108 ఓ బుల్లి కథ 96 -- ఇటలీ లో ఓ వారం -- ఫ్లారెన్స్

పీసా నుండి ఫ్లారెన్స్ వెళ్ళటానికి మేము ఎక్కిన  ట్రైన్ పాసింజర్ ట్రైన్. అంటే రిజర్వేషన్లు ఉండవు. ప్రతీ స్టేషన్ లోనూ ఆగుతుంది. మేము ఆరుగురమూ ఎక్కడ ఖాళీ ఉంటే అక్కడ సర్దుకున్నాము. నేను భోగీ మొదట్లో కూర్చున్నాను. అంటే ట్రైన్ వెళ్ళే వైపుకి ఎదురు ముఖం పెట్టి. బయట చీకటి ఏమీ కనపడటల్లేదు. పక్క వరసలో ఇద్దరు ఆడవాళ్ళు ఏదో మాట్లాడుకుంటూ ఉన్నారు. ఏమిటో  ఆ కబుర్లు, ఫ్లారెన్స్ దాకా వాళ్ళు అల్లా మాట్లాడుతూనే ఉన్నారు. కొంచెం దూరంలో ఒక జంట ఒకళ్ళ మీద ఒకళ్ళు పడుతూ ప్రేమ చూపించు కుంటున్నారు. ఇంకా పెళ్ళి కాలేదల్లె ఉంది. వాళ్ళకేం తెలుసు, ముందున్నది ముసళ్ళ పండగ. స్టేషన్లలో ఆగినప్పుడల్లా జనం ఎక్కుతున్నారు దిగుతున్నారు. ఒకసారి టిక్కెట్ కలెక్టర్ వచ్చి టిక్కెట్లు చూసి వెళ్ళాడు. మా ఎదురుగుండా ఇద్దరు తెల్లవాళ్ళు మొగుడూ పెళ్ళాం అనుకుంటాను కూర్చున్నారు. వాళ్ళల్లో వాళ్ళే ఏదో మాట్లాడుకుంటున్నారు. ఇంగ్లీషే మాట్లాడుతున్నారు గానీ వారి మాటలని బట్టి ఏదేశం వాళ్ళో తేల్చుకోలేక పోయాను. మా ఆవిడకు కూడా అంతుపట్టలేదు. ఎదురుగుండా మౌనంగా చూస్తూ కూర్చోటం బాధగా ఉంది. సరే వాళ్ళతో  మాట్లాడాలని ఉంది, ఏమి మాట్లాడాలి ఎలా మాట్లాడాలి? చూస్తూంటే ఎదురుకుండా అయన hawaii టోపీ (cap) పెట్టుకున్నాడు. నాకు దొరికింది టాపిక్ . "Did you go to hawaii" అని అడిగాను. "Yaa we were there last year" అన్నాడు. మళ్ళా నిశ్శబ్దం. నేను అమెరికాలో "conversation" కోర్స్ ఒకటి చెబుతాను. వీళ్ళ చేత ఎల్లాగయినా మాట్లాడించాలి. ఆవిడ సెల్ ఫోనులో తను తీసిన ఫోటోలు వరసగా ఆయనకి  చూపెడుతోంది. "Is there a wifi in the train" అని అడిగాను. అంతే ట్రైన్లో wifi లేదు అని చెబుతూ వాళ్ళ సంగతులు చెప్పటం మొదలెట్టారు. వాళ్ళు ఆస్ట్రేలియా వాళ్లుట. నెల రోజుల బట్టీ ఈ దేశంలో తిరుగుతున్నారు. పిల్లలు కాలేజీ లో ఉన్నారుట. ఫ్లారెన్స్ లో కొన్ని రోజులు ఉండి లండన్ వెళ్తారుట. ఇంతలోకే ఫ్లారెన్స్ వచ్చింది బైబై చెప్పుకుని దిగి పోయాము.

స్టేషన్ లో దిగే సరికి రాత్రి 8 గంటలయ్యింది. టాక్సీ తీసుకుని మా అపార్ట్మెంట్ కి వెళ్ళాము. అపార్ట్ మెంట్ అమ్మాయి క్రిందకొచ్చి గేటుతీసి లిఫ్ట్ లో పైకి తీసుకు వెళ్ళింది. అపార్ట్ మెంట్ తలుపు తీసింది. అందరూ అదిరిపొయారు. ఎదురుకుండా nude పెయింటింగ్. అయ్యో రామ ఇంకెన్ని చూడాలో అనుకుంటూ దానికింద కుర్చీ ఉంటే కూలబడ్డాను. ఆ అమ్మాయి ఇంట్లోకి తీసుకు వెళ్లి ఇంట్లో అన్నీ ఎలా పనిచేస్తాయో చెబుతోంది. అపార్ట్ మెంట్ చాలా పెద్దది. 3 బెడ్రూమ్స్ 2 బాత్స్ (ఒకటి ఇండియన్ సిస్టం) పెద్ద కిచన్, వాషర్, పెద్ద డ్రాయింగ్ రూం, దానిలో పియానో. చుట్టూతా బాల్కనీ. ఇటలీ లో ఫ్లారెన్స్  కళలకి (painters, sculptures) ప్రసిద్ది. సీజన్ లో ఇక్కడ కళాకారులు ఉంటారుట. అందుకని ఇంటినిండా పెయింటింగ్స్.

ఇంట్లోకి అడుగు పెట్టగానే ఒక ప్రశాంత వాతావరణంలో మునిగిపోతాం. ఆ చుట్టుపక్కల ఉండేదంతా కళాకారులుట (artists) అందుకని పెద్ద శబ్దాలు చెయ్యవద్దంది ఇంటావిడ. ఆ వాతావరణంలో మనమూ కళాకారులుగా మారిపోతాం. డ్రాయింగ్ రూం లో ఒక పెద్ద పియానో ఉంది. మా కోడలు పియానో మీద "బీతోవన్ బిట్" ఒకటి వాయించింది. ఎప్పుడో స్కూల్లో నేర్చుకున్న పాటట చాలా బాగా వాయించింది. అమెరికాలో స్కూల్లో అందరూ ఒక సంవత్సరం పాటు మ్యూజిక్ నేర్చుకోవాలి. సంవత్సరం ఆఖరికి పిల్లల చేత కాన్సర్ట్ కూడా చేయిస్తారు. ఆ నేర్చుకున్న విద్య ఎప్పుడో అప్పుడు ఇలా ఉపయోగ పడుతుంది. మా పిల్లలు స్కూల్లో వాయిలిన్ నేర్చుకున్నారు. నాకు బాగా గుర్తున్న వాళ్ళ పాట "Hot Cross Buns". మాకందరికీ ఆకళ్ళు అవుతున్నాయి. ఎందుకో రైస్ తినాలని పించింది. రైస్ కుక్కర్ లేదు. రైస్ కుక్కర్ లేకుండా రైస్ వండటం నా కొక్కడికే తెలుసు. పిల్లా పెద్దా అందరికీ ట్రైనింగ్ ఇచ్చాను.

మర్నాడు పొద్దున్నే "Boboli Gardens " కి బయల్దేరాము. ఇది "Pitti Palace " లో ఒక భాగము. అసలు సంగతి చెప్పాలంటే ఇది ఒక రాజు గారి భవంతి. మామూలుగా రాజుగారి భవంతి చుట్టూతా తోటలు ఉంటాయి. కాకపోతే ఈ తోట ఒక కొండ కింద నుంచి పై దాకా ఆక్రమించింది. అక్కడ రాజరికం లో వాళ్ళు వేసుకునే బట్టలు అలనాటి  ఫాషన్స్ చూపించే ఒక గాలరీ
ఉంది. ఆ రోజుల్లో కళలను పోషించేది రాజులు కాబట్టి ఆనాటి ప్రసిద్ధ కళాకారులు వేసిన పెయింటింగ్స్ తో ఒక గాలరి కూడా ఉంది. ఇవన్నీ చూసుకుంటూ వస్తున్నాము. ఇటలీ ఫాషన్ లకి పేరు. "Made in Italy " అని ఉంటే దానికి ఎక్కడలేని విలువా వస్తుంది. ఎప్పుడూ కొత్త కొత్త డిజైన్స్ కోసం పరిశోధనలు చేస్తూ ఉంటారు. అక్కడ ఒక డిజైనర్ మా ఆవిడ డ్రెస్ని చూడంగానే తన్మయత్వం
చెంది ముచ్చటపడిపోయి ఫోటో తీసుకుంటానని అడిగింది. మా ఆవిడ ఆనందంతో మెలికలు తిరిగిపోయి ok అంది. ఇంతకీ ఆవిడ డ్రస్స్ రోజూ కట్టుకునే మామూలు చీర. మా ఆవిడ ఆఫీసుకి తప్ప ప్రపంచంలో ఎక్కడున్నా చీరెలే  కట్టుకుంటుంది.
మాకు 11 గంటలకి మైకెలాంజిలో మ్యుజియం కి టిక్కెట్లు ఉండటం తోటి త్వరగా ముగించుకుని Academia Gallery కి బయల్దేరాము. ఇక్కడ డబ్బులు కొంచెం ఎక్కువ పెడితే క్యు లో నుంచోకుండా వెళ్ళొచ్చు. అంతా "యూరో" మహిమ.  ఈ మ్యూజియం లో మైఖెలాంజిలో తో పాటు చాలా మంది శిల్ప కారులు చెక్కిన శిల్పాలు ఉన్నాయి. Florence is the capital of art in Italy. మనం కళాకారులం కాకపోయినా ఎక్కడికి వెళ్ళినా ఒకరకమైన అనుభూతి కలుగుతుంది. ఇక్కడ మైఖెలాంజిలో చెక్కిన,

ప్రపంచ ప్రఖ్యాతి గాంచిన "డేవిడ్" శిల్పము ముఖ్య ఆకర్షణ.  ఇక్కడి నుండి గెలీలియో
మ్యుజియం కి వెళ్ళాము. గెలీలియో పరిశోధన లన్నీ అక్కడ ఉన్నాయి. చాలావరకు మనం తరచుగా వాడే వస్తువులు అక్కడ కనిపెట్టినవే.



గెలీలియో మ్యుజియం గురించి వ్రాయాలంటే ఈ పోస్ట్ సరిపోదు. క్లుప్తంగా చెప్పాలంటే గెలీలియో పుట్టినప్పుడు "సైన్స్" అనే పదం లేదు, కానీ ఆయన చనిపోయేటప్పటికి "సైన్స్" అనే పదం వాడుకలోకి రావటమే కాకుండా దాని అర్ధం కూడా సామాన్య జనానికి తెలిసింది. సూక్ష్మంగా చెప్తే, అప్పుడు ఉన్న సైన్స్ అనే పుస్తకానికి రెండు అట్టల మధ్యలో ఉన్నవి గెలీలియో పరిశోధనలు.

గెలీలియో మ్యుజియం చూసిన తరువాత ఒక వేదాంతిలా మారిపొయాను. మ్యుజియం ఎదురుకుండా సన్ డయల్ ఉంటే దాని ఎదురుకుండా కూర్చుని వచ్చేపోయే వాళ్ళని చూస్తూ ఆలోచిస్తున్నాను. ఛా ! ఏమిటీ జీవితం. పోద్దుటనుండీ సాయంత్రం దాకా మనం ఉపయోగించేవి ఎవరో ఎక్కడో రాత్రిం బగళ్ళు ఎన్నో కష్టాల కోర్చి పరిశోధించి కనుక్కుని మనకోసం తయారు చేసినవే. కొత్తవి కనిపెట్టాలి అనే తపనతో, వారిలో  చాలామంది  జీవితాలు సాఫీ గా కూడా సాగలేదు. ఏమిటో ఒక చెత్త ప్రశ్నమనస్సులో మెదిలింది :   జీవితమంతా ఎవరో ఎక్కడో కనిపెట్టినవి అప్పనంగా వాడుకోటం తప్ప, మనంతట మనము కొత్తవి కనుగొందామని ఎందుకు ప్రయత్నించము ?

ఇక్కడ ప్రతి ఊళ్లోనూ ఒక కాలువ ఉంటుంది. కాలవ దాటటానికి బ్రిడ్జిలు ఉంటాయి. సామాన్యంగా వాటి మీద రోడ్డు తప్ప చెప్పుకోటానికి ఏమీ ఉండవు. ఇక్కడ ఒక బ్రిడ్జి మీద కొట్లు కట్టారంటే చూడటానికి వెళ్తున్నాము. ఫ్లారెన్సు కళలకు కాణాచి. దారిలో రోడ్డు మీదే పెయింటింగ్స్ పెట్టి అమ్ముతున్నారు. మా ఆవిడకి ఏదో పెయింటింగ్ నచ్చింది, ఎంత అని  అడిగితే 25 యురోలు అన్నాడు. ఈవిడ ఊర్కుండలేక 3 యురోలకి ఇస్తావా? అని అడిగింది. ఎలాగో వాడు ఇవ్వడని నడుస్తున్నాము. వాడు పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి సరే తీసుకో మన్నాడు. నేను చస్తే చెయ్యలేని పని, ఇంకో బేరం, ఆవిడ చేసింది. వాడిని 2 యురోలకి ఇమ్మంది. వాడు నసుగుతూ ఇచ్చాడు. అలా పెయింటింగ్ తీసుకుని నడుస్తూ పోతుంటే ఇంకోడు చేతిలో పెయింటింగ్ చూసి తన పెయింటింగ్ కూడా కొనుక్కో మన్నాడు. ఎంతంటే 25 యురోలు అన్నాడు. నేను ఇది 2 యురోలకి కొనుక్కున్నాను ఇస్తే తీసుకుంటా నంది. వాడు ఇచ్చాడు. ఆవిడ అదృష్టమేమిటో మరి ! మనము ఇల్లా తక్కువకి అడిగితే చాలా సార్లు తిట్లు తినాల్సి వస్తుంది.

బ్రిడ్జి మీద షాపులు చూశాం. వాటిల్లో ఉన్న వజ్రాలూ వైడుర్యాలూ మనం కొనుక్కోటానికి అందేవి కాదు. చూచి ఆనందించటానికే. నేనయితే నేను, వెధవ 18 కారట్ గోల్డ్ ఆభరణాలు మనకి పనికిరావులే అని సంతృప్తి పడ్డాను. చీకటి పడింది. ఆకలవుతోంది. ఐఫోన్ లో వెతికితే ఇండియన్ రేస్టోరంట్ దగ్గరలో ఉంది. టాక్సీ ఎక్కి వెళ్ళాము. మర్నాడు పొద్దున్నే లేచి "వెనిస్" వెళ్ళటానికి ట్రైన్ స్టేషన్ కి వెళ్ళాము.

మీకు వీలుంటే క్రింద ఇచ్చిన సమాచారం కూడా చదవండి. మన కోసం కష్టపడ్డాడు ఆయన :
1. Michelangelo
2. The Museums of Florence, Italy
3. Galileo Museum
4. Museo Galileo Virtual Museum
5. http://solar-center.stanford.edu/galileo/