Covid-19 తో గడిచిపోయింది. వచ్చే వేసవి ఇంకొంచెం బాగుంటుందని ఆశిద్దాము.

కాలిఫోర్నియా నుండి ప్లేన్  లో నాలుగు గంటలు భరించి మమ్మల్ని చూడటానికి వచ్చిన మా ఏడాది మనవరాలి మ్యూజిక్ కాన్సర్ట్ తో ఈ పోస్ట్ ముగిస్తాను.